VOETBALGEDACHTEN OP VRIJDAG – RW

In deze nieuwe rubriek geef ik elke vrijdag enkele voetbalgedachten over de voorbije week mee. Ik opende met mijn basisprogramma: The Magnificent Seven van de Open Voetbalclub. Zeven uitgangspunten om het Belgisch voetbal een nieuw elan te geven. Met dank aan denktank De Witte Duivel. Deze vindt u dus terug in de eerste aflevering. En voor een keer: opnieuw in deze tekst.

• Ik heb geen zin om hier beschouwingen te wijden aan de slotfase van de competitie met het falen van Lierse SK in het achterhoofd. Ik duw liever nog eens op een zere teen: de profliga toont weinig interesse voor het welzijn van alle 24 clubs. Dit is een voetballand van advocatentrucs en last-minute-rechtspraak. Er bestaat hier geen fatsoenlijk beleidsplan waarbij alle leden die aan de competitie starten goed  gedijen en één wetenschap hebben: we halen het einde van de rit, dat is ons ook gegund en we weten dat onze ‘belangenvereniging’ – zijnde de profliga – effectief over ons waakt.
• Op woensdag 9 mei had ik de eer om een debat te modereren van de supportersorganisatie ‘Lierse voor Altijd’. Dat was ongeveer twee uur nadat het BAS het onherroepelijke einde van stamnummer 30 had aangekondigd. De zaal zat stampvol met geelzwarte fans. Het was de sfeer van de grote avonden, met de lach en de traan. Oud-vedetten en spelers van de huidige kern kwamen hun steun toezeggen aan de initiatiefnemers van de reddingsactie. Over één ding waren de aanwezigen het roerend eens: liever een gezellige, herkenbare, familiale en sociale club op een bescheidener niveau dan het speeltje van een megalomane grootheidswaanfantast. De Egyptische investeerder stak het voorbije decennium naar verluidt 75 miljoen euro in Lierse SK. Volgens een woordvoerder van Lierse voor Altijd lag dit bedrag hoger dan wat er in de vorige honderd jaar in de club was gepompt.  Momentje, als zelfs dàn Lierse SK het faillissement niet kon vermijden, dan schortte er iets grondigs aan het uitgavenpatroon. Ik ben van oordeel en alvast vragende partij: laten we op dit uitgavenpatroon van de overleden patiënt eens een autopsie uitvoeren. Is het te veel gevraagd om te duiden welke mensen hier beter van geworden zijn? Waar is dit geld naartoe, met andere woorden? En waarom gebeurde desondanks het onvermijdelijke? Een antwoord op deze vraag vindt u onrechtstreeks in het lezen van de altijd boeiende column van Henk Mees op www.dewitteduivel.com . In ‘Uit de Hollandse School’ licht hij deze week toe hoe makelaars jongleren met de toekomst van het negentienjarige Nederlandse wonderkind Justin Kluivert. Eén woord: dis-gus-ting! De inwoners van mijn Kempische gemeente werden vroeger ‘sparrijders’ genoemd. Omdat ‘ongewenst volk’ enkele honderden jaren geleden ‘bij ons’ op een ‘sparreboom’ werd vastgebonden en ingesmeerd met pek en veren. En vervolgens onder luid gejoel het dorp werd uitgedragen. Ik ben in principe geen voorstander van zeventiende eeuwse strafpraktijken maar wat mij betreft mogen ze worden toegepast op lui die tot meerdere eer en glorie van zichzelf het voetbal kaalplukken.
•  Het was aandoenlijk om te zien hoe de fans van Lierse over alle leeftijden heen zich groepeerden rond de erfenis van hun overleden club. Maar laten we wel wezen: volgend jaar sluit niets uit dat een andere Belgische voetbalvereniging het slachtoffer wordt van dit soort idiotie. Daarom: voetbal kan de wereld redden, schreef ik ooit maar de wereld moet  vandaag het voetbal redden. De politiek heeft de ‘godverdomse’ verplichting om eindelijk een maatschappelijke controle in te bouwen, om een jaarlijks parlementair voetbaldebat te organiseren en om het superieure ‘Duits model’ van maximaal 49 procent eigendomsrecht mét verplichte supportersparticipatie opnieuw als alternatief aan te bieden voor het falende ‘Belgische model’. Maak van ‘voetbal & samenleving’ een verkiezingsitem, dames en heren politici.
• En om het mezelf ook een beetje gemakkelijk te maken, herhaal ik hier mijn oproep van mijn eerste ‘Voetbalgedachten op vrijdag’ over ‘The Magnificent Seven van de Open Voetbalclub’. Die lijkt mij actueler dan ooit. Ook met de fratsen van de Anderlechtleiding ten aanzien van het eigen vrouwenteam in het achterhoofd.

