Paul Catteeuw (1956) bekijkt voetbal vanuit de tribune achter het doel. Hij houdt zo de vinger aan de pols voor wat naast de zijlijn gebeurt en probeert om er dwars doorheen te kijken. Soms vol nostalgie, soms vol verwondering, maar meestal met een vleugje ironie.
De reglementering rond handspel in het doelgebied mag voor mij op de schop, maar de regels in verband van tackelen met gestrekt been zijn terecht en zouden eerder zelfs mogen worden aangescherpt, zodat er geen discussie meer mogelijk is.
Wel, als Clement vindt dat Vanaken ten onrechte rood heeft gekregen, dan moet hij ook absoluut zijn mond houden bij de fout van De Ridder. Het is het één of het ander
En wat die commentaren betreft, als je het mij vraagt, I don’t give a f***k en ik schrijf de titel nu voluit: Edison Cavani, mi negrito.