Ik sprak met het jeugdbestuur van Anderlecht. Daar deed men een beetje smalend: Wat volgt uwe kleinen? Latijn? Ge gaat er toch genen docteur van maken?’ Ik antwoordde kordaat: ‘En als hij nu eens docteur wil worden?’ Het is toch niet omdat men voetballer wordt, dat men een dommerik moet zijn?
De malse, zompige Leiegrond veranderde bij de minste regenbui in een vettige slijkpoel. Als Kevin de akker verliet, zag je alleen nog zijn vlaskop. De rest van zijn lijf zat helemaal onder de smurrie.
Inter won in Milaan met 4-2 en de replay in Berlijn eindigde op 0-0. En zo kon het gebeuren dat het briljantste voetbalballet dat een Duits elftal ooit opvoerde, meedogenloos werd geschrapt uit de annalen.
Na de match eerste de kleine kantine induiken naast het veld, waar men niet binnen of buiten kon van het volk. En dan verder de cité intrekken naar de supporterscafés. We waren semiprofs die er wel alles voor deden en we voelden ons één met de supporters.
Zijn discussie met een journalist over zijn systeem was beneden alle peil en toonde dat hij een slechte verliezer is. Zijn kritiek op de scheidsrechters was al helemaal fout. Laten we wel wezen, de twee strafschoppen die België tegen kreeg waren volledig terecht.
,,Een beetje extravagant was het wel, zoals ik speelde. Ik wilde me meteen van mijn goede kant laten zien. Je kunt het ook typisch voor mijn speelstijl noemen”, zei Danjuma opgetogen.
Maar de hoofdreden waarom de neutrale voetbalsupporter zijn hoofd afwendt, zal wel de hele Operatie Zero zijn. De carrousel met makelaars, trainers, spelers en scheidsrechters is hemeltergend
Dat we straks geen (top)ploeg meer hebben en evenmin een stadion internationaal voetbal waardig zal onze bondstop worst wezen. Zij kunnen over een paar weken immers pronken met een nieuw bondsgebouw.
En dan nog na de match hoorden we, “volgend jaar op het WK bla bla bla …”. Het is toch niet waar zeker, met dezelfde langs de lijn? Pfff … een hopeloze missie. Meer woorden kan ik niet vuil maken aan deze slechte soap
Thys schonk de pers de vrije ruimte en gaf de journalisten het gevoel dat ze mee het elftal mochten ‘opstellen’. Voor het overige negeerde hij alle conventies. Hij wist dat Belgen op hun best zijn als ze hun zin mochten doen.