Neen, we hebben het niet over King Connah. Die laten we over aan politieke commentatoren. Dit gaat over een echte koning, king Radjah. En eigenlijk is dat een tautologie, want Radjah is Indonesisch voor koning (raja in het modern Indonesisch). Beter kan het niet zijn. Want Radjah zal nu wel echt de koning te rijk zijn in Indonesië. Pun intended.
En nu gaat hij in Indonesië spelen bij Bhayangkara FC, een ploeg uit de hoofdstad Jakarta, een stad met haast twintig miljoen mensen in de volledige agglomeratie. Momenteel staan ze laatste in de hoogste klasse, maar enkele jaren geleden werden ze nog landskampioen.
Hoewel voetbal – samen met badminton – de populairste sport is in een land met meer dan 275 miljoen inwoners, is het niveau van het Indonesische voetbal wel erg bescheiden. Je vindt er onder andere veel middelmatige spelers uit Nederland die in eigen land niet het niveau van eerste klasse halen. Op de FIFA-ranking bekleden ze een povere 145e plaats op 211 landen en hun enige deelname ooit aan een WK dateert van 1938 onder de naam van Nederlands Oost-Indië. Een bekende bij de nationale ploeg is nu Sandy Walsh (KV Mechelen). En o ja, Bhayangkara Jakarta (Java) was kampioen vóór Bali United in 2017, maar dit jaar leidt Samarinda (Borneo-Kalimantan) vóór Bandung (Java) en Bali.
Er zijn wel een aantal redenen te bedenken voor dit lage niveau. Het tropische klimaat, de opleiding van jonge spelers, de sociale situatie, het zeer potige voetbal, de arbitrage, corruptie, … En ook en vooral de afstanden. In een ontwikkelingsland met drie uurgordels is de afstand van Persipura Jayapura (nu wel in tweede klasse) tot PSMS Medan (Sumatra) meer dan 6000 km, dat zijn minimaal tien vlieguren. Begin er maar eens aan. Hier bij ons klaagt men al bij een verplaatsing naar Eupen.
Toch kiest Radja nu voor een ploeg uit Indonesië. De Indonesische voetbalkrant Bola (wat logischerwijze bal betekent) besteedt er voluit aandacht aan en meldt zelfs, net zoals de Italiaanse kranten, dat hij nu in zijn heimat speelt. Niets is minder waar. Radja is in 1988 in Antwerpen geboren en bracht zijn jeugd door op Sint-Anneke (Linkeroever). Hij woonde in de Chicago-building. Een torengebouw van 25 verdiepingen dat meer leek op een eindpunt en/of toevluchtsoord voor mensen uit alle windstreken. Hij is dus een echte Antwerpenaar.
Wat is dan de band met Indonesië? Zijn vader, Marianus Nainggolan, is een Batak. Dat is een bevolkingsgroep op Sumatra, in de buurt van Medan rond het Tobameer. In een ver verleden waren de Batak gevreesde krijgers en koppensnellers, wat zou kunnen laten vermoeden dat Radja’s temperament genetisch is bepaald via de vader. Koppen snellen zit er niet meer in, maar Il Ninja is echt wel een krijger waarmee je naar de oorlog kunt. En kijk je op van Radja’s tattoos? De Batak doen dit al eeuwenlang! Het zijn allemaal zaken waar de Indonesiër niet van wakker ligt, maar het eerder als een onderdeel van zijn eigen volksaard en culturele identiteit beschouwt. En Radja is dus nog altijd hot in het geboorteland van zijn vader. Wees daar maar zeker van.
Tijdens mijn rondreis in Indonesië in september dit jaar nam ik de proef op de som en vroeg op verschillende eilanden of ze Radja Nainggolan nog wel kenden. Wat een stomme vraag, leken ze me te willen antwoorden. Natuurlijk, iedereen kent Radja. Hij is er minstens zo populair als onze bekendste exportproducten Lukaku en KDB. Iedereen volgt Radja. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat zijn komst groot nieuws is in de Indonesische voetbalwereld.
Spreekt Radja dan wel Indonesisch, zou een logische vraag kunnen zijn. Het antwoord is logischerwijze neen, maar Radja spreekt Aantwaarps en dat is een “weireldtoal”. Geen probleem dus.
