Op 9 maart 2017 baarde Camp Nou om 22.35u een nieuw Catalaans icoon. Het kindje kreeg de naam La Remontada. De meest uitzichtloze terugkeer aller tijden in de Champions’ League. Slachtoffer: Paris Saint-Germain. Het technisch ultraverfijnde tikitaka-spel van FC Barcelona bleef in de kast. Een on-blaugrana knokkersmentaliteit tussen hangen en wurgen, een tegenstander die het noorden kwijt was en een bereidwillige Duitser met een fluitje volstonden om de 4–0 blamage van de heenwedstrijd weg te vegen. Het was ook de avond waarin de voetbalclichés zwaar in de verf werden gezet die door de protagonisten van de belangrijkste bijzaak ter wereld het meest worden gebruikt.
“Het gevoel in de groep is goed, we weten wat ons te doen staat”. “Winnen doe je met zijn allen”. “Zeg nooit nooit in de voetballerij”. “We moeten met ons allen voor de spiegel gaan staan”.
Voor de eerste keer sinds 2007 dreigde FC Barcelona op het appel te ontbreken van een kwartfinale in de Champions League. Na het collectieve fiasco van de heenmatch in Parijs en gekwakkel in La Liga besluit Luis Enrique om zijn pionnen te herschikken in een meer aanvallende 3–4–3 opstelling i.p.v. 4–3–3. Vanaf dan wint Barça zijn drie volgende wedstrijden in de Spaanse competitie, scoort het dertien keer, incasseert het slechts twee goals en komt het, met een match meer gespeeld dan Real Madrid, opnieuw aan de leiding van de nationale competitie. De ploeg en de fans dromen plots weer luidop van een stuk voetbalgeschiedenis schrijven in de Champions League.
“Dit soort fouten mag je gewoon niet maken op dit niveau”.
In Parijs speelde Barça als een fin de carrière-ploeg, in Barcelona kroop PSG in de rol van een groep beginnende miniemen die zo onder de indruk was van een uitverkocht stadion met 96.290 toeschouwers dat ze vergaten te voetballen. De eerste twee doelpunten hadden meer van doen met Frans verdedigend geklungel dan met Catalaanse kunde.
“Je mag je natuurlijk nooit verschuilen achter de scheidsrechter maar…”
Twee minuten na de pauze loopt Thomas Meunier in het strafschopgebied mee met Neymar en laat de Braziliaan zich iets te gretig vallen over de struikelende Meunier. Neymar had daarvoor ook al symptomen van vallende ziekte vertoond in het strafschopgebied van PSG. De Duitse scheidsrechter Aytekin geeft eerst geen krimp maar bedenkt zich na overleg met de lijnrechter. De tijdens heel de wedstrijd erg afwezige Messi opent een penalty in cadeauverpakking. 3–0.
Minuut ’85. De ingevallen Argentijn Di Maria gaat alleen op Barça doelman Ter Stegen af met de 3–2 aan de voet. Javier Mascherano, zijn land- en ploeggenoot bij de Albiceleste, tackelt hem op de achillespees net wanneer hij op goal schiet. Di Maria blijft kermend van de pijn in de zestienmeter liggen. De scheidsrechter zijn neus bloedt. In de eerste minuut van de toegevoegde tijd is de scheids opnieuw heel gul voor de thuisploeg en mag Neymar de tweede strafschop van de avond tegen de netten jagen. Luis Suarez, die ook last had van epilepsieaanvallen, was net daarvoor nauwelijks tegen de arm getikt door PSG-verdediger Marquinhos.
“Als je zelf de kansen niet benut, valt-ie aan de andere kant”.
Na de 3–0 begint PSG eindelijk aan voetballen te denken en kan de Uruguayaanse sterspits Edinson Cavani tonen waarom de Qatarese sjeiks in Parijs een transferprijs van 64 miljoen euro voor hem hebben opgehoest. Net voor het uur draait Cavani zich vrij maar ziet zijn schot uiteenspatten op de rechterpaal van de Barcelona-doelmond. In minuut ’62 vlamt hij zijn tweede grote kans wel onhoudbaar dwars door de weifelende Barça-verdediging.
3–1. Als hij even later alleen op Ter Stegen afstormt, krijgt hij de bal niet over het uitgestrekte been van de doelman.
“Een match duurt 90 minuten” en “Voetbal is emotie”.
Tijdens het laatste kwartier van de match beginnen gedesillusioneerde toeschouwers het stadion te verlaten en zappen wereldwijd TV-kijkers weg. Op het ogenblik dat geen kat in Camp Nou het nog verwacht, doet Neymar vanaf minuut ’88 een Messitje en trekt de wedstrijd helemaal naar zich toe. Wanneer hij met een sublieme vrije trap de 4–1 binnenlegt, overheerst het gevoel dat die goal een twintigtal minuten te laat valt.
Drie minuten later zet hij zich achter de bal vanop de strafschopstip na een ingebeelde overtreding op ploegmaat Suarez. 5–1. De absolute apotheose komt er in de vijfde minuut van de toegevoegde tijd. De lokale troepen gooien nog een keer al hun gewicht in de schaal. Ter Stegen speelt dan al enkele minuten mee tussen het middenveld en de aanval. Neymar steekt de bal door de PSG-verdediging en Sergi Roberto tipt met een vallende glijbeweging op de rand van buitenspel de bal over de Parijse keeper.
“In voetbal telt enkel winnen”.
Luis Enrique maakte de afgelopen weken de tweede tumultueuze periode in zijn trainerschap bij Barça door. Tijdens zijn eerste seizoen stond hij in januari 2015 dicht bij de uitgang. Op het einde van het seizoen won Barcelona toen toch de Champions League, La Liga en de Copa del Rey.
Enrique maakte onlangs bekend dat hij na dit seizoen vertrekt. Als hij zijn ploeg nu weer helemaal op toerental krijgt, zit een tweede treble in drie seizoenen er nog in als afscheidscadeau.