 THE MAGNIFICENT SEVEN VAN DE OPEN VOETBALCLUB

Breng stadion, supporters, spelers & staf, sponsors, stedelijke overheid, samenleving & sloebers (mensen die uit de boot vallen en via het voetbal er opnieuw in klauteren) in een algemeen overlegorgaan bij elkaar en je krijgt de Open Voetbalclub.

 Pleidooi voor een duurzaam en maatschappelijk verantwoorde stadion!

Een nieuwe stadionpolitiek is noodzakelijk. De bouw leidt tot tewerkstelling. Transparantie bij de aanbesteding is vereist. Een stadion moet letterlijk en figuurlijk een centrum van beweging worden: duurzaam, maatschappelijk verantwoord, multi-sport-functioneel.

 Pleidooi voor de  multisportclub!

Sport hoort een topprioriteit te zijn in de samenleving van de 21 ste eeuw. Breng in de nieuwe stadions de plaatselijke afdelingen onder het dak van de multisportclub.

 Pleidooi voor supportersparticipatie en fancoaching!

Supporters vormen het DNA van elke voetbalvereniging. Het Duitse model van eigenaarschap is het gezondste van de wereld: de 49 procent eigendomsregel verhindert faillissementen en ondemocratische overnames van clubs. En het verzekert inspraak van de supporters in de besluitvorming.  Een supportersparlement bij elke club! En via psychosociale coaching begeleidt men de fans naar volwassenheid.

 Pleidooi voor een sociaal departement!

Het bewijs is geleverd dat voetbal zowel kan verbinden als veel kan betekenen voor mensen in probleemsituaties. Ontwikkel een sociaal departement in elke vereniging ter ondersteuning van emancipatorische projecten uit de wereld van welzijn, onderwijs, cultuur en diversiteit.

 Pleidooi voor zes spelers uit de opleiding in het eerste elftal!

De droom van Johan Cruijff: het eerste elftal stelt verplicht zes spelers op uit de eigen opleiding. Op die wijze wordt de eigen jeugdwerking gewaardeerd en versterkt. En het verhindert dwaze transfersommen voor overbodige aankopen.

Pleidooi voor een vrouwenvoetbalafdeling met fatsoenlijke financiering!

Voetbal is de snelst groeiende vrouwensport ter wereld. Tijd voor een vrouwenafdeling bij elke profclub en voor een fatsoenlijke herverdelende financiering. Minder geld richting makelaars is een stap in de goede richting.

 Pleidooi voor Rode Duivelspleintjes & benefietinterland!

We herhalen een oude oproep. Naar het voorbeeld van de Cruijff Courts in Nederland: een Rode Duivelspleintje in steden en dorpen waar de Rode Duivels (of ex-Rode Duivels) vandaan komen. Met steun en opvolging van de overheid. Ter versterking van het buurtleven. Met ruimte voor sport, cultuur, amusement en educatie.

Een tweejaarlijkse benefietinterland waarvan alle inkomsten – ticketverkoop, merchandising, televisierechten – worden besteed aan de sociale projecten van het voetbal.

En vanzelfsprekend: schaf de play-offs af. Maintenant, nu, heute godverdomme!