Morgen, 4 december 2023, wordt Jean-Marie Pfaff 70. De hoogtepunten uit zijn rijke carrière zijn goed gekend, maar er waren uiteraard ook dieptepunten. Met als absolute uitschieter een maandenlange (onterechte) schorsing.
Het is dezer dagen moeilijk te geloven, maar eind jaren ’70 en begin jaren ’80 van vorige eeuw had het Waasland twee van de beste ploegen van het land. SK Beveren werd kampioen in 1979 en 1984 en won de beker in 1978 en 1983. Sporting Lokeren werd vicekampioen in 1981 en tussen 1979 en 1982 eindigde het nooit lager dan de vierde plaats.
De derby tussen Sporting Lokeren en SK Beveren was dan ook altijd een duel op leven en dood. Niet in het minst in de beker. In het seizoen ’80-’81 stonden beide ploegen in de kwartfinales tegenover elkaar. De heenmatch eindigde op 2-2, Lokeren won de return op Daknam met 3-0 en verloor uiteindelijk de finale tegen Standard (4-0).
11 maart 1981. Er leek niets ernstigs aan de hand, maar een paar dagen later bleek dat de scheidsrechter een verslag had opgemaakt tegen Jean-Marie Pfaff. De Beverse goalie zou na afloop van de match grensrechter Thirion een kniestoot hebben gegeven. Pfaff werd enkele dagen later voor een halfjaar geschorst.
Een forse sanctie, maar niet als de feiten zich daadwerkelijk hadden voorgedaan. In die tijd gold een schorsing van minimaal drie jaar bij ‘handtastelijkheden op de spelleiding’. Toch was het een van de zwaarste straffen ooit in ons land. Roger Claesen kreeg zeven maanden spelverbod nadat hij met een grensrechter op de vuist was gegaan. Gilles De Bilde moest in 1996 drie maanden aan de kant blijven voor een vuistslag aan Krist Porte. Axel Witsel werd in 2009 acht maanden aan de kant gezet voor het breken van het been van Marcin Wasilewski.
Middeleeuwen
‘Ik heb na afloop van die wedstrijd alleen maar geweigerd die man een hand te geven, omdat ik verschrikkelijk geïrriteerd was geraakt door de arbitrale leiding’, aldus JM ruim 42 jaar terug. ‘Dat ik de man zou geschopt hebben, is pure nonsens. Dat kunnen Raymond Mommens en Maurice De Schrijver (allebei Lokeren, fc), met wie ik het veld verliet, getuigen.’
De Belgische voetbalbond zat echter nog volop in de Middeleeuwen. Alleen het rapport van de officials telde. Getuigen waren niet toegelaten, net zoals het gebruik van tv-beelden. ‘Drie bestuursleden hebben die beelden veelvuldig bekeken’, vertelde pr-man Dirk Maes. ‘De camera heeft het scheidsrechterstrio in het vizier tot het in de tunnel verdwijnt. Al wat hen kon overkomen, moet bijgevolg op beeld vastgelegd zijn. Waarom de waarheid verdoezelen.’
Dat was precies wat de BRT (nu VRT) deed. Je kan het niet zelf verzinnen, maar de staatsomroep wilde de beelden pas vrijgeven nadat Pfaff zijn straf had uitgezeten. ‘Het misdrijf zou kunnen gebeurd zijn op het moment dat Jean-Marie niet in beeld kwam’, was de kaduke uitleg van chef-sport Wim De Gruyter.
Communautair
De schorsing werd in beroep bevestigd. Er waren nog veel meer kranten dan nu en in het oude bondsgebouw in de Brusselse Guimardstraat was het knokken geblazen om aan quotes van Pfaff te geraken. De politie had een eenheid in reserve gehouden uit vrees voor de reacties van de Beverse supporters. Van hooligans hadden ze in het Waasland echter nog nooit gehoord.
Pfaff miste door zijn schorsing aan het slot van het seizoen de jubileummatch voor Freddy Buyl en Wilfried Van Moer en werd tijdens zijn straf ook niet door Guy Thys geselecteerd voor de nationale ploeg. Even leek het alsof de zaak nog meer gevolgen zou hebben voor de Rode Duivels. Zijn Beverse ploegmaats Bert Cluytens en Wilfried Van Moer overwogen te stoppen als international.
‘Niemand heeft iets gezien of gezegd’, aldus Van Moer. ‘Thirion zat na de match tot twee uur ’s nachts met het Beverse bestuur te feesten. Pas twee dagen later kwam hij met een aanklacht op de proppen. Ik verdenk er de Walen dan ook van dat ze op deze manier willen proberen Pfaff ten koste van de Franstaligen Michel Preud’homme of Jacky Munaron uit de nationale ploeg te knikkeren.’ En zo werd het ook nog een communautaire affaire.
