EEUWIGE 50 VAN CLUB BRUGGE
Club Brugge viert in 2021 haar 130ste verjaardag. Op de geboorteakte staat genoteerd: 13 november 1891. Daarom brengen we hier de vijftig beste, belangrijkste, boeiendste voetballers uit de blauwzwarte geschiedenis in beeld. Gerangschikt volgens de persoonlijke keuze van auteur Raf Willems. Wie zijn ze, de helden met het blauw-zwarte hart? Op plaats 38 zet ik Pascal Plovie.
Mijn favoriete Pascal Ploviematch: Club Brugge – AC Milan 0-1
Scoreverloop: 47’ (0-1) Carbone; achtste finale Europacup der Landskampioenen 1990-‘91
‘Zelfs in de aderen van de oudste adel vind je geen blauwer bloed dan het zijne.’ Zo werd hij neergezet in HUMO, dat hem ook vergeleek met een ‘redder uit Baywatch’, of zelfs een ‘ijskoude moordmachine uit een Scandinavische film’. En toch was de man die stond te wachten gewoon Pascal Plovie. Meer zelfs: doodgewoon Pascal Plovie.
Wars van rancune
Hij liep al op zijn vijfde rond in het stadion De Klokke en tekende zijn aansluitingskaart op zijn tiende. Eén decennium later debuteerde hij onder coach Henk Houwaart. Na een uitleenbeurt van twee seizoenen aan FC Antwerp keerde hij in 1988 terug naar Club. ‘Broere’ kende dan vijf ‘boerenjaren’ met twee landstitels, twee bekerzeges en zelfs één wedstrijd op de Mondiale 1990 tegen Spanje. Hij speelde tien jaar en 205 duels in het eerste elftal. Hij was een meester in het foutloos uitschakelen van zijn rechtstreekse tegenstanden. Pascal stond conditioneel altijd scherp en sneed de spits van de tegenpartij vrijwel steeds uit de match dankzij een sterk interceptievermogen. Daarmee hield zijn taak op want hij wist dat hij hem vervolgens sober diende in te spelen. Aan hem ging geen dribbelwonder verloren.
Hij vermeed ook elk risico bij het uitspelen. Hij verliet zelden zijn verdedigende zone. In de herfst van 1990 werd hij, naar aanleiding van de duels met AC Milan in de Europacup der Landskampioenen, uitgeroepen tot internationale antiheld. In San Siro (0-0) en in de eerste helft van de terugmatch haalde Plovie Marco van Basten uit zijn spel. Die sloeg hem vervolgens knock-out. PP incasseerde het zonder rancune, maar met zelfrelativering. Hij verdween voor weken uit circulatie, maar bleef het sportief bekijken. Wars van enige rancune toonde hij zelfs begrip voor Van Bastens uppercut, ‘want die krijgt het wekelijks zwaar te verduren’. De foto met gezwollen hoofd van Plovie verscheen in de Europese media mét zijn reactie. Zijn sportiviteit werd geloofd.
Stoïcijns
Later spaarde het lot hem niet. Hij sukkelde van de ene blessure in de andere en stopte op zijn 34ste met voetballen. In 2000 trad hij in dienst van zijn grote liefde als…klusjesman. De voorbije jaren klom hij op tot materiaalmeester en zit hij bij het eerste elftal op de bank. Nog steeds volledig afgetraind, met een atletisch lichaam. En af en toe een grol uithalend. Zo trok hij bij de Europacupmatch tegen Panathinaikos in de zomer van 2016 even het short van een protesterende tegenstander naar beneden. Spits Marcus Berg reageerde woedend, maar ‘Broere’ keek hem stoïcijns in de ogen en liet alles rustig over zich heen gaan. Ziedaar Pascal Plovie zoals hij steeds is geweest en dus nog altijd is. Een grappenmaker met ‘blauw bloed’.
BLAUW-ZWART SPELERSPROFIEL
Pascal Plovie (07/05/1965)
Speler: 1984-1986, 1988-1996
Landskampioen: 1990, 1992, 1996
Bekerwinnaar: 1986, 1991, 1995, 1996
