White Hart Lane

Klik hieronder voor de PDF

White Hart Lane

Elk weekend brengt voetbalcommentator, wereldreiziger en groundhopper Stefan Van Loock op dewitteduivel.com het verhaal van een legendarisch voetbalpaleis. Vandaag vanzelfsprekend White Hart Lane. Tottenham Hotspur neemt zondagmiddag met een prestigeduel tegen Manchester United na 118 jaar afscheid van zijn mythische thuisbasis.

door Stefan Van Loock

White Hart Lane, Londen 36.145 plaatsen.

Typisch Engels maar met stijl

Weinig namen klinken zo welluidend als die van het stadion van Tottenham Hotspur: White Hart Lane. Tot op vandaag kan je er de geest van het verleden ruiken. Maar vanaf morgenavond is White Hart Lane rijp om door het nieuwe stadion in aanbouw helemaal te worden opgeslorpt.

Kenmerkend voor het stadion is de gouden haan die vanop een gouden bal op het dak van de tribune uitkijkt over deze vrij groezelige buurt van Noord Londen.

Het beeldje is een replica van de originele sculptuur uit 1909 van W.J. Scott die als amateurvoetballer bij een kopersmid werkte. Het clubsymbool kreeg aanvankelijk een plaats op de dakkapel van de tribune tot de haan in 1957 moest wijken voor het eerste kunstlicht en een plaats aan de overkant kreeg. Op de befaamde East Stand, de tribune met de ouderwetse steunpilaren en tot op vandaag deel uitmaakt van de grandeur die de club en zijn stadion uitstraalt.

Te veel volk in de theebar

Tottenham speelt al sinds 1899 op White Hart Lane. Directe aanleiding hiervoor was de instorting van het dak van een theebar in Northumberland Park tijdens een wedstrijd tegen aartsrivaal Woolwich Arsenal.

De nieuwe locatie bevond zich op Tottenham High Road vlakbij de pub ‘White Hart Inn’. De eigenaar van de pub wreef zich in de handen nu hij wekelijks zeker was van een massale volkstoeloop.

De houten tribune van Northumberland Park was in tegenstelling tot de theebar wel nog intact en verhuisde mee naar het nieuwe stadion dat aanvankelijk de weinig originele naam ‘High Road Ground’ meekreeg. Tottenham versloeg er op 4 september 1899 in zijn eerste wedstrijd Notts County met 4-1.

Een jaar later wonnen de Spurs als eerste en enige non-leagueclub de FA cup. Toch zou het nog tot 1908 duren alvorens de club tot de Football League toetrad.

Pas na de Tweede Wereldoorlog veranderde de naam van het stadion in White Hart Lane, verwijzend naar het vlakbij gelegen treinstation.

Big Spender

De concurrentie met buur Arsenal woedde in alle hevigheid. Om zijn status te handhaven kreeg ook de verfraaiing van de infrastructuur de nodige aandacht.

In de jaren ‘60 telde het stadion al 60.000 plaatsen maar de staat van de tribunes strookte niet langer met de glamour status die de club onder manager Bill Nicholson had opgebouwd. De manager uit de ‘golden sixties’ trok in 1962 met Jimmy Greaves een eerste dure sterspeler aan.

Het ‘Glory Glory team’ met naast Greaves ook Danny Blanchflower en Gordon Mackay bezorgde de club de eerste grote successen sinds de befaamde ‘double’ uit 1920. In 1961 slaagde Tottenham er als eerste club in om zowel titel als beker te winnen. In 1962 sneuvelde Spurs pas in de halve finales van de Europacup der Landskampioenen tegen Eusebio’s Benfica maar won het opnieuw de FA Cup.

Greaves en co brachten in 1963 ook de eerste Europese trofee naar Engeland. De Spurs veroverden in Rotterdam de Europabeker voor Bekerhouders na een 5-1 zege tegen Atletico Madrid. Tottenham stond meteen op de Europese kaart maar kreeg als gevolg van al die dure transfers al snel het etiket van ‘Big Spender’ opgeplakt.

Ook later volgden de dure aankopen elkaar in sneltreinvaart op: de Argentijnen Osvaldo Ardiles en Ricky Villa, de Engelsen Martin Peters, Chris Waddle, Glenn Hoddle, Paul Gascoigne en Gary Lineker, de Duitser Jürgen Klinsman, de Fransman David Ginola, de Rus Ivan Rebrov, de Uruguayaan Gustavo Poyet…

White Hart Lane werd de tempel van het mooie voetbal. Typisch Engels maar met stijl.

