Tijdens het WK voetbal wisselen Henk Mees en Sander van Mersbergen via de mail uit hoe ze het toernooi ervaren. Sander van Mersbergen bericht als algemeen verslaggever voor het Algemeen Dagblad (AD) vanuit Qatar over diverse aspecten rond het WK, Henk Mees volgt het WK via de tv – als hij zin heeft.
Als Australië is staat is om Messi en co in het nauw te brengen, dan mag Oranje toch zeker hopen op succes
Hoi Sander,
Zat je in het stadion bij Nederland – Verenigde Staten? Iets meegekregen van de meedogenloze kritiek van Marco van Basten en Rafael van der Vaart bij de NOS vanuit Hilversum, eerst tijdens de pauze en iets milder na afloop?
,,Twee geweldige aanvallen in de eerste helft en verder niets. Waar zit ik naar te kijken”, zei Van Basten halverwege. In zijn kritiek waarde de geest van Johan Cruijff. In meer bedekte termen kreeg Van Basten later gelijk van Louis van Gaal, die ook aangaf dat het spel in balbezit met name voor de rust te wensen overliet.
Voor de tv zag ik in het oranje een ouderwetse counterploeg, met catenaccio op zijn Italiaans waarin weinig herkenbaar was van het Hollandse School-voetbal, dat Johan Cruijff propageerde. Eenzelfde teleurstelling proefde ik in mijn omgeving. Een nieuwe ontgoocheling, die alleen door het resultaat enigszins werd verdreven. Overigens, 3-1 is toch geen Italiaanse uitslag.
Opvallend was de lofzang over Oranje in de buitenlandse media, met name in Engeland en Duitsland. Wat een scorebordjournalistiek.
Ik vraag me af hoe de ervaringen in het stadion waren, bij jou en bij de Nederlandse fans die in Qatar, anders dan bij vorige toernooien, flink in de minderheid zijn. Drukt de geringe aantrekkelijkheid van het spel de stemmig onder het Oranje-volk op het WK?
Blijven de meeste fans nu bijna een week lang in Qatar, uitkijkend naar de confrontatie met Messi en co, ondertussen nog steeds 13 euro voor elk biertje dat ze achterover slaan? Of verwacht je de komende dagen een nieuwe lichting nu het WK na komende vrijdag in ruim een week wordt afgerond.
Overigens, hoe schraal het spel van Oranje ook is, kansloos is het niet tegen Argentinië, zeker niet met het strategisch inzicht en de overtuigingskracht van Louis van Gaal. Hij heeft nog wel wat op te lossen, zeker op het middenveld waar Teun Koopmeiners en Marten de Roon te weinig niveau etaleren.
Betwijfeld mag worden dat Denzel Dumfries en Daley Blind tegen Argentinië zoveel ruimte krijgen voor assists en goals als ze gegund werd door de naïeve Amerikanen. Die twee kregen veel applaus in Nederland waarbij gemakshalve werd vergeten dat in de zone van Blind opnieuw de beste kansen voor de tegenstander geboren werden.
Gelukkig konden we opnieuw vertrouwen op Andries Noppert, die met zijn knapste redding een vroege achterstand verhinderde, wat een heel andere wedstrijd kon hebben opgeleverd. Wat een revelatie die Noppert, na zoveel discussie over de keeperkeuzes bij Oranje.
Vrijdag dus tegen Messi. Ik gok op Nathan Aké als zijn meest directe opponent. Aké speelt een solide WK en wordt bij Manchester City zo vaak ingezet dat hij wel weet wat er verlangd wordt. Typisch zo’n speler aan wie Van Gaal hecht, eentje waarop je kunt vertrouwen dat hij de afspraken nakomt en de kwaliteit bezit om dat te doen.
Of, zoals Daley Blind het zei: ,,Als het niet goed gaat, moeten we ons gewoon houden aan de afspraken, terugvallen op onze individuele kwaliteit en op de drive van de fullbacks.”
