Paul Catteeuw (1956) bekijkt voetbal vanuit de tribune achter het doel. Hij houdt zo de vinger aan de pols voor wat naast de zijlijn gebeurt en probeert om er dwars doorheen te kijken. Soms vol nostalgie, soms vol verwondering, maar meestal met een vleugje ironie.
Zijn discussie met een journalist over zijn systeem was beneden alle peil en toonde dat hij een slechte verliezer is. Zijn kritiek op de scheidsrechters was al helemaal fout. Laten we wel wezen, de twee strafschoppen die België tegen kreeg waren volledig terecht.
Maar de hoofdreden waarom de neutrale voetbalsupporter zijn hoofd afwendt, zal wel de hele Operatie Zero zijn. De carrousel met makelaars, trainers, spelers en scheidsrechters is hemeltergend
En toch, en toch. Voetbal blijft één van de leukste spelletjes die er zijn. Over heel de wereld spelen kinderen met een bal en dromen van een grote carrière. Het vrouwenvoetbal kent een enorme boost.
Ik moest even naar adem happen, toen ik zag hoe zijn vrouw hem een (papieren?) zakdoekje aanreikte om zijn geplengde krokodillentranen te drogen. Het maakte mij boos.
Laten we dus ophouden met onze pijlen op de verkeerde tegenstander te richten. Tijdens het EK was dat Italië in de match tegen België, zondag was dat Eupen en binnenkort in de Champions League is het misschien ook Club Brugge.
Het was me een eer en genoegen, François, om in de afgelopen maand met jou te corresponderen. Als je zin hebt, dan doen we dat volgend jaar nog eens over. Al was het maar omdat er iemand de (wan)toestanden in Qatar moet aanklagen.
Ik geef het je op een briefje: tweemaal vijfendertig of veertig minuten effectieve speeltijd en er zal meer worden gevoetbald dan in een match van negentig minuten. Graag hoor ik hierover je mening.
Want al die voorbeschouwingen met nietszeggende quotes en kwisjes om ter hardst lachen zijn toch maar niets in vergelijking met een echte match. Vanavond de openingsmatch. En morgen onze Duivels.
Hoge verwachtingen en veel te vroeg. Ik weet wel, alle vergelijkingen lopen mank, maar wat als blijkt dat Witsel helemaal niet klaar blijkt wegens helemaal geen competitieritme.
Het nostalgische refrein Bochum, ich komm aus dir, Bochum, ich häng’ an dir. Glück auf, Bochum refereert door het Glück auf uiteraard aan het mijnverleden van de stad en maakt het lied dan ook zo universeel.