Tijdens het WK voetbal wisselen Henk Mees en Sander van Mersbergen via de mail uit hoe ze het toernooi ervaren. Sander van Mersbergen bericht als algemeen verslaggever voor het Algemeen Dagblad (AD) vanuit Qatar over diverse aspecten rond het WK, Henk Mees volgt het WK via de tv – als hij zin heeft.
‘Zijn we kritisch genoeg geweest over Qatar?’
Ha Henk,
Zo, daar zitten we dan. Vannacht om half 1 Doha-tijd waren er nog twee opties. Als Nederland de penalty’s beter zou nemen zou ik nog negen dagen in Qatar blijven, als Argentinië won nog één. Ik vond het wel een bijzondere ervaring, die ook wel iets leert over hoe dat voor sporters moet zijn (keer duizend natuurlijk).
Na afloop merkte ik dat ik me er mentaal helemaal niet op voorbereid had, het is toch wel even schakelen als je ineens je koffer moet pakken.
Die wedstrijd trouwens, wat een ervaring, wat een avond. Ik zie dat veel mensen in Nederland boos zijn over het gedrag van de Argentijnen, maar ik heb er los van de uitslag extreem van genoten, eerlijk gezegd. De spanning was echt zinderend, in dat enorme Lusail stadion vol met Argentijnen (en Arabieren en Aziaten in Argentinië-shirts). Die 2-2 van Weghorst… ik heb zoiets nog nooit live in een voetbalstadion meegemaakt.
Na de wedstrijd heb ik in het stadion nog een stuk zitten tikken, om te markeren dat er met de uitschakeling voor Nederland en de KNVB een einde komt aan een jarenlange worsteling. Om half vier stapte ik in de metro, om kwart over vier was ik in het hotel, maar ik had nog zoveel adrenaline dat het half negen was voor ik in slaap viel. Heb door deze ervaring ook wel echt respect gekregen voor de sportcollega’s die in zo’n hogedrukomgeving het hoofd koel houden.
Vannacht las ik dat op dezelfde perstribune als waar wij zaten de Amerikaanse journalist Grant Wahl is overleden. Dat was de man die eerder in het nieuws kwam omdat hij het stadion niet binnenkwam met een regenboogshirt. Wahl gaf de afgelopen week ook aan ziek en gestresst te zijn, hij meldde zich een aantal keren bij een arts. Ooggetuigen beschrijven dat hij onwel werd, en dat op de perstribune lange tijd geprobeerd is hem te redden.
Er waren ook insinuaties, onder meer van zijn broer, dat hier sprake zou zijn van bewuste opzet. Vooralsnog is daar weinig onderbouwing voor, gevoelsmatig weet ik ook niet op wat voor manier zo’n actie nou in een groter plan zou passen. Speculeren heeft ook niet zoveel zin.
Wat wel overeind staat, is dat Wahl een dappere journalist was, op basis van wat ik van en over hem heb gelezen. Het stemt, zeker nu het WK er op zit, ook tot nadenken over de rol van de Nederlandse pers hier en daarmee ook die van mezelf. Was het te veel, te weinig, te kritisch, niet kritisch genoeg. Maakte het überhaupt nog uit hoe we over dit land berichtten?
Ben benieuwd hoe jij daar naar kijkt, vanuit Nederland. Vanmiddag moet Marokko weer, ik ben heel benieuwd. Het zal rond het Al Thumama stadion weer voelen alsof de wedstrijd in Marrakech of Rabat gespeeld wordt, dat is zeker. Schitterend!
Groeten uit de zandbak,
Sander
Grootspraak Van Gaal heeft gewerkt als boemerang
Hoi Sander
Oranje is al thuis. Gelukkig hebben we Marokko nog, met vier spelers uit de Hollandse School. Geen voorbeeld qua sprankelend, offensief voetbal zoals dat in Nederland heilig is verklaard. De Marokkanen voeren wél precies uit wat Louis van Gaal verlangde van het Nederlands elftal; tactisch gedisciplineerd, strijdbaar en toeslaan waar het kan.
