Daarna gingen we terug naar Oostzaan en dan werd de foto gemaakt die ik nooit had durven dromen. Een foto van mij met Robs gouden schoen plus mijn boek. Van een hoogtepunt gesproken!
Hij vond de foto zo wijs dat hij tijdens het nemen van een foto met ons drie de foto wou nabootsen. Het moment was aangebroken om te vertellen over mijn boek en hem ook te overhandigen.
‘Dennis het gaat niet gebeuren maar beeld je dit even in. Jij bent nu 26 jaar dus binnen 57 jaar sta ik hier terug met deze map van jou.’ Dennis lachte en antwoorde ‘ja eigenlijk moet dit schitterend geweest zijn voor Jef’.
Het palmares van Arie is fenomenaal: drie keer winnaar Europacup I met Ajax en ook drie keer landskampioen. Twee keer winnaar Europcup II met Anderlecht en ook een keer landskampioen met Anderlecht en twee keer met Standard.
Hij sprong altijd in de vuurlinie wanneer er crisis was en wanneer men Anderlecht aanviel. Ik ben beide heren eeuwig dankbaar voor de mooie momenten die ze mij bezorgden.
Na een welgemeend afscheid kon ik met een zalig gevoel vertrekken. Fantastisch gevoel om dit allemaal mogen te beleven als simpel Anderlechtsupporterken uit Desteldonk.
Er was absoluut een ding dat ik hem wilde vertellen. “Enzo het is niet omdat jij mijn idool was. maar mijn oprechte mening is dat jij te weinig werd beoordeeld als voetballer maar meer als Enzo buiten het veld.
Wat mij vooral pleziert, is de eenvoud in Paul. Telkens ik de afgelopen jaren keek en luisterde naar interviews viel me dat op. Die bescheidenheid siert hem. Vanaf achtjarige leeftijd draagt hij de liefde voor Anderlecht in zijn hart.
En ja, de spurt van mijn leven werd beloond. Enigszins buiten adem sprak ik Vincent aan. Hij luisterde aandachtig naar mijn verhaal over het boek en sprak de woorden ‘dank je wel’ uit. Waauw! Klasse!
Libero Lorenzo liet het team beter voetballen, opende als eerste Belgische opkomende verdediger de aanvallende impulsen en bracht dat tot stand met zwier en zorgeloosheid