In de bioscopen draait momenteel de documentaire over Diego Maradona. Een film die geen enkele voetballiefhebber mag missen. Om u in de stemming te brengen, brengt de Witte Duivel drie verhalen die François Colin op 25 mei 1990 voor een WK-special van Het Nieuwsblad en De Standaard schreef. Hierbij deel 1.
Inleiding
‘Ik was één van de eerste Europeanen die Maradona live aan het werk zag. In de aanloop naar het EK van 1980 in Italië had ik een gesprek bondscoach met Ron Greenwood, de toenmalige bondscoach van Engeland dat zijn eerste wedstrijd tegen België speelde. Een dag later zag ik Diego met Argentinië aan het werk op Wembley. Het was zijn eerste wedstrijd op Europese bodem.’
Tien jaar later probeerde ik hem te interviewen voor de krant. Tot dan was er geen enkel probleem om een afspraak te maken met een internationale topspeler voor een gesprek. Met Maradona veranderde het allemaal. Maandenlang heb ik naar een interview gehengeld. Financieel lukte het dan toch, met de hulp van Mars. De Nederlandse marsrepenproducent was de hoofdsponsor van Napoli en bracht één en ander in orde, op voorwaarde dat de krant als illustratie een foto van Maradona in het shirt van Napoli zou geven.
De afspraak verliep enigszins anders dan verwacht. Het exclusief interview met Maradona bleek een persconferentie, want er zaten nog dertien collega’s in het zaaltje in de catacomben van Sao Paolo. En er was nog een nieuwgheid: naast de sterspeler zat de perschef van de club om lastige vragen af te blokken en het gesprek voortijdig af te breken. Gelukkig was er nog de kampioenschapswedstrijd. Mijn meest onvergetelijke voetbalervaring.
Wat een verschil ruim twintig jaar later toen ik na een bekerwedstrijd tussen Al Jazira, getraind door Frankie Vercauteren, en Al-Wasi, waar Maradona coach was. In het stadion zaten geen vijfhonderd mensen en op de persconferentie waren er meer Argentijnse supporters dan journalisten.
De wedergeboorte van Diego Maradona (29 mei 1990)
NAPELS – Diego Armando Maradona won vier jaar geleden bijna in zijn eentje de Wereldbeker en werd tot beste speler op aarde gekroond. Een herhaling tijdens Italië 1990 leek geruime tijd uitgesloten. Het bijna dertigjarige fenomeen uit Argentinië was het voorbije seizoen ziek, zoek of geblesseerd. Dieguito gedroeg zich als een nukkig en verwend kind dat uitgekeken was op voetbaL Maar sinds eind maart speelde hij weer de sterren van de hemel. Dankzij de ‘cura Mondiale’ van de Romeinse professor Dal Monte (lees volgende week deel 2). Gespierde taal werd vervangendoor spieroefeningen. De Napoiitanen en de Argentijnse bondscoach Carlos Bilardo twijfelden nadien niet langer. Maradona is weer de nummer één van de wereld. Het verhaal van de wedergeboorte van een voetbalgod.
Op 30 oktober 1960zag in het noorden van Argentinië een voetbalwonder het levenslicht. Diego Maradona groeide op in de sloppenwijk Villafiorita van Buenos Aires. Op zijn negende werd hij ontdekt door Argentinos Juniors en zes jaar later debuteerde hii in het eerste elftal. In februari 1977 droeg het fabelachtige talent voor heteerst het shirt van het nationale elftal.
Cesar Luis Menotti vond hem te jong voor bet \VK 1978. Een iaar later leidde hij in Japan dan maar de Argentijnse jeugd naar de wereldtitel. In 1981 moest Argentinos Juniors hem doorverkopen aan aartsrivaal Boca Juniors. Het WK 1982 werd een afgang voorMaradona en zijn overgang naar Barcelona leverde slechts conflicten met de voorzitter en een beenbreuk op.
Op 21 mei 1984 bracht de Gazzetta dello Sport het bericht dat Diego voor 13 miljard lire (405 miljoen frank) naar Napcls versast werd. Het eerste seizoen aan de voet van de Vesuvius was rnoeilijk, maar nadien maakte de kleine Argentijn zijn team tot het sterkste van het calcio: in vijf jaar twee titels, twee tweede plaatsen en een derde. Tussendoor werd ook nog de Italiaanse beker en een Uefacup op de palmares ingeschreven en behaalde Diego met Argentinië de wereldtitel. Maradona is voor de Napolitanen het wezen dat het dichtst bij God stond.
Hengelen
De Scudetto van dit seizoen was een echte verrassing, want Napels kende de voorbije maanden slechts problemen. Op 2 juni 1989 ontmoette Maradona in Posillipo Michel Hidalgo. Het begin van een romance met Marseille, dat bereid was 700 miljoen frank neer te tellen voor de bolle balkunstenaar. Op 30 juni vloog Diego naar de Copa America en liet vanuit Brazilië weten dat de club hem zijn vrijheid moest geven. Vanuit Napels volgde een kordaat no. Drie weken later begonnen de ploegmaats de voorbereiding op bet seizoen zonder Maradona.