Niet het voetbal van Van Gaal, veel meer de woorden van de bondscoach zullen beklijven na dit WK. Wat hij daarmee heeft losgemaakt, vooral bij tegenstander Argentinië, kwam tot uiting na. afloop. Heb je Lionel Messi ooit zo heftig, zo furieus zien reageren op tegenstanders en hun coach? Als Messi zó explodeert moet de opponent het wel erg bont hebben gemaakt.
Messi verweet Wout Weghorst dat die hem bij elk duel had proberen te wurgen. Het is mij niet opgevallen bij zoveel lijf-aan-lijf-werk, maar zijn woede moet een kiem hebben. Het juichgebaar van Messi, een imitatie van de bij Barcelona door Van Gaal vaak geneerde Riquelme, was veelzeggend. Alles wat Van Gaal op persconferenties had uitgeroepen, tot plezier van veel mediavertegenwoordigers, kreeg hij terug in hatelijk Argentijns gejuich. De vraag is nu of Louis van Gaal in de dagen vooraf de motivatie van de Argentijnen hiermee van extra brandstof heeft voorzien.
Belangijker nog is, denk ik, een verklaring waar het misging. In de opstelling bijvoorbeeld met Cody Gakpo wéér als nummer 10, een rol waarin hij bij PSV nooit speelt en die hem niet ligt omdat hij zijn ogen zoveel als mogelijk is op het doel van de tegensstander gericht wil hebben en liefst niet achterom kijkt. En met opnieuw Steven Bergwijn, die in Qatar en laatste maanden bij Ajax nimmer indruk heeft gemaakt.
Mis liep het ook tijdens de wedstrijd, tijdens de verlengingen en bij de strafschoppen die in de betogen van Van Gaal Oranje ‘een plusje’ zouden opleveren. Waarom ging de eerste helft verloren met eindeloos getik dat nauwelijks in aanvoer voor de aanvallers resulteerde? Waarom kreeg Oranje wel de geest toen het móest gaan aanvallen en er met Wout Weghorst, een spits, eindelijk een ‘spelmaker’ in het veld stond? En dan die strafschoppen! Waarom werd Vincent Janssen niet ingezet, een zekere strafschopnemer bij Antwerp, terwijl Virgil van Dijk nooit en Steven Berghuis slechts sporadisch bij hun club een strafschop nemen? Was dat de keuze van Van Gaal, of heeft hij zich laten overrulen door ‘professor’ Frans Hoek.
Uiteindelijk culmineerde de ontgoocheling in ordinair wangedrag; eerst tijdens de verlenging, na afloop op het veld en in de catacomben. Zo is Van Gaal (én Oranje) er toch ingetuind, in zijn eigen grootspraak die als een boemerang heeft gewerkt. En dat had allemaal niets te maken met de scheidsrechter, een schande op zich, die we toch moeilijk kunnen verwijten dat Oranje twee strafschoppen miste.
Jij vraagt je nog af wat ik vind van de berichtgeving in de Nederlandse media over Qatar. Zeker in de maanden vooraf is daar evenwichtig aandacht aan gegeven. Gaandeweg het WK nam de interesse voor de omstandigheden af, vooral ook omdat na enkele weken zowat alles wel was gesignaleerd en beschreven.
Wat jij daarvan vindt, belicht je in je slot-analyse voor het AD, geschreven nog vol adrenaline, waarin je vaststelt dat er met de uitschakeling van Oranje nu ook een eind is gekomen aan de worsteling met onze opvattingen over Qatar. ‘Nederland het WK in Qatar; het was niks en het werd niks’. luidt de kop. Een intrigerende kop, vind ik. Want: stel nu eens dat Oranje wél wereldkampioen zou zijn geworden. Dan was er nooit een verhaal met deze titel verschenen, terwijl ook een wereldkampioenschap van Nederland niets aan de schandalige omstandigheden in Qatar had veranderd.
Met dank voor je waardevolle bijdragen, goede thuisreis
Henk
