Op een muurschildering in Kabul staat hij levensgroot afgebeeld. Zo populair is Anoush Dastgir, de bondscoach van het nationale voetbalelftal van Afghanistan. Het is ook een getuigenis van de betekenis van het voetbal, dat 35 miljoen mensen in het land nog wel kan verenigen.
,,Voetbal geeft de Afghanen een glimlach op het gezicht. Nu dat misschien weg gaat, doet dat pijn, heel veel pijn”, zegt Dastgir in het Algemeen Dagblad (AD). De 31-jarige bondscoach van Afghanistan zegt dat thuis in Arnhem. Nederland is zijn thuisland sinds hij ruim dertig jaar geleden met zijn ouders in een asielzoekerscentrum neerstreek.
Twee maanden leidde Dastgir de nationale ploeg van Afghanistan in Qatar naar de play-offs van de strijd om de Azië Cup, het Aziatische EK. Het succes maakte veel enthousiasme los in Afghanistan. Liefst vier nationale tv-zenders deden live verslag. ,,Voetbal is nog het enige waar mensen in Afghanistan plezier aan beleefden”, aldus Dastgir, vol vrees over de gevolgen van de machtsovername door de Taliban.
TRAINER OP VIJFDE NIVEAU
Sinds 2018 is hij bondscoach van het land, dat op de FIFA-ranking met 210 landen de 153ste plaats inneemt. Eerder was hij assistent van de Duitser Otto Pfister. Zes interlands speelde Dastgir, die in Nederland als speler actief was bij NEC en VVV, maar door een knieblessure niet verder kwam. Sindsdien richt hij zich op een carrière als trainer. Zijn huidige club is DUNO in het Oost-Nederlandse Doorwerth (provincie Gelderland), spelend in de hoofdklasse, op het vijfde niveau van Nederland. Bij de KNVB loopt zijn aanvraag om toegelaten te worden tot de trainerscursus FIFA Pro.
De bondscoach van Afghanistan werd in 1989 geboren in Jabal Saraj, een stad ten noorden van hoofdstad Kabul. Hij voelt zich verbonden met Pansjhir, verder naar het noorden gelegen, een van de weinige plekken waar de Taliban nog geen overwinningsschoten hebben kunnen lossen. ,,Panjshir is de stad van lef en durf. Dat gevoel om te allen tijde blijven knokken, om lichtpuntjes te blijven zien, dat zit er van kinds af aan in bij me. En dat gevoel probeer ik nu ook aan mijn familie, internationals en andere landgenoten in Afghanistan over te brengen”, zegt Dastgir in het AD.
CONTACT MET SPELERS
Dastgir staat in doorlopend contact met zijn vader die in 2004 is teruggegaan om er te helpen. De bondscoach probeert ook zijn spelers moed in te spreken. In appjes uiten ze hun vrees, bang te worden opgepakt omdat ze als voetballer het nu weggejaagde regime hebben gediend.
Hoogst onzeker is ook voor hem wat de toekomst brengt; wanneer Afghanistan weer verder mag voetballen in de strijd om de Azië Cup en in de kwalificatie voor het WK van 2022. In Afghanistan mogen al langer geen interlands worden gespeeld omdat het eerder al onveilig werd verklaard door de FIFA. De meeste interlands spelen ze daarom in Qatar, nota bene de uitvalsbasis voor de Taliban.
