Rode Duivels hebben vers bloed nodig

Het werd vrijdag in Tubeke al duidelijk, toen Roberto Martinez de selectie bekendmaakte voor de interlands van deze week, dat de Final Four van de Nations League geen doordeweekse wedstrijden zijn. Er was opvallend veel persbelangstelling, ook voor de zoomconferentie voor de internationale pers. Het aantal Rode Duivels-shirts op de vlucht woensdagmorgen naar Milaan onderstreepte nog eens dat er wel degelijk iets op het spel staat donderdagavond in Turijn. De Nations League heeft niet het gewicht of de uitstraling van een EK of WK, maar het is een trofee en je krijgt niet ieder jaar de kans er een te winnen.

Laatste kans?

Dit wordt wellicht de laatste kans voor de zogenaamde Gouden Generatie om een prijs te pakken. Met wedstrijden tegen Frankrijk (donderdagavond) en Italië of Spanje (zondag) staat er druk op de ketel. Ook voor de bondscoach. Roberto Martinez probeerde in Het Laatste Nieuws alvast het verwachtingspatroon terug te schroeven. Vijf keer op rij erbij zijn op een groot toernooi is al mooi, zei de bondscoach in Het Laatste Nieuws. Voor een klein land als België, bedoelde hij wellicht.

Woont hij al te lang bij ons en legt hij de lat zo laag? Er waren tijden (tussen 2003 en 2012) dat we blij zouden geweest zijn met één kwalificatie op twee. Inmiddels is het echter gemakkelijker geworden om je te plaatsen. Op het EK zijn 24 ploegen in plaats van 16 aanwezig, op het WK 32 in plaats van 24.

Het grote verschil is echter het spelersmateriaal waarover je beschikt. Van de internationals van het begin van deze eeuw zou nu waarschijnlijk geen enkele opgeroepen worden. Het Belgische voetbal zat op z’n achterste na het Bosman-arrest. Niet vanwege de uitspraak van het Europees Hof, maar omdat onze clubs het geniale idee hadden gehad om de jeugdopleiding zo goed als op te heffen.

Sinds het vorige decennium beschikt België echter over de beste generatie (alleen die van de jaren ’80 kan min of meer de vergelijking doorstaan) ooit. Meer dan een halve finale op het WK 2018 leverde het niet op. Ja, ons land staat al drie jaar nummer op één in de FIFA-ranking, maar wat stelt dat voor als je tegen zowat alle topploegen telkens weer verliest?

Eerste trofee sinds 1920?

HLN lijkt het eens met Martinez. Alleen was dat niet het geval toen Marc Wilmots bondscoach was. Ook hij plaatste zich twee keer op rij (WK 2014, EK 2016) en stond een tijdlang met de Duivels op de eerste plaats van de Fifa Ranking, maar toen was dat (terecht) niet voldoende.

Alle hoop is nu gevestigd op Qatar, maar over een jaar is onze defensie nog wat ouder, speelt Thomas Vermaelen al een eeuwigheid in Japan en Toby Alderweireld ruim een jaar in Qatar. Het zou du jamais vu zijn dat een ploeg met verdedigers die in exotische landen aan het uitbollen zijn wereldkampioen wordt.

De laatste kans om iets te winnen, is dan ook deze week in Italië. Ja, het is geen EK- of WK-titel en de Grote Markt in Brussel zal er niet voor vollopen, maar het zou de eerste trofee zijn die de nationale ploeg verovert sinds 1920. Dus toch niet echt te versmaden.

Maar is het realistisch om te verwachten dat eerst Frankrijk en nadien Italië of Spanje verslagen wordt? Er is geen enkele reden om te denken dat de Rode Duivels momenteel sterker zijn dan op het voorbije EK. Eden Hazard blijft op de dool in Madrid, Kevin De Bruyne is na zijn blessure nog op zoek naar zijn beste vorm en Youri Tielemans deelt mee in de terugval van Leicester City.

De bondscoach is echter niet van plan om consequenties te koppelen aan het teleurstellende EK of de mindere vorm van een aantal grote namen. Vooral achterin zijn verbouwingen noodzakelijk, maar de opvolging heeft zich nog niet gemeld. Dus doen we maar verder met de oude knarren. Dat Martinez Arthur Theate meenam naar Italië na één basisplaats bij Bologna is ronduit sensationeel.

De problemen beperken zich dezer dagen echter niet alleen tot de defensie. Dries Mertens heeft dit seizoen na zijn schouderblessure slechts zes minuten gespeeld op het hoogste niveau en het is zeer de vraag of hij nog terugkeert bij de nationale ploeg. Ronduit zorgwekkend is of de eerdergenoemde spelers – Hazard, De Bruyne, Tielemans – plots hun beste vorm terugvinden. Martinez is echter hondstrouw en zweert bij de bekende namen. Vanaken en De Ketelaere zullen nog moeten wachten. Jammer, want deze ploeg heeft dringend behoefte aan vers bloed.