Als er te zijner tijd een Super League van de grond komt, krijg je een concurrentiestrijd met de UEFA en nationale voetbalbonden. De Super League zal een eigen organisatie moeten optuigen. Je krijgt een strijd om clubs, spelers en scheidsrechters. Waar wordt het best betaald? De Super League zal trachten het aantal wedstrijden beheersbaar te houden. Clubs moeten op twee fronten strijden. Je hebt dan twee volwaardige selecties nodig –
eentje voor de nationale competitie en eentje voor het internationale wedstrijdgebeuren. Tussen die selecties zul je vrijelijk moeten kunnen roteren. Automatisch zal de Super League eisen dat de nationale competities minder deelnemers en dus wedstrijden tellen. Voor de Super League heb je immers meer speelruimte nodig dan nu in Europees verband.
En wat doen we met de nationale elftallen? UEFA en ook FIFA zijn steeds meer competities gaan opzetten, met steeds meer interlands. De Super League zal zijn spelers niet automatisch afstaan voor al die wedstrijden, waaraan ze zelf niets verdienen behoudens een beperkte compensatie. Als de topclubs en topspelers in de Super League zitten, hebben de nationale bonden, UEFA en FIFA het nakijken. Er zal dus een andere verdeelsleutel van de inkomsten moeten komen. Anders weigeren de clubs van de Super League hun spelers voor EK en WK af te staan.
Deze hele machtsstrijd zal ertoe kunnen leiden dat er op termijn een fusie tot stand komt tussen Super League en UEFA. Eigenlijk een soort overname van de UEFA-organisatie door de Super League. We kunnen het leuk vinden of niet, maar wie betaalt bepaalt. En de nationale bonden, UEFA en ook FIFA hebben geen eigendom: de clubs en hun spelers zijn niet van hen. Ze bezitten geen eigen spelerskapitaal. En daar draait het allemaal om.
Rob Siekmann