Stiptheid is geen deugd die in hoog aanzien staat bij de Napolitanen. Toen Diego een maand later nog steeds in Argentinië zat, werd zijn club echter zenuwachtig en de aanhang boos. Maradona liet weten dat zijn familie vreesde voor een aanslag van de Camorra en dat hij een partijtje hengelen verkoos boven trainen. Napoli dreigde hem te schorsen tot na de Mondiale en op 4 september arriveerde Diego dan toch in Italië. De competitie was al enkele weken bezig.
De lijdensweg van de clubleiding was nog niet voorbij. Maradona meldde zich op 1 noveniber pas één uur voor de aftrap van de Europese wedstnjd tegen Wettingen in het Stadio San Paulo en werd door trainer Bigon naar huis gestuurd. Twee dagen later bleef hij weg van de training. Zijn prive-verzorger Fernando Signorini liet weten dat de halfgod rugpijn had en de clubarts kwam niet verder dan het tuinhek.
Op 7 november huwde Diego tijdens een protserig ceremonieel Claudia Villafanes. Driehonderd gasten waren met een speciaal gecharterde Jumbo vanuit italië overgevlogen. Op 19 december zorgde Maradona voor een nieuwe rel. Hij liet weten dat volgens hem de loting van de Wereldeker vervalst was.
Het waren de enige meldenswaardige feiten in een halfjaar waarin Diego Armando matig voethalde. Alles veranderde vanaf 19 maart 1990. Maradona kreeg een dieet van dokter Chenot voorgeschreven en klopte aan bij de Romeinse professor Dal Monte, die hem ook al had klaargestoomd voor de Mundial in Mexico. Een week later maakte de Argentijn twee prachtige doelpunten tegen Juventus en voetbalde weer op topniveau.
‘Ik draag de tweede landstitel van Napels op aan mijn vader’, aldus de wonderboy. ‘Hij weigerde de viering mee te maken, omdat er de voorbije maanden te veel kwaad over mij is gezegd en geschreven. Ik werd als een delinquent behandeld. Ik heb het de tifosi vergeven, hij niet. Paps is een man van de oude stempel. Trots is zijn grootste rijkdom in het leven.’
‘Onze eerste titel zal ik nooit vergeten. Die was veel mooier, veel zuiverder. Daarmee verwijs ik niet naar het geldstuk dat Alemao trof en ons een extra punt opleverde, maar naar de verhoudingcn met de fans. Drie jaar geleden werden we van de eerste tot de laatste dag gesteund door bet volk. In deze campagne werden de relaties met de aanhang verstoord door onbegrip en misverstanden.’
Was het de naderende Mondiale die hem de stimulans gaf orn weer allcs te geven, wilden we wetcn. Perschef Carlo Juliano probeerde ons de pas af te snijden. ‘Diego houdt niet van die vraag’, zei hij. ‘De verhalen over herrie tussen club en speler zijn fel opgeschroefd. Diego is een eenvoudige jongen die snel boos wordt. Er zijn alleen moeilijkheden geweest vanwege de rol van Marseille, dat nooit officieel contact met ons heeft opgenomen. De fans adoreren Diego
nog steeds. In een recente opiniepeiling bleek alleen de paus populairder in Napels. De tifosi weten dat hij nog steeds de beste ter wereld is. Diego moet er alleen meer voor doen dan vroeger. Nog harder trainen, nog meer discipline aan de dag leggen.’
Cortisone
Maradona lachte met de woorden van de pocketpersbaas, die moeiteloos kan solliciteren naar een hoofdrol in een film over de georganiseerde misdaad. ‘Natuurlijk is de nationale ploeg belangrijk voor mij, maar dat is de club ook. Volgend jaar wil ik Europacup I winnen. Die bokaal ontbreekt nog op mijn erelijst. Ik blijf tot het einde van mijn contract (juli 1993. fc) bij Napoli. Nadien keer ik naar Boca Juniors terug.’
‘Ik heb nooit in functie van de Mondiale gewerkt’, zei hij. ‘Mijn rendement was geruime tijd verminderd vanwege rugpijnen. Daar heb ik al vijftien jaar last van. De hele familie Maradona heeft rugproblemen. Niemand beseft hoeveel ik geleden heb. Soms was de pijn zo erg dat ik de training niet kon volmaken. Ik kreeg cortisone voorgeschreven. Leuk is anders. Als de pijn was gebleven, had ik het WK moeten vergeten.’
Of hij zich opnieuw de beste speler ter wereld voelt? ‘Dat zal ik vanavond in het oor van Dalmita en Gianina fluisteren. Wat ik diep in me voel en denk, geef ik slechts aan mijn kinderen prijs.’
Zijn entourage heeft in ieder geval geen twijfels meer. ‘Als supporter van Italië ben ik erg bezorgd dal Diego bij Argentinië speelt’, aldus clubvoorzitter Corrado Ferlaino. De Argentijnse bondscoach Carlos Bilardo, die met zijn hele selectie de kampioenenviering van Napels bijwoonde, volgde de schatrijke bouwondememer voor honderd procent. ’Met Diego in deze vorm kunnen we onze wereldtitel behouden.’
1 reactie
Pingback: hunt wheels