Dante Vanzeir heeft zijn straf gekregen: vijf weken effectief en drie weken voorwaardelijk. Voor sommigen zal dit wel te weinig zijn en voor anderen te veel. Dat is nu eenmaal wat er gebeurt bij dit soort gemediatiseerde voorvallen. Zijn ploeg Union heeft ondertussen beslist om niet in beroep te gaan en de straf te aanvaarden met de boodschap dat ook zij de actie ontoelaatbaar vinden. Een wijze beslissing, waar best vele andere ploegen een voorbeeld aan kunnen nemen, want in de meeste gevallen gaat men bijna d’officein beroep. Op die manier kan bijvoorbeeld de straf nog even worden uitgesteld omdat de betrokken speler dan nog kan meedoen in de volgende belangrijke match.
De straf voor Dante Vanzeir is billijk te noemen. En terecht. Wat hij vorig weekend deed, valt onder geen enkel beding goed te keuren. Dat doet hij trouwens zelf ook niet. Wat er ook moge gebeurd zijn vooraf, elke speler op een terrein wordt geacht zijn kalmte te bewaren en de integriteit van de tegenspeler te respecteren. Onder alle omstandigheden en altijd. Dat geldt overigens voor alle sporten en eigenlijk a fortiori voor de maatschappij. Verdere discussie hierover is niet eens nodig. De excuses van Dante Vanzeir in de kleedkamer en op de sociale media aan Valentine Ozornwafor ten spijt. Hoe oprecht ze ook zijn. En eigenlijk zou het incident daarmee moeten gesloten zijn.
En toch is het dat niet. Ik weet niet echt wie als eerste in het verleden is gaan rommelen, maar ik vond het er werkelijk heel ver over dat zondagavond in Sportweekend de vergelijking werd gemaakt met Gilles De Bilde die in 1996, met andere woorden, meer dan 25 jaar geleden, Krist Porte met een linker uppercut het ziekenhuis inklopte. In een spelfase die in niks lijkt op wat zaterdag is gebeurd. De Bilde draaide zich bewust om en mepte Porte zomaar neer. Bekijk desnoods de beelden op YouTube. Dit is werkelijk appels met peren vergelijken. Of Dante Vanzeir de ideale schoonzoon is, weet ik niet, maar voor zover mij bekend is hij nog nooit in aanraking geweest met het gerecht. Dit volledig in tegenstelling tot “de ket” die, behalve zijn uithaal naar Porte, huiselijk geweld heeft gepleegd tegen vrouw en dochter en een ambulancier een kopstoot heeft gegeven. Hij heeft correctionele straffen (met uitstel), werkstraffen en boetes gekregen voor een aantal van die feiten, dus ook voor zijn vuistslag op Porte. We refereren hier ook nog eens aan de totaal ongepaste uitlatingen van commentator De Bilde bij de kwetsuur van Kevin Debruyne op het laatste EK, wat meteen zijn duidelijk gebrek aan empathie blootlegde en leidde tot een massale storm van protest bij zo weinig inlevingsvermogen van iemand met zijn verleden.
Dit lijkt echt op framing, waarbij je – in dit geval een totaal verkeerde – mening aan de hand van niet passend materiaal probeert ingang te doen vinden en die in dit geval volledig ten onrechte voor imagoschade bij de Unionspeler zorgt door de beide spelers aan elkaar te verbinden. Wat we gezien hebben, de beelden op tv en op de sociale media, mag dan wel op elkaar lijken, de omstandigheden en “deelnemers” hebben niks met elkaar gemeen. Terwijl nu impliciet de indruk wordt gewekt, dat ook Dante Vanzeir een strafregister zou kunnen hebben. En dat is kwalijk. In die mate zelfs dat dit makkelijk wordt overgenomen en voor waarheid aangenomen. In zijn column linkt René Vandereycken, als speler ook niet onmiddellijk een kerstekind, eveneens de twee voorvallen aan elkaar.
Gaan we dan vanaf nu elke gevaarlijke tackle die (al dan niet) met rood wordt bestraft vergelijken met de horrortackles van Yvan Desloover (SV Waregem) op Juan Lozano (Anderlecht) in 1987 en van Axel Witsel (Standard Luik) op Marcin Wasilewski (Anderlecht) in 2009. Ze kregen overigens toen slechts respectievelijk vier en acht speeldagen schorsing voor deze gruwelijke fouten met zeer ernstige gevolgen. Voor Lozano betekende dit het einde van zijn carrière, de Pool kwam wel nog terug. Diezelfde Wasilewski kreeg overigens in 2012 zelf zes speeldagen schorsing, nadat hij in 2012 Peter Delorge (STVV) met de elleboog knock-out had gemept.
Ik kan alleen maar vermoeden dat Sportweekend met deze vergelijking iets in gang heeft gezet, waarvan ze zelf niet onmiddellijk hebben beseft welke consequenties dit kan hebben. En hopen dat het hier niet om bewuste framing gaat. Verder kunnen we ook alleen maar hopen dat Vanzeir zijn lesje heeft geleerd en dat de voetbalwereld zich niet tegen hem zal keren, zoals in de tijd met … Gilles De Bilde is gebeurd.
Paul Catteeuw
