EEUWIGE 50 VAN CLUB BRUGGE
Club Brugge viert in 2021 haar 130ste verjaardag. Op de geboorteakte staat genoteerd: 13 november 1891. Daarom brengen we hier de vijftig beste, belangrijkste, boeiendste voetballers uit de blauwzwarte geschiedenis in beeld. Gerangschikt volgens de persoonlijke keuze van auteur Raf Willems. Wie zijn ze, de helden met het blauw-zwarte hart?
Op plaats 45 zet ik Bosko Balaban.
Mijn favoriete Bosko Balabanmatch:
Club Brugge – Standard 1-0 (26 mei 2007, finale Beker van België)
Scoreverloop: 17 (1-0, Ishiaku)
Persoonlijke show
Bosko Balaban was populair in Brugge. De publieksspeler bij uitstek, het showbeest met dienst. Niet altijd geliefd door medespelers en coaches. Bosko was met zichzelf bezig. Lak aan discipline en aan collegialiteit. Steeds op zoek naar het brandpunt van de belangstelling. Openlijk mokkend tegen pers bij een verwijdering uit het elftal. Amper aanwezig in het defensieve plaatje, maar wel direct doelgericht. Bosko liet zich niet zien als collectief de mouwen werden opgestroopt, maar verloste Club wèl uit zijn lijden. Vooral op het internationale forum, met veertien Europese goals, waaronder de kwalificatietreffer voor de Champions League tegen het Noorse IF Valerenga.
Balaban diste het stadion zijn persoonlijke show op en verdween dan in de coulissen. Het groepsleven ging aan hem voorbij, de snelle wagen en de vrolijke nacht interesseerden hem meer. Het kostte hem zijn positie in de Kroatische nationale selectie. Hij zat goed in zijn vel bij Club Brugge, de Premier League en Aston Villa waren te hoog gegrepen en Dinamo Zagreb achtte hij uiteindelijk beneden zijn waardigheid. Veertig keer juichen in 83 optredens bij blauw en zwart. De fans scandeerden liefdevol zijn naam bij de titel van 2005, supercup in 2005 en de beker in 2007.
Applausvervanging
De bekerfinale tegen Standard was meteen zijn laatste én een van zijn beste matchen voor een dat seizoen sukkelend Club. Men kreeg het post-Trond Solliedtijdperk niet in goede banen. Sollied was bijzonder succesvol geweest tussen 2000 en 2005 en haalde Balaban in 2004 naar Brugge. De prestatiecurve daalde en wisselvalligheid bleef troef. In de competitie viel Club in zijn laatste seizoen zelfs buiten de Europese plaatsen en vicekampioen Standard vertrok als favoriet in de finale. Net na het kwartier kopte Balaban een strakke hoge bal door naar Ishiaku: 1-0, de eindstand.
De druk van Standard verhoogde maar Club zocht en vond voetballende oplossingen via de permanent op de loer liggende Balaban. De bekerzege was in hoge mate zijn verdienste. Hij kreeg een minuut voor het einde zijn verdiende applausvervanging. Nadien keerde hij opnieuw naar Dinamo Zagreb, de topclub uit zijn geboorteland. Hij won er in twee seizoenen (2008, 2009) werkelijk alles: landstitels, bekers, supercups. Zes stuks in totaal, daarmee dikte hij zijn prijzenkast aan tot elf. Want ook in 2003 was hij met Dinamo al de sterkste van Kroatië. Niet slecht voor een individualist. Die houding speelde hem wel bij de nationale ploeg parten. Hij botste met de strenge coach Bilic.
BLAUW-ZWART SPELERSPROFIEL
Mario Stanic (15/10/1978)
Speler: 2004-2007
Landskampioen: 2005
Bekerwinnaar: 2007
Winnaar Supercup: 2007