Boekenrek

Tot diep in de jaren ‘80 bepaalden de twee grote tribunes, beide een ontwerp van de befaamde stadionarchitect Archibald Leitch, het uitzicht van de arena.

De East stand telde drie verdiepingen waarvan de middelste veelzeggend ‘the Shelf’ werd genoemd. Als boeken op een boekenrek zaten de fans er veel te dicht tegen elkaar. Maar toen de club zich in die periode op een nieuwe golf van succes liet drijven, trad als gevolg van een enorme schuldenberg vrijwel meteen het verval in. White Hart Lane was één van de eerste stadions met skyboxen. Maar ondanks het sportieve succes met twee nieuwe Europese trofeeën, raakten ze slechts voor driekwart verhuurd.

Met de Uefacupwinst in 1984 tegen Anderlecht kondigde zich een nieuwe start aan in de geschiedenis van White Hart Lane. De hele East stand werd omgebouwd, ook al hadden de toeschouwersaantallen met een gemiddelde van amper 21.000 hun dieptepunt bereikt.

Vanwege de strenge veiligheidsvoorschriften kende de bouw een bijzonder moeizaam verloop en swingden de kosten alweer de pan uit.

De val van Gascoigne

De eerste wedstrijd van het seizoen 1988-89 tegen Coventry, uitgerekend het debuut van Paul Gascoigne bij de Spurs, moest vanwege de vertraging bij de werkzaamheden zelfs worden uitgesteld. Tottenham kreeg een boete maar het weerhield Gascoigne er niet van om op het onafgewerkte tv-platform op duivenjacht te gaan. Toen hij bij die waaghalzerij door de vloer zakte en holderdebolder naar beneden tuimelde, zette hij zowel zijn toekomst als die van de club op het spel. Zeker gezien het transfergeld dat Lazio aan Tottenham later voor de flamboyante speler zou betalen.

Toen de East stand in oktober 1989 eindelijk klaar was, kon de zege tegen Arsenal bij de inhuldiging, de pijn van de verdubbelde kostprijs amper verzachten.

En zo bleef Tottenham zijn imago van geldverspiller trouw en liep het van de ene miskleun in de andere. Terend op de successen en de grandeur van weleer, maar vruchteloos hollend achter de weggelopen concurrenten Arsenal, Chelsea en de clubs uit Manchester.

Eén jaar voor het opstarten van Premier league in 1992, behoorde Tottenham met zeven titels, acht cups en drie Europabekers tot de absolute Engelse top. Sinds dan doet de club jaarlijks een gooi naar de titel.

Zoals vorig seizoen en ook dit seizoen. Maar telkens greep het er net naast. In afwachting van de voltooiing van het nieuwe stadion met 60.000 plaatsen, zal Tottenham zijn thuiswedstrijden volgend seizoen op Wembley spelen.

Als ze daar van terugkeren, staat er van het huidige legendarische White Hart Lane niks meer overeind en stappen de Spurs, ruim tien jaar na aartsrivaal Arsenal, een nieuw tijdperk binnen.

Naam: White Hart Lane.

Club: Tottenham Hotspur.

Bouwjaar: 1899.

Afbraak: 2017

Huidige capaciteit: 36.000 plaatsen.

Maximumcapaciteit: 60.000 plaatsen.

Recordopkomst: 75.038 toeschouwers op 5 maart 1938 voor Tottenham-Sunderland.

Europese finales op White Hart Lane

Uefacupfinale, terugwedstrijd 17 mei 1972

Tottenham – Wolverhampton: 1-1 (totaalscore 3-2)

Doelpunten: 30’ Mullery 1-0, 41’ Wagstaffe 1-1

Toeschouwers: 54.303

Scheidsrechter: Laurens van Ravens (Ned)

Finale Uefacup, heenwedstrijd 21 mei 1974

Tottenham – Feyenoord 2-2 (totaalscore 2-4)

Doelpunten: 39’ England 1-0, 43’ Van Hanegem 1-1, 64’ Van Daele (owngoal) 2-1, 85’ De Jong 2-2

Toeschouwers: 46.281

Scheidsrechter: Rudolf Scheurer (Zwitserland)

Finale Uefacup terugwedstrijd, 23 mei 1984

Tottenham-Anderlecht 1-1 (totaalscore 2-2, Tottenham wint 4-3 na strafschoppen)

Doelpunten: 60’ Czerniatynski 0-1, 84’ Roberts 1-1

Toeschouwers: 46.205

Scheidsrechter: Volker Roth (West-Duitsland)