Hoeveel geld moet je op tafel leggen om iemand afstand te laten doen van zijn beoordelingsvermogen en zijn mogelijke vooroordelen? Voor zover hij die al heeft. Veel, heel veel in sommige gevallen. Zo blijkt nog maar eens. Dat mag zelfs dertien miljoen euro per jaar kosten. U denkt nu misschien dat dit een van die verhalen uit de Verenigde Staten is waar je via een proces soms waanzinnige bedragen kunt binnenrijven om soms – voor naïeve Europeanen – onduidelijke redenen. Het is niet altijd zozeer de grond van de zaak die ertoe doet, maar de advocaat die je hebt. Toch gaat het hier niet om een verhaal uit de Far West, maar eerder uit de Middle East. En het betreft één van onze landgenoten. Yannick Carrasco.
De dribbelkont is natuurlijk niet de eerste voetballer die in de Saoedische zandbak en naburige rulle speelpleintjes zijn carrière verderzet, of beter nog, beëindigt. Een resem spelers en trainers zijn hem voorgegaan. En er zullen er nog heel wat volgen, want voor het smeer likt de kat de kandeleer. Sommigen voor minder voetbaldollars, sommigen voor een veelvoud van het vernoemde bedrag. CR7 bijvoorbeeld, om hem niet bij naam te noemen. Of landgenoot Axel Witsel. En zelfs de held van Antwerpen en omgeving, Toby Alderweireld, ging er zijn spaarvarken (oei, kan dat ginder?) vullen. En er zijn er die het nog slimmer spelen om geen kleur te moeten bekennen, ook al zijn ze een levend reclamebord voor één van die landen. Juist, Lionel Messi heeft voor de US gekozen en ontwijkt zo lastige vragen over een mogelijke verkassing naar een club die met Al- begint. Toch een klein nadeel voor onze Lionel, hij moet belastingen betalen op wat hij in Miami verdient, ook al is de taxatie een lachertje in vergelijking met Europese landen. Het is misschien wel daarom dat de Argentijn nooit in België zal voetballen. Naar verluidt en tot bevestiging van het tegendeel betaal je in Saoedi-Arabië geen belastingen. Dat spaart bijvoorbeeld een hele hoop gedonder uit, wanneer je probeert om de belastingen te omzeilen. Wat nogal eens durft te gebeuren onder voetballers.
Toch hebben de meeste van die voetballers – behalve winstbejag – iets gemeen. Ze zwijgen of blijven zeer vaag over de toestanden in Qatar, Saoedi-Arabië of een andere oliestaat. En indien expliciet ernaar gevraagd omzeilen ze vakkundig die klip. Want meestal hebben ze in hun vroegere clubs genoeg mediatraining gekregen om niet al te snel uit de bocht te vliegen. En bovendien hebben ze hun allergrootste baas die voor hen de kastanjes uit het vuur haalt. De heer Infantilo-Elefantino doet op dat gebied genoeg zijn best om onze – uiteraard – vooroordelen te ontkrachten.
En wat zien we nu bij onze Yannick? Hij gaat op 31-jarige leeftijd zand, sorry, poen scheppen, maar vond het meteen nodig om zelf klaarheid te scheppen. De vlucht vooruit. Om alle moeilijke vragen voor te zijn, heeft hij dan maar zelf het woord genomen. En meteen onze vooroordelen weggenomen, zodat we een juister oordeel zouden kunnen vellen. Neen, het loopt allemaal niet zo’n vaart met de mensenrechten ginder. Dat is allemaal overtrokken en zwaar overdreven, kijk maar naar Ronaldo en zijn vrouw, die lopen hier toch ook vrij en onbekommerd rond. Hallo?
Heeft flinke Yannick zich ooit al echt afgevraagd wat er echt in dat land gebeurt? Dat de vrouwen gewoon tweederangsburgers zijn. Dat andersgeaarde mensen geen mensen zijn. Dat er vorig jaar meer dan tweehonderd mensen zijn geëxecuteerd. Dat een kleine diefstal kan leiden tot onbarmhartige en hardvochtige straffen. Dat kritiek op de godsdienst kan leiden tot de doodstraf. Dat de tentakels van die regering reiken tot op ambassades in het buitenland waar mensen worden vermoord. Je zou zo nog een heel eind kunnen doorgaan. Maar neen, Carrasco trapte gewoon in de val, zijn eigen val. Is het een teken van domheid of van uitgesproken racisme? Wie zal het zeggen? In ieder geval, hij kan niet meer op zijn woorden terugkeren. Of zoals kinderen soms in hun spelletjes zeggen: gezegd is gezegd. Te laat voor oprechte excuses, want eigenlijk is dit crimineel gedrag. En een blaam voor onze nationale voetbalbond die dit interview in het kader van de nationale ploeg liet plaatsvinden. Van hen zijn wel degelijk excuses geëist.
Carrasco had wel nog kunnen zeggen dat ook westerse landen gouden zaken doen met deze schurkenstaten. Op vele fronten. Tot en met wapenleveringen. Ook dat mag en moet worden gezegd. Maar de kans is groot dat Yannick dat niet eens weet. Of dat hij het niet wil weten.
Nu, zijn financiële toekomst is verzekerd. En veel verder zal zijn denkwereld wel niet reiken. Goede voetballer, arme mens. Of neen toch, rijke mens. Het is maar van welke kant je het bekijkt.
(Dat de redactie van De Witte Duivel serieus geschokt is door dergelijke uitspraken, lees je ook in de andere bijdrage op dit platform. No, we ain’t seen nothing yet.)
