Duivels moeten meer omstandigheden dan tegenstanders vrezen

Roberto Martinez heeft de konijnenpoot van Guy Thys en Marc Wilmots geërfd. Met Panama, Tunesië en Engeland was een makkelijkere groep moeilijk denkbaar op het WK 2018. Bovendien wachten in de 1/8ste finales ook meer dan haalbare tegenstanders uit een groep met Polen, Senegal, Colombia of Japan. De Rode Duivels zitten wel in de groep waarin het verst moet worden gevlogen. Kaliningrad ligt op 1265 km van Moskou en Sotchi op 1625 km.

Het Rode Plein in Moskou, een veel indrukwekkender decor kan je moeilijk vinden in de wereld. Gebouwen die de handtekening dragen van tsaren als Ivan de Grote, Catherina de Grote, Ivan de Verschrikkelijke en de verschrikkelijke Joseph Stalin.
Om het nog wat onvergetelijker te maken, baadde het plein in de kerstsfeer en viel er fijne sneeuw. Dromerige journalisten werden echter snel naar de werkelijkheid teruggebracht. Tot twee keer toe moest je door een metaaldetector om toegang te krijgen tot het State Kremlin Palace, met zijn majestueus podium waar ooit Luciano Pavarotti, James Brown en het Bolsjoi Ballet excelleerden.
Zesduizend voetbalbobo’s en journalisten mochten het spektakel bijwonen. Na de clichés van Vladimir Poetin en Gianni Infantino, het obligate muzikale intermezzo met een plaatselijk diva en het onvermijdelijke dansje in traditionele klederdracht begonnen Maria Komandnaya en Gary Lineker aan het serieuze werk.
De Belgische delegatie verliet een uurtje later met een brede smile het Kremlin. De Duivels openen hun WK op 18 juni om 17 uur tegen Panama in het Fisht Stadium (47.659) in Sotchi. Deze voetbaltempel werd gebouwd voor de Winterspelen van 2014 en zal na het Stadio Olimpico in Turijn het tweede stadion ter wereld zijn dat de Winterspelen en het WK verwelkomde. De Belgische ploeg speelde er acht maanden 3-3 gelijk tegen Rusland.
Panama debuteert op het WK en telt geen enkele speler met enige faam bij ons. De sterspelers zijn Gabriel Gomez ( Atletico Bucaramanga) en Roman Torres ( Seattle Sounders). De ploeg van de Colombiaanse bondscoach Hernan Dario Gomez, die met zijn vierde landenteam naar het WK trekt, moet het hebben van discipline en solidariteit. Dit zou voor de Duivels niet veel meer dan een makkelijk verteerbaar voorgerechtje mogen zijn.
En dat is eigenlijk de tweede tegenstander ook. Op 23 juni om 14 uur treffen Martinez en co Tunesië in Moskou. In de kleinere Otkryiye Arena (45.360), de thuishaven van Spartak. Voor het stadion staat een gigantisch beeld van de Griekse held Spartacus.
Tunesië is er voor het eerst in twaalf jaar weer bij. Het won begin dit jaar de Afrika Cup, maar bondscoach Henryk Kasperczak is alweer ontslagen. Zijn opvolger is de Tunesiër Nabil Maâlul. Als sterspeler wordt Ali Maälul naar voor geschoven, maar een speler van Al Ahly ( Verenigde Arabische Emiraten) zou toch geen angst mogen inboezemen.
In de derde wedstrijd wordt tegen Engeland waarschijnlijk om groepswinst gestreden. Dit duel staat geprogrammeerd op 28 juni om 20 uur in Kaliningrad, de meest westelijk gelegen stad van Rusland. Kaliningrad is een enclave die tussen Polen en Litouwen geprangd ligt. Het nagelnieuwe stadion (35.212) zal pas in december klaar zijn en is naar het model van de Allianz Arena in München gebouwd.
Engeland schakelde België uit in de 1/8ste finales van het WK 1990, maar dat was één van de weinig keren dat de Engelsen een goed WK speelden. De ploeg van Gareth Southgate is sterk verjongd, met Harry Kane ( Tottenham) en Marcus Rashford ( Manchester United) als nieuwe vedetten. Een ploeg ook die geen geheimen mag hebben voor Roberto Martinez.
