Tijdens het WK voetbal wisselen Henk Mees en Sander van Mersbergen via de mail uit hoe ze het toernooi ervaren. Sander van Mersbergen bericht als algemeen verslaggever voor het Algemeen Dagblad (AD) vanuit Qatar over diverse aspecten rond het WK.
Wát, als ze wél met een OneLove-band het veld waren opgekomen?
Maandag, 21 november 2022
Hoi Sander
Het verbod van de OneLove-aanvoerdersband maakt veel ongenoegen en irritatie los in Europa. Ik vrees dat de ‘bevolking’ van Qatar er niet eens weet van heeft en ook niet geïnteresseerd is hierin. Wel bijzonder trouwens dat het dictaat van de FIFA zo laat naar buiten is gekomen. Dat sterkt mijn aanname dat de FIFA veel macht uit handen is genomen door de emir en zijn trawanten. Het late verbod op bierverkoop in en rond de stadions is ook zo’n indicatie dat de FIFA op dit punt is overruled door overheidsmaatregelen in Qatar. Anders was er toch wel eerder duidelijkheid gekomen.
Helaas zal ik geen antwoord krijgen op vragen wat er gebeurd zou zijn als Virgil van Dijk wél met een OneLove-band het veld was opgekomen. Was het dan bij een gele kaart gebleven? Had hij er wel de volle 90 minuten wel mee mogen spelen Zou dan een Qatarese ordebewaker in actie zijn gekomen? Ik bedenk zomaar wat.
In jouw mooie column in het AD over de persconferentie las ik wat Gianni Infantino antwoordde op de vraag van een Britse journalist waarom Iran gewoon mag meedoen. ‘Wil je nog meer verdeeldheid zaaien’, was het antwoord. Typisch Infantino. Typisch FIFA. Zijn er meer van zulke vragen gesteld en hoe reageerde Infantino daarop? Hoe was de sfeer op die persconferentie. Kreeg iedereen de kans vragen te stellen? Ik ben benieuwd.
Mae alsalama
Henk
Bizar, een zesbaans snelweg door de woestijn naar een gloednieuw stadion
Maandag 21 november 2022
Dag Henk,
Ja, dat van die aanvoerdersbanden is me de soap wel. De hele week proefde je al dat de druk langzaam opgevoerd werd. Eerst deden de Fransen niet mee, toen kwam op de ochtend van de persconferentie van Infantino een persbericht van de FIFA waarin ze die andere banden presenteerden. Daarna BILD met het nieuws over de gele kaart, daarna de reactie van Virgil van Dijk… en wat er vandaag gebeurde hebben we gezien. Bijzonder dat iedereen uiteindelijk door de bocht gaat waar ze door de FIFA en Qatar in gedrukt worden.
Infantino, wat een spektakel was dat. Ik ging er heen omdat het me leuk leek dat eens mee te maken, en ik dacht: er zal vast wel wat interessants zitten tussen alle obligate en zalvende quotes. Toen ging Infantino op zijn stoel zitten en ging hij een uur lang helemaal los. Hij maakte de indruk alsof hij een soort van innerlijke of mentale grens gepasseerd was. Kritiek op Qatar, de FIFA, hemzelf… Het past niet meer in zijn wereldbeeld. De mensen die die kritiek uiten zijn een stel kleingeestige kleuters die niks van de wereld snappen. Ver weg deed hij me denken aan Paul Polman, de oud-topman van Unilever die in een interview in Londen een keer helemaal los ging op de media en de buitenwereld. Ook hij zette critici destijds weg als mensen die het gewoon niet begrepen.
In het vervolg kreeg Infantino tal van kritische vragen, vooral van de Britse journalisten overigens. Over OneLove, compensatie van getroffen migranten, het alcoholverbod, noem maar op. Maar de verdedigingslinie was telkens dezelfde. Niet ieder mens is hetzelfde, oordelen over mensen in andere landen met andere opvattingen is niet constructief, soms zelfs racistisch of koloniaal. Op zo’n manier is er geen gesprek meer mogelijk.
Het is ook moeilijk om nog het onderscheid te zien tussen FIFA en Qatar, op deze manier. Heeft de emir het alcoholverbod en het OneLove-gedoe erdoor gedrukt? Vast wel, maar onderaan de streep maakt het voor nu niets meer uit.
Gelukkig is het voetballen begonnen. Het is nog steeds bizar om je te realiseren waar het WK gespeeld wordt, bijvoorbeeld als je met een bus door de woestijn rijdt over een zesbaans snelweg, naar een schitterend, gloednieuw stadion waar na 2022 vermoedelijk alleen nog gevoetbald wordt door spelers uit de Qatarese competitie – zonder publiek.
Wat dat betreft was de tweede helft van de openingswedstrijd Qatar-Ecuador een mooie generale. Na rust was de helft van de stoeltjes leeg, tegen het einde driekwart. En daar hebben ze dan 220 miljard voor uitgetrokken, in Qatar. Aan de andere kant – dat moet ik toegeven – is de sfeer in en buiten de stadions prima. Er loopt van alles door elkaar, het is een bonte, vrolijke bende.
Krijgen jullie daar iets van mee?
Groeten uit de zandbak,
Sander
