Het is een beetje afkicken na de verwen-veertiendaagse met de Final 8 van de Europese bekers. Het was zo’n meevaller dat de Uefa wil overwegen om dit format te behouden. Het komt bijna zeker niet zo ver. Als er straks weer toeschouwers op de tribunes toegelaten worden, vallen er te veel lucratieve thuiswedstrijden voor de clubs weg.
Er is ook geen reden om aan de formule te sleutelen. De kwaliteit van de wedstrijden heeft niets te maken met speelrondes met één of twee wedstrijden, maar met de instelling van spelers en/of trainers. Hoe vaak zagen we in het verleden oersaaie finales?
Het zou vooral een slechte zaak zijn voor de supporters. In het eigen stadion zijn de vaste klanten verzekerd van hun plaats. Als er op neutraal terrein gevoetbald wordt, wordt het aantal beschikbare plaatsen gehalveerd en gaan er bovendien duizenden tickets naar sponsors. Om veiligheidsredenen lijkt het ook geen goed idee om de fans van acht clubs in dezelfde stad te verzamelen. Clubfans zijn niet te vergelijken met supporters van nationale elftallen.
Die laatste gaan volgende week ook opnieuw aan de slag. De Uefa verdient waardering omdat ze de eindfase van de Europese bekers liet doorgaan (ook al had het vooral met de tv-rechten te maken) en tot een goed einde bracht, maar dat geldt niet voor de Nations’ League (ook al heeft dat vooral te maken met tv-rechten). De tweede jaargang van deze competitie had vooral in het belang van de spelers moeten uitgesteld worden.
Om het seizoen te kunnen afwerken, kregen de spelers (en hun gezin) stringente richtlijnen. Een handdoek mocht maar één keer gebruikt worden en moest op 140 graden gewassen worden, een tandenborstel moest elke dag uitgewassen worden met heet zeepsop, contact met de buren was niet toegelaten en de spelers werden bijna dagelijks getest. Toestanden die het fysiek en vooral mentaal extra zwaar maken.
Op een paar dommeriken, genre Bolingoli, na hielden alle spelers zich maandenlang aan de regels. Het was een onverwacht succes dat alleen Dinamo Dresden, uit de tweede Bundesliga, in quarantaine moest gaan. Het wordt echter steeds moeilijker om vol te houden. Vorig weekeinde moest de start van de Ligue 1 tussen Olympique Marseille en Saint-Etienne uitgesteld worden omdat enkele spelers het coronavirus onder de leden hadden.
Bij de nationale ploegen zal nog meer getest worden dan bij de clubs, omdat de spelers in een andere omgeving (om het woord bubbel niet te gebruiken) terecht komen. Bovendien worden ze verplicht te reizen naar ‘rode gebieden’. Van Manchester naar Leicester is dan niet zo’n probleem, omdat je vlak voor de aftrap ter plekke kan arriveren en maar uit de bus moet stappen. Maar als de Rode Duivels naar het ‘rode’ Denemarken reizen, moeten ze eerst naar Brussel en dan naar Kopenhagen vliegen en daar de nacht voor de interland logeren.
Bovendien is er geen sprake van een eerlijke competitie. Sommige spelers zijn met vakantie, anderen staan aan het begin van de competitie en nog anderen hebben al een aantal wedstrijden in de benen. Veel voetballers hebben de vorige jaargang, die in een gecomprimeerde versie werd afgehaspeld, nog niet verteerd. Het is onredelijk hen opnieuw van de ene match naar de andere te jagen. Zeker in een seizoen dat wordt afgesloten met een EK. Dit is vragen om blessures. Het zal dan ook niet verbazen als volgend weekeinde een stortvloed aan afzeggingen komt. De Uefa had dit moeten voorkomen. Dit is geen geschikt moment voor interlandvoetbal.
1 reactie
Pingback: บอลยูโร 2024