De Duivels zouden de 1/8ste finales moeten spelen tegen de nummer twee van groep H en als groepswinnaar tegen de tweede van H. Met Polen, Senegal, Colombia en Japan zou de volgende ronde halen de normaalste zaak van de wereld zijn. Als groepswinnaar wordt er opnieuw in de het stadion van Spartak Moskou gespeeld, de nummer twee trekt naar Rostov.
Maar dan is het lachen gedaan. Als groepswinnaar krijgen de Duivels Brazilië voorgeschoteld in Samara, als tweede van de groep wordt het Duitsland in Kazan. Kortom, de twee grootste titelfavorieten.
Samengevat: de kwartfinales bereiken, is het absolute minimum en nadien volgt een stunt of een eervol afscheid. Mooier kan je als coach van de Rode Duivels eigenlijk niet dromen.
De moeilijkste tegenstander worden wellicht de omstandigheden. Er staat de Rode Duivels een cultuurschok te wachten in Rusland. De omgeving van het Moscow Country Club Hotel is fantastisch, met een meer en een golfbaan, maar het hotel – dat eigendom is van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken – heeft betere tijden gekend. De kamers zouden eens opgefrist mogen worden.
Maar dat is klein bier vergeleken met het trainingscentrum in Bedovsk, dat grootvadersplaats betekent en echt in ‘den bled’ ligt. Recht tegenover het Guchkovo Sportkompleks, waar de Duivels zullen trainen, is het tristesse alom: bouwvallig ogende, afbladerende appartementsblokken. Je zal hier maar geboren worden.
Vooraf was gezegd dat in geval het team in groep G terechtkwam er mogelijk voor een ander basiskamp zou kunnen gekozen worden. Sotchi werd genoemd. Verhuizen heeft echter weinig zin. Er wordt sowieso één keer in Moskou gespeeld ( het Spartakstadion ligt op de weg van Bedovsk naar het centrum) en Sotchi en Kaliningrad liggen pas echt ver van elkaar.
De miljonairs uit de Premier League zullen zich moeten aanpassen en blijk geven van mentale weerbaarheid en aanpassingsvermogen. Maar het wordt sowieso geen WK als de vorige in ‘Mother Russia’. Iedereen moet hier voortdurend op zijn hoede zijn. Dat geldt zeker voor homo’s en mensen met een wat donkerdere huidskleur. De Colombiaanse ex-coryfee Carlos Valderrama, de man die al een Fellaini-kapsel had nog voor Marouane was geboren, werd gisteren bij het accreditatiecentrum lastiggevallen door een groepje schoolkinderen.
Vooral rond voetbalwedstrijden is de sfeer vaak behoorlijk onprettig. Het hooliganisme is hier nog lang niet uitgeroeid. Denk maar aan de rellen van vorig jaar op Euro 2016 in Marseille. Het schorremorrie werd op de koop toe nog gefeliciteerd door een Russische minister.
Racisme en voetbal lijken hier ook al onafscheidelijk. Zwarte spelers krijgen geregeld een banaan naar het hoofd geslingerd. Vorige maand vouwden fans van Zenit St.-Petersburg, de ex-club van Axel Witsel en Nicolas Lombaerts, bij het bezoek van het Macedonische Vardar Skopje een banner van tien meter uit ter ere van de Servische oorlogsmisdadiger Ratko Mladic.
En dan is er nog Rusland en doping. Volgende dinsdag beslist het Internationaal Olympisch Comité of Russische atleten mogen deelnemen aan de Winterspelen van volgend jaar in het Koreaanse Pyeonchang.
Grigory Rodchenkov, het vroegere hoofd van het Russische dopinglab en de klokkenluider die het systeem onthulde waardoor de Russische atleten een positief dopingonderzoek konden voorkomen, getuigde vorige week dat ook in het Russische voetbal doping aan de orde van de dag is. De Fifa vond het echter niet noodzakelijk om eens naar de man te luisteren.
Met alle gevolgen van dien. Enkele uren voor de loting had in het Kremlin een persconferentie plaats met Fifa-voorzitter Gianni Infantino en de voorzitter van het lokale organisatiecomité en vice-eerste minister Vitaly Mutko. Tot ergernis van beide heren gingen de vragen bijna alleen over doping en omkoperij. Welkom in de wondere wereld van het wereldvoetbal.