De Football Trust legde in de vroege jaren negentig vier miljoen pond op tafel. Dat schonk de clubs de kans om over een periode van twee jaar een eigen schema te structureren. Nadien moesten ze het zelf verder financieren.
Roger Reade in gesprek met Jan Willem Spaans en Raf Willems!
De Football Trust legde in de vroege jaren negentig vier miljoen pond op tafel. Dat schonk de clubs de kans om over een periode van twee jaar een eigen schema te structureren. Nadien moesten ze het zelf verder financieren.
Drijvende krachten achter dit idee zijn coaches als Alex Ferguson en Gerard Houllier geweest, vanuit hun maatschappelijke achtergrond. Ferguson was een syndicalist en Houllier gaf les aan jongeren met een leerachterstand.’
Het standpunt luidde: ga als voetbalclub om met je jongeren; besef dat voetbal aan een speelt in het leven van mensen. Tracht hen te helpen. Het is ook in je eigen belang: je bouwt je fanbasis verder uit.
Zijn reactie was het Schotlandgevoel. De angstige blik naar de arbitrage. Was het in orde? Niet te vroeg van de lijn? Geen verboden geluiden van een ploegmaat? Geen hinder door een overvliegende helikopter? Niets? Echt niet?
Waarom keerde je als supporter de rug naar een Champions League-winnaar en koos je resoluut voor voetbal op een laag niveau in een oud en aftands stadionnetje, diep verscholen in een buitenwijk van Manchester?
Daarom stel ik voor om alle spelers een klassement te geven (zoals in het FIFA-spelletje). De totale waarde van een team krijgt een plafond, maar zelf opgeleide spelers tellen niet mee. Zo wordt de jeugdopleiding echt beloond.
Van Praag klonk ferm, maar wát zijn z’n woorden nog waard na een week waarin glashelder werd hoe ver de Europese topclubs willen gaan in hun hebzucht naar financiële garanties?
Zwijgen zou hen in deze sieren, want ze zijn eigenlijk geen haar beter. De boter op hun hoofd is ondertussen al deels gesmolten en tot in hun voetbalschoenen gelopen.