Wat was het een zalige zondagnamiddag. Neen, niet enkel omdat Remco Evenepoel Luik-Bastenaken-Luik op magistrale wijze had gewonnen. En neen, ook niet omdat het eindelijk wat mooi weer was na dat aanhoudende slecht lenteweer. Maar wel omwille van die laatste speeldag in het voetbal. Ik waande me plots weer vijfendertig jaar vroeger in de tijd. Ik wou dat het elke week zo was. Net zoals vroeger. Maar ik zal weer een volledig jaar op mijn honger moeten blijven.
In die tijd luisterde ik op zondagnamiddag naar de radio. De sportmarathon werd o zo mooi aaneengepraat door Mick Clinckspoor, later door Kathy Lindekens. Elke week weer. Ze schakelden door naar voetbalvelden die nog echte namen hadden, zoals de Freethiel, het Ottenstadion, Stayen of zelfs – nog verder terug in de tijd – de Klokke. En je hoorde namen die als klokken luidden. Vooral Marc Stassijns (wielercommentator) is me bijgebleven. En uiteraard de coryfee der coryfeeën, Jan Wauters. Wat een genot was het om naar hem te luisteren. Kennis van zaken in een prachtig Nederlands. Zowel voetbal als wielrennen. Ik hoor hem zo nog zeggen Daag (Dag) Otto Lauritzen. De Noor had een lekke band in Paris-Roubaix en Wauters passeerde hem met de motor.
En verder alle voetbaluitslagen op zondagavond om kwart voor zes. Op hetzelfde uur had je in de week elke dag ook Wat is er van de sport met duiding van wat er toen was gebeurd. Hoe zalig was dat.
Ik weet het, dit stukje baadt in de nostalgie. En dat komt door zondagavond. Vanuit de studio werd voortdurend naar de verschillende velden geschakeld. Van Peter Vandenbempt naar Tom Boudeweel of Stef Wijnants en terug. Verrassende wendingen en voortdurende wisselingen zorgden voor rode oortjes, want als je dacht hoe de uitkomst was, kreeg je alweer een update die alles op zijn kop zette. De wedstrijd tussen Zulte-Waregem en Cercle Brugge was hiervan het beste voorbeeld met voortdurende plotwendingen. Het verschil tussen behoud en degradatie bleek uiteindelijk één been in buitenspelpositie. Zo dramatisch kan het zijn. En wie had gedacht dat AA Gent niet zou winnen tegen KV Oostende? Het pleit trouwens voor de kustjongens dat zij het spel eerlijk hebben gespeeld.
Wat een genot voor het oor was dit schakelprogramma. Live voetbalverslaggeving via de radio met uitstekende sportjournalisten kan heel wat prikkelender zijn dan rechtstreekse tv-beelden met middelmatige commentatoren. Maar zoals gezegd, het is alweer wachten tot volgend seizoen voor een vervolg, want tijdens de andere speeldagen is het weer hetzelfde met matchen die omwille van de tv en het geld over een heel weekend zijn gespreid. Daarom nu: bedankt, radio 1, voor dit nostalgisch genot.
