
De eeuwige 25 van Anderlecht: Jan Mulder
Hij zei: “Franky, meestal zie ik foto’s die iedereen al kent, maar jij hebt een hele collectie die ik nog nooit heb gezien.”
Hij zei: “Franky, meestal zie ik foto’s die iedereen al kent, maar jij hebt een hele collectie die ik nog nooit heb gezien.”
Op het keerpunt, precies halverwege de Eredivisie, heeft Erik ten Hag met zijn ploeg een overschot van drie punten op Vitesse.
Club klopte in vijf dagen wellicht de twee sterkste tegenstanders van het moment. Woensdag hadden ze minstens evenzeer de handen vol met KV Oostende als gisteren met Racing Genk.
Dat beweerde men over Matthias Sindelar. De meeste toeschouwers verkneukelden zich in de afwisselend rechtse en linkse draai – inderdaad de Weense wals – van Sindelar rond de Duitse afweergordel.
Ik loop tussen de lijnen en zoek de openheid. Ik verkies de centrale positie boven die aan de zijkant. Ik hou ook van het rondtikken van de bal op de eigen speelhelft.
De parkeergarage ligt niet onder het stadion maar palmt wel de eerste vier verdiepingen in. Het veld ligt er gewoon bovenop en fungeert als dak van de parking. Dat verklaart allicht de vaak slechte staat van het veld: hard en hobbelig.
KVK wist natuurlijk wel dat Cercle en Van der Bruggen elkaar snel hadden gevonden én een overeenkomst hadden gemaakt voor 3,5 jaar met optie op nog één seizoen.
Die bal, hij kwam! Hoge voorzet viel uit het pak en hij nam hem meteen op de slof. Zomaar? Niet zomaar! Net tussen alle drukte in, met een kleine effectvolle draai. Onhoudbaar voor de doelman.
Elke donderdag – maar voor zijn debuut incidenteel op woensdag matchdag, brengen we de avonturen van Bosuilman in 2019-2020. Opvallend vaak zullen we zien dat de strips van Sven Hardies actueel zijn.
Het enige waar ik het moeilijk mee heb, is de omkadering van het vertrek. Doe niet alsof je weggaat bij de club van je hart. Ik heb er nachten wakker van gelegen, ik laat een kind achter. Nee, je laat helemaal geen kind achter.