Eddy Vercammen heeft een ruime ervaring in het voetbal. Eddy was in het verleden werkzaam bij topclubs als Feyenoord en Racing Genk en mocht ook de Nederlandse voetbalbond tot zijn werkgevers rekenen. Zijn specialiteit ligt in het Belgische en Nederlandse voetbal, dat hij nog altijd tot diep in de kelderklassen volgt!
Hoe was het vroeger? Een voorbeeld: Ernst Happel zei bijna niets. Hij zat steeds stil op de bank. Hij had lak aan de pers. Hij stelde waar het kon altijd een aanvallende ploeg op. Hij haalde veel successen met verschillende ploegen.
Er was een Europese finale op TV. Het merendeel van de match zag men bij de Spanjaarden zes man achteraan en twee maal twee ervoor, organisatie noemt men dat dan. De voorste man stond 25 à 30 meter voor zijn eigen doel.
Maar in het geval van een te zwakke kern is de sportief directeur verantwoordelijk. Het aantal foute transfers zal ook een immens groot getal zijn. Nochtans, hoeveel sportieve directeurs werden er ontslagen?
Waarom houden de refs hun in om een tweede gele kaart te geven als een speler ze verdient? Fout is fout en als iedereen een kaart krijgt voor hetzelfde vergrijp zal er weinig kritiek komen.
Maar dan kwam 1990 nog. West-Duitsland, met Littbarski in het team, won de finale van Argentinië met 1-0, wellicht het hoogtepunt van zijn carrière.
Er werd vaak stevig voetbal geserveerd door de kracht die in het team zat, maar ook waren er bijna altijd drie aanvallers plus Refaelov in de basis. Bölöni haalde het gevraagde doel, de ploeg plaatsen voor Play Off 1.
Een klassespeler die zesmaal Belgisch kampioen werd. Een jongen die het heel ver had kunnen brengen maar die, zowel door onvoldoende prestaties als door andere negatieve aspecten, vaak zichzelf buitenspel zette.