Extra druk op ‘Meneer Depay’ én Frank de Boer

Als enige voetballer van Oranje zat hij tussen de toeschouwers,  Memphis Depay, zonder mondkapje, pal naast een medewerkster van de KNVB die ook geen afstand nam. Waarom zou hij ook – vorige week woensdag hield paus Franciscus audiëntie zonder kapje voor neus en mond, zonder op veilige meters van zijn gelovigen te blijven, velen kregen een warme handdruk van hem.

Memphis Depay moest het Nations League-duel van Oranje in Bosnië en Herzegovina zondag vanaf de tribune aan zich voorbij laten gaan omdat hij was geschorst. Hoofdschuddend keek hij toe hoe het 0-0 bleef. De mooiste kansen waren niet besteed aan Stefan de Vrij, Frenkie de Jong en Ryan Babel. Het derde duel op rij zonder dat Oranje scoorde, het tweede met puntverlies onder de nieuwe bondscoach Frank de Boer.

Na de nederlaag in de Johan Cruijff Arena, in het oefenduel met Mexico (0-1), had met name Memphis Depay het moeten ontgelden. Hij speelde de baas, hij snoepte vrije trappen af als Steven Berghuis in gedachte zijn aanloop al had genomen. ‘Meneer Depay’, noemde verslaggever Willem Vissers hem in de Volkskrant.

LUUK DE JONG

In het stadionnetje van Zenica moest Luuk de Jong zijn plaats innemen. Voor hem was het pas de  derde interland, op een totaal van 28, die hij vanaf de aftrap mocht beleven. Luuk de Jong, in de verste verte geen familie van Frenkie, is een heel ander type dan Depay. Twaalf centimeter langer, maar lang niet zo behendig in de kleine ruimtes binnen dicht bevolkte strafschopgebieden. Hij kreeg één kopkans die door de keeper bekwaam werd verijdeld.

Met Luuk de Jong in de spits koos Frank de Boer voor een heel ander type voorin, maar veranderde hij niets aan de speelwijze. Zo had De Boer het al bedacht voordat Oranje op woensdag van Mexico verloor, zo gaf hij zondag na het puntverlies in Bosnië en Herzegovina eerlijk, maar ook onthullend toe. Was het De Boer ontgaan dat Steven Berghuis in het oefenduel veruit de beste aanvaller was geweest, totdat hij volgens planning al in de pauze werd gewisseld?  In die planning was al voor Berghuis een reserverol op zondag opgenomen.

TIEN MINUTEN PIEKEREN

Stond Frank de Boer daarover te piekeren toen hij zaterdag bij de training tien minuten lang de spelers de rug toekeerde en in gedachten verzonken bij zichzelf te rade ging?  Een bijzonder beeld, uitvergroot op tv. ,,Ja, waar dacht ik aan? Ik wilde me even bezinnen.” Zijn zelfreflectie leidde er niet toe dat hij van de uitgestippelde plannen afweek, en dus moest Steven Berghuis zondag wachten totdat hij in de 69^ste minuut als vervanger van Donyell Malen alsnog aan bod mocht komen.

,,Met Steven Berghuis kwam er meer schwung in. Misschien had ik wel direct met hem moeten beginnen. Hij heeft laten zien dat een andere keuze goed had kunnen uitpakken. Maar ik blijf erbij dat mijn keuze vooraf gerechtvaardigd was”, verklaarde Frank de Boer na afloop. Zoveel eerlijkheid kon niet wegnemen dat Frank de Boer nu het beeld met zich meedraagt van een twijfelende coach.

EXTRA DRUK

Daarmee ligt er voor hem vanuit publieke opinie en media extra zware druk op de volgende interland in de Nations League, woensdag in Bergamo tegen Italië. Die druk verhoogt ook de verantwoordelijkheid van de spelers die na het vertrek van Ronald Koeman geen trek hadden in een veeleisende coach als Louis van Gaal.

Zeker Memphis Depay zal zich aangesproken voelen. Hij broedt nog altijd op meer status in het Europese topvoetbal. Als een van de revelaties op het WK van 2014 kwam hij in 2015 naar Manchester United. Terug onder de vleugels van Louis van Gaal lukte het hem niet zijn ambities te realiseren. Hij daalde af naar een lager platform, bij Olympique Lyon. Dit jaar had hij de lift willen nemen. Ronald Koeman is bij Oranje zo gecharmeerd geraakt van Depay, dat hij hem naar Barcelona wilde halen. Olympique Lyon was best bereid om mee te werken en probeerde lang niet het onderste uit de kan te halen. Zelfs dan nog bleek Depay vooralsnog niet haalbaar voor Barça, zo schraal is de financiële positie van de Spaanse club, zo strak zijn de regels waaraan de directie in Camp Nou zich moet houden.

EERZUCHT

Een hoofdrol in Bergamo, tot speelplaats verkozen als gebaar naar de corona-drama’s in die stad, zal Memphis Depay meer dan gelegen komen. Want hij hoopt over enkele maanden, in de volgende transfer-window alsnog de sprong naar Barcelona te kunnen maken.  De eerzucht van Depay kán Oranje helpen tegen Italië, maar vooralsnog blijft in herinnering dat het verschil in de met 1-0 verloren thuiswedstrijd (mét Depay) vorige maand zo onthutsend groot was dat daaraan weinig hoop kan worden ontleend.

De teleurstellende reeks resultaten van Oranje ná de coronapauze, brengt ook de fans tot inkeer. Beseft wordt nu dat de herrijzenis onder Ronald Koeman gepaard ging met magere wedstrijden, waarin menig keer pas in een laat stadium de reddingsboei werd gevonden. Bovendien stemt de positie van menig international in het clubvoetbal tot nadenken. Niet allemaal zijn ze nog vanzelfsprekend eerste keus bij hun club, bij Valencia, bij Manchester City, bij Spurs, zelfs Depay niet meer in Lyon.

GEEN GARANTIE

De Europese top, waarvan het als altijd opportunistische Oranje-legioen alweer droomde, laat staan de wereldtop, is nog ver weg voor het Nederlands elftal. De finaleplaats in de Nations League van 2019 was een mooie, moedgevende prestatie, maar blijkt geen enkele garantie voor de toekomst te bieden.

In de hoop opnieuw de finaleronde met vier teams te kunnen bereiken speelt de KNVB al met de gedachte om zich kandidaat voor de organisatie te stellen. Laat Oranje eerst maar eens zo ver zien te komen met nog uitwedstrijden tegen Italië en Polen voor de boeg. Dan zullen we ook kunnen vaststellen hoe stevig de positie van bondscoach Frank de Boer daadwerkelijk is.