Het shirt van Per Frimann

Wie herinnert zich nog Per Frimann; altijd fris, energiek en technisch vaardig in de zeven jaar dat hij bijdroeg aan het Deense stempel op Anderlecht? ‘Per was goedlachs, hongerig naar elke voetbalinformatie’, typeert David Endt de nu 58-jarige Deen, die met Anderlecht in 1983 de UEFA Cup won en één keer landskampioen werd.

David Endt is de voormalige teammanager van Ajax. Zijn schrijverskwaliteiten, inspiratie en persoonlijke herinneringen laat hij zien in het boek Shirt. Uitgesmeerd over 126 pagina’s komen 55 shirts aan bod die bij David Endt fijne herinneringen oproepen.

De shirts behoren toe aan zijn mooie collectie aan hem geschonken tricots door sterspelers als Altobelli, Balotelli, Tardelli, Buffon, Totti, Boninsegna, Pirlo, Falcao, Maldini, Litmanen, Van Basten, Rijkaard en Van Hanegem. Die keuze verraadt al de liefde van David Endt voor het Italiaanse voetbal, maar ook de Denen kregen een warmplekje in zijn hart.

De ode aan Frimann is geïllustreerd met het shirt van Anderlecht uit 1987, in de sponsorjaren van de Generale Bank. Voorop de grote G, op de achterzijde rugnummer 8. Tegelijkertijd schetst het verhaal over Per Frimann de ontwikkeling van Anderlecht in de tweede helft van de vorige eeuw. Lees maar mee:

‘In het midden van de jaren zestig keek men in Nederland met een licht gevoel van jaloezie naar de tot verbeelding sprekende Brusselse club. Het paars-wit had een adellijke allure en de club had fantastische spelers, van wie Pol van Himst de grootste figuur was.’

‘Anderlecht was in alle opzichten de Nederlandse top vóór. De club was goed georganiseerd en er werd, dankzij het milde belastingklimaat, stukken beter betaald. In de jaren zeventig werd Anderlecht voorbijgestreefd door Feyenoord en Ajax, maar de aantrekkingskracht en faam bleven intact, ook omdat veel Nederlanders het mooie paars-wit droegen.’

‘Vanaf 1980 raakte Denemarken als talentenland bij Anderlecht in de mode. Morten Olsen, Kenneth Brylle en Benny Nielsen waren er al en in 1981 kwam  het piepjonge talent Per Frimann naar Brussel. De Kopenhaagse middenvelder was opgeleid bij Akademisk BK, maar had de stap naar het grotere KB al gemaakt. In de voorzomer van 1981, het land waarin de transfer tot stand kwam, zag ik Frimann met Jong Denemarken spelen tegen Jong  Italië. Hij was een frisse, technische energieke voetballer, constant in beweging  en vol initiatief. Een prachtvoetballer, Anderlecht had het goed gezien.’

‘Toen de zomer van 1983 Frank Arnesen van  Valencia naar Anderlecht ging, was het voor mij vanzelfsprekend   dat ik naar Brussel zou gaan  om hem te zien spelen, want bij Ajax was er tussen ons een leuke vriendschap ontstaan.  Bij zo’n gelegenheid stelde hij mij aan Per voor en er was meteen een goed contact.’

‘In het spoor van generatiegenoten als Jesper Olsen, Michael Laudrup en Jan Mølby debuteerde Frimann in het nationaal elftal. Aan de vooravond van het WK 1986 was hij een vaste keuze, maar het noodlot sloeg toe. In de laatste oefenwedstrijd liep de in topvorm verkerende Frimann een gecompliceerde enkelblessure op. Geen WK, wel een operatie in Amsterdam  en de lange weg naar herstel  dat nooit volledig tot stand kwam. De blessure  bleek een bepalende factor in zijn loopbaan die Per in 1990 voortijdig  beëindigde.’