Ja, het was bijzonder warm in St.-Petersburg en het hoefde niet echt, maar je moet als titelkandidaat in de voorronde toch minstens één echt goede wedstrijd spelen. Om het vertrouwen op te vijzelen en de tegenstanders angst aan te jagen.

We logeren opnieuw in het poepsjieke hotel Indigo. Ik neem een lichte lunch in de bar samen met Eddy Snelders. Eddy kan echter niet aan een ijsje weerstaan. Hij krijgt er een gratis spektakel bij.

Wat ook meteen opvalt: Denemarken is geen goedkoop land. 43 euro voor een Caesar salad, een flesje spuitwater en een koffie. Mijn Limburgse collega betaalde 70 euro voor een soepje, een salade en een glas wijn.

Hoopgevend was ook de invalbeurt van Eden Hazard, die flitsen van betere tijden liet zien. Misschien is het ook niet zo slecht dat de ploeg nog niet op z’n best is. Zo’n toernooi, vooral in coronatijden, is een marathon.

‘U hebt te veel geneesmiddelen bij’, verneem ik. ‘Vertel dat aan mijn dokter’, zeg ik nog goedgeluimd, maar ik besef snel dat wijsneuzen hier niet op prijs worden gesteld. ‘U moet de pillen hier achterlaten.’ Mijn humeur slaat plots om.

Want al die voorbeschouwingen met nietszeggende quotes en kwisjes om ter hardst lachen zijn toch maar niets in vergelijking met een echte match. Vanavond de openingsmatch. En morgen onze Duivels.