Op de dag dat een nieuwe speler (Hugo Siquet, ex-Standard) werd gepresenteerd, werd de groen-zwarte achterban geconfronteerd met het ontslag van voorzitter Vincent Goemare, die niet alleen de voorzitterszetel afgaf maar ook zijn zitje in de Raad ven Bestuur.
Vincent Goemare is beroepshalve de CEO van een softwarebedrijf, Stardekk, dat vooral software voor hotels aanbiedt en met een vijftigtal medewerkers niet echt een kleine KMO is. Goemare, al levenslang supporter van groen-zwart, kwam in 2013 echt in de picture toen hij toetrad tot de Raad van Bestuur. Hij nam steeds meer het voortouw en had een niet onbelangrijke rol in de overname in 2017 door AS Monaco. Cercle zat op dat moment financieel in heel slechte papieren en stond op een bepaald moment zelfs dicht bij degradatie uit 1B.
Na de promotie naar 1A onder Frank Vercauteren kwamen door Monaco aangetrokken trainers. Bij de aanwerving van Bernd Storck in 2019 was hij nauw betrokken, de door Monaco aangestelde trainers hadden toen al serieus gefaald, Cercle stond met één been in 1B. Goemare kon met Storck een mooi resultaat voorleggen, al bleef de Duitser niet lang aan boord.
In januari 2020 werd Vincent Goemare dan voorzitter en smeet hij zich nog meer dan voorheen. Samen met Thomas Tousseyn, ook een Brugse ondernemer, zorgde hij voor het lokale accent in de bestuurskamer. Goed anderhalf jaar geleden besliste meerderheidsaandeelhouder Monaco dat Cercle nood had aan een CEO om de dagelijkse werking te professionaliseren. Dat was Ben Lambrecht, gewezen topman van Coca-Cola, die even later Pascal Platteau weghaalde bij Coca-Cola. Laatstgenoemde werd de financieel directeur.
Lambrecht had geen kaas gegeten van voetbal, hij kon zelfs een rangschikking niet lezen (had geen benul wat stond voor gewonnen matchen, gelijke spelen, enzovoort) en ook formats waren hem onbekend. Kortom, hij wist veel van economie, financiële slagkracht en dergelijke maar weinig van voetbal. Dat sportieve ligt al enige tijd in handen van sportief directeur Carlos Avina (Ibarolla), een Mexicaan, die – het dient toegegeven – geen slecht werk leverde en nauw samenwerkt met de trainer en met instemming van AS Monaco. Ook het lokale accent met vier jeugdspelers die quasi altijd in de selectie zitten als ze fit zijn, werd behouden. Ook een stokpaardje van Goemannen.
Gaandeweg evenwel trok Ben Lambrecht, gesteund door Monaco, steeds meer macht naar zich toe. De goedbetaalde CEO kon zijn contract goed onderhandelen, het dient gezegd. Waarbij je tot bizarre situaties kwam. Een voorbeeld is de Pro League. Lange tijd was Vincent Goemare de man die Cercle vertegenwoordigde. Hij stond zowat bekend als de woordvoerder van de K11, de kleine clubs. Goemare was zowat de man die voor de kleine clubs de zaken probeerde te wijzigen. Zo ergerde hij zich dood aan het meervoudig stemrecht (drie stemmen voor de G5, twee voor de K11, één stem voor de clubs uit 1B), wat impliceerde dat twee of drie “overlopers” voldoende waren om elke stemming in het voordeel van de G5 te doen kantelen.
Ook de formats van de competitie ergerden Goemare en met hem veel vertegenwoodigers van kleinere clubs. Het was dan ook een verrassing toen bij de laatste Pro League-vergaderingen ineens niet Vincent Goemare Cercle vertegenwoordigde maar wel Ben Lambrecht. Die stemde prompt mee met de grote clubs, de G5 en degenen die hen steunen (Charleroi bv.). Ook over de omstreden format waarin de competitie nu plaats vindt, met drie degradanten. Weliswaar alleen voor dit seizoen, dit om volgend seizoen nog maar met zestien te zijn, een eis van de grote clubs. Het leverde ergernis op bij de andere kleine clubs, we weten uit goeie bron dat degene die KV Kortrijk vertegenwoordigde prompt zei “ik hoop dat Cercle het eerste slachtoffer van dit nieuwe format wordt”. Het ziet er niet meteen naar uit, maar Cercle bleek niet meer zo sympathiek bij zijn vroegere medestanders.
Ook het logo-verhaal was iets dat de kloof tussen Lambrecht en Goemare versterkte. De club wou een nieuw logo, al wilden de supporters daar niet echt van weten en er werd fel geprotesteerd op de sociale media. Tevergeefs. Het werd een vrij dure operatie, maar Lambrecht haalde het. Ben Lambrecht zag het ook groot. Kleine of middelgrote sponsors, zelfs een jarenlange sponsor die ook nog op de shirts stond, werden verweten dat hun inbreng te gering was en sommigen werden net niet geschoffeerd. Met als resultaat dat een aantal zich terugtrok.
Inmiddels is Ben Lambrecht gepromoveerd, hij is algemeen directeur van AS Monaco. Wie meent dat hij niets meer in de pap te brokken heeft bij Cercle is verkeerd. Hij is één van de vier leden van de Raad van Bestuur van Cercle, samen met onderneemster Kathleen Dewulf, de aan boord blijvende Thomas Tousseyn, en de door AS Monaco gedelegeerde Luca Militti (gedelegeerd bestuurder).
Ook het stadiondossier was niet meer Goemare’s bevoegdheid. Hoewel het koffiedik kijken is of er ooit een stadion komt voor Cercle, het zal het niet meer Goemare zijn die aan de alarmbel trekt en de stad Brugge op zijn verantwoordelijkheid (en vroegere beloftes) wijst.
De financiële situatie van Cercle is niet bepaald florissant. Monaco dekte nieuwe verliezen voor een immens bedrag, niettemin was de eindbalans toch nog één in de rode cijfers. AS Monaco heeft alles in handen : het overleven van Cercle in de eerste plaats.
Vincent Goemare (50 inmiddels) heeft blijkbaar zijn conclusies getrokken. Zijn macht als voorzitter was zodanig gereduceerd dat het in feite een protocolaire functie was geworden. Hoewel zijn Cercle-hart (hij lanceerde mee de slogan ‘Never give up” samen met de toen doodzieke en inmiddels overleden Miquel Van Damme, slogan die nog altijd meegaat ) niet ter discussie staat, heeft hij beslist om alleen nog te supporteren voor Cercle. Hij heeft nog een bedrijf te runnen, en ook voor een voorzitter kan de emmer al eens overlopen. Cercle heeft gecommuniceerd dat een nieuwe voorzitter voor later is.
