Fuck grinta, leer voetballen! (1) – RW

Met mooi spel naar resultaat. Pleidooi voor 3-4-3 genre Guardiola!

Fuck grinta, leer voetballen! Laat ik het begrip grinta even op de schop nemen. Het geldt tegenwoordig als toverwoord. Bedoeld wordt met grinta: ‘ga over de schreef, neem het niet nauw met de spelregels, trap de bal in de tribune.’ En meer van dat fraais, al wordt dat dan eufemistisch met termen als ‘mentaliteit’ en ‘discipline’ omschreven.

Laureano Ruiz (1937) – bijna tachtig maar nog steeds helder van geest – preciseerde dit in The Spanish Soccer Coaching Bible, zijn boek over jeugdopleiding, als: ‘to play like a donkey’. Spelen als een ezel, voor hen die het niet begrepen. Met excuses aan de ezel.

Laureano wie? Laureano Ruiz, de man die in de jaren zeventig de opleidingsfilosofie van La Masia en FC Barcelona ontwierp. En met Johan Cruijff, de speler, een prachtig voorbeeld had om zijn idealen in de praktijk om te zetten.

Twee grote voetbalgeesten hebben elkaar daar bevrucht en daar kwam later, via Cruijff, nog een derde bij: Pep Guardiola. Ruiz lag dus niet alleen aan de basis van Barça maar met zijn Spanish Soccer Coaching Bible ook aan het succes van La Roja, het Spaanse nationale elftal, tussen 2008 en 2012. Wie wil weten waar het voetbalgenot filosofisch en praktisch vandaan komt, men gaat in de leer bij Laureano Ruiz. (daarover later meer in enkele volgende afleveringen van het feuilleton Fuck grinta, leer voetballen!) En men doet vervolgens hetzelfde bij Johan Cruijff en Pep Guardiola. Hopelijk doet Roberto Martinez dat ook.

Wat verstaan Ruiz, Cruijff en Guardiola onder ‘mentaliteit’ en ‘discipline’? Het uren oefenen met de bal, tot men elke beweging onder de knie heeft. En het bestuderen maar vooral intuïtief leren aanvoelen van ‘spelintelligentie’. Wie hier wil slagen, zal nood hebben aan een bijzonder sterke mentaliteit en zich zeer gedisciplineerd moeten gedragen. En zeer diep dienen te graven in zijn geestelijke en lichamelijke reserves.

Zo leert men ‘the beautiful game’ beoefenen op het hoogste niveau. Met mooi spel naar resultaat. Kan men hier iets anders beweren? De vertolkers van dit opwindende voetbalverhaal – Spanje, FC Barcelona en FC Sevilla – wonnen het voorbije decennium liefst 19 internationale trofeeën, dat weet intussen iedereen. Ik herhaal: vanuit het mooie spel naar het resultaat.

Ik hou een pleidooi voor deze stijl bij de Rode Duivels, en bij uitbreiding bij alle nationale jeugdploegen. Het is alvast een uitstekende zaak dat algemeen coördinator Bob Browaeys door Martinez bij zijn werk wordt betrokken.

Wat als de Rode Duivels nu eens de diepgewortelde angst van journalisten en analisten voor een nederlaag/tegendoelpunt/counter aan de laars lappen?

Wat als we gewoon – in de geest van Ruiz, Cruijff en Guardiola – kiezen voor een 3-4-3?

Cruijff paste het als coach toe bij Ajax en Barça tussen 1986 en 1995 en Guardiola bij Barça en Bayern van 2008 tot 2016. Opnieuw: met veel succes. Bovendien: de hele wereld genoot van hun werk.

Als we toch geen echte topverdedigers hebben op de flank, laten we dan van ‘elk nadeel een voordeel maken’. Ik herhaal: 3-4-3 dus!

Met de sterke centrale as Vertonghen, Alderweireld, Vermaelen achteraan; met een balvaardig en in driehoeken denkend middenveld Dembélé-Witsel-De Bruyne–Hazard; met dribbelvaardige, zeer beweeglijke en het veld breed houdende buitenspelers: Mertens (eerste keuze wat mij betreft), Mirallas, Origi of Carrasco.

In de spits heeft men opties te over, afhankelijk van de tegenstander. En ik hou het spreekwoordelijke ‘duiveltje uit het doosje’ voor het einde: ik verkies in dit systeem Mignolet als meevoetballende keeper.

Wat denken jullie? Iedereen mag het mij oneens zijn. Ik opteer voor het ‘mooie spel’: eerst de ‘legacy’ en dan het resultaat. Dat is wat mij betreft de opdracht van Roberto Martinez. Hopelijk brengt hij die tot een goed einde. Fuck grinta, leer voetballen!

Reageren maar!

Raf Willems