Jammer alleen dat we van die individuele kwaliteit zo weinig te zien kregen. Ja, die eerste goal, over 20 schijven en dan knap afgerond door Memphis Depay, was een beauty. Maar of Argentinië het Nederlands elftal ruimte en tijd gunt voor een mozaïek met twintig passes betwijfel ik. Aan de andere kant: als Australië in staat is om reële kansen af te dwingen en Argentinië in het nauw te brengen, dan mag Oranje zeker hoop hebben.
Mae alsalama,
Henk
Hollandse School is een relict uit de jaren ’70
He Henk,
Nu ga ik me op glad ijs begeven. Anders dan veel van mijn collega’s hier, die al dan niet terecht de pretentie hebben ‘verstand’ van voetbal te hebben, zou ik dat over mezelf nooit willen beweren.
Maar goed, ik hoor en zie natuurlijk best een hoop hier, via via ook de geluiden uit Hilversum. Ik moet er wel een beetje om lachen. Om je heen zie je zeer behoorlijke teams sneuvelen – Duitsland, België, Denemarken. Nederland doet gewoon nog mee.
En als Nederland volgens een jaren ‘70-relict als ‘de Hollandse school’, moet spelen, moet Engeland dan ook weer terug naar kick&rush? Moet Duitsland Kai Havertz eruit gooien, en vervangen door een type Jens Jeremies?
Ik zag de VS in het Al Thumama stadion tegen Iran spelen, waar ze in de eerste helft de vloer mee aanveegden. En ik hoorde van mijn Indiase buurman in de kroeg, met wie ik de laatste tien minuten van Engeland tegen de VS zag, dat hij onder de indruk was van de Amerikanen. Het werd 0-0.
Dus eigenlijk was ik wel blij verrast met wat ik zag, zaterdag, in het Al Khalifa. De Amerikanen waren tandeloos, ze hadden echt geen idee wat ze moesten doen. Nederland maakte op de eerste paar minuten na geen moment de indruk dat het niet goed zou komen.
Ik zat zondag bij een bijeenkomst met Arsène Wenger en Jürgen Klinsmann, die waren van sommige elementen van het Oranjespel erg onder de indruk. Het is modern, blijkbaar, en het is in elk geval erg effectief. Oranje doet de dingen die anno 2022 nodig zijn om een tegenstander in verlegenheid te brengen.
Kortom: wat willen we nou, in Nederland? Wie zijn precies de buitenspelers en nummers tien die op het hoogste Europese niveau bewezen hebben dat we met hen in een 4-3-3 opstelling een kans hebben op de wereldtitel? Ik vind dat Van Gaal het knap doet. Van bijna elke speler snap je waarom hij staat waar hij staat, alleen naast en voor Frenkie is het misschien nog een klein beetje onduidelijk.
Ik zou er niet graag tegen spelen, als ik Argentinië was. Zij hebben wel het voordeel van een vol wit-blauw stadion. Vanuit Nederland is het veel te ingewikkeld om op de bonnefooi naar Qatar af te reizen. Er zijn op dit moment geen kaartjes te koop. Misschien dat er her en der iemand is die de gok waagt, maar het zal niet zorgen voor een legioen.
Om eerlijk te zijn: ik denk niet dat het hier in Doha nog goed komt met de oranje sfeer, zelfs niet als we wereldkampioen worden. En dat komt dan niet door het spel van Nederland, maar door het geringe aantal fans, de alcoholloze aanloop naar de wedstrijd en het ontbreken van een centraal plein of park waar de oranjefans samen komen.
Misschien dat er uiteindelijk één hotel in Doha is waar het feest gevierd gaat worden, in het hypothetische geval dat Nederland kampioen wordt. Misschien wel dat van het Nederlands elftal, waar de spelers en staf zaterdag dansend binnenwandelden. Ik werd daar best vrolijk van, moet ik zeggen. Zorgden deze beelden in Nederland zelf niet voor een piepkleine glimlach?
Benieuwd hoe je er over denkt mocht Argentinië verslagen worden, en Nederland bij de laatste vier zit.
Groeten uit de zandbak,
Sander
