Catherine Van Eylen sprak alweer van een Super Sunday. Ik weet niet of dit een eufemisme is, dan wel een enorme overdrijving of zelfs een poging tot verheerlijking van onze vaderlandse competitie. Super Sunday slaat enkel op het feit dat zes ploegen van de nummers één tot zeven tegen elkaar in de wei moesten. En we hebben gezien dat daar weinig tot niets super aan was. Niet op en niet naast het veld.
Vooral wat er in het Olympiastadion gebeurde, houdt wel de aandacht gaande. En wel om diverse redenen. En alweer is de scheidsrechter de kop-van-jut, het zwarte schaap, de ultieme zondebok. Misschien duurt het niet eens meer zo lang voordat de ref ook de schuld krijgt van een slecht getrapte hoekschop of een foutieve pass. Grapje, natuurlijk, maar de man in het zwart voor alles de zwarte piet toeschuiven verhindert natuurlijk dat je ergens zelf schuld treft. Het is het verhaal van de splinter en de balk.
Elke Clubsupporter zal met stelligheid beweren dat Tzolis foutief werd gestuit en dat er dus een strafschop moest worden gefloten. Aanhangers van ploegen die minder op Club Brugge zijn gesteld zullen radicaal het tegenovergestelde beweren. Met andere woorden, uit deze twee diametraal tegenovergestelde meningen wordt onmiddellijk duidelijk dat het niet duidelijk is en dat als gevolg interpretatie mogelijk is. Ook al is zelfs dat moeilijk. Als het fout was, dan moest een penalty volgen. Als het een schwalbe was, dan moest minimaal een gele kaart volgen. Vrij naar ‘pinanti is pinanti’ kun je zeggen: fout is fout en schwalbe is schwalbe, want halve fouten en halve schwalbes bestaan niet. Je kunt ook niet een beetje zwanger zijn. De scheidsrechter heeft dus gedaan wat vrij veel mensen eveneens zouden hebben gedaan, een gele kaart geven voor een duikvlucht en overacting. En dat is zijn goed recht.
Wat scheidsrechter Visser misschien wel fout heeft gedaan, is de tweede fout van Tzolis bestraffen met een gele kaart. Voor een zware tackle op enkel en/of voet is er eigenlijk maar een straf: de rode kaart. Dat de getalenteerde Griek zo driest te werk ging, had men bij Brugge wel zien aankomen, want Mignolet had voor die tweede kaart al gewaarschuwd tijdens de rust. Tzolis mag zich gelukkig prijzen dat hij er bij deze tweede gele kaart met een wedstrijd schorsing vanaf komt, want een rode kaart zou automatisch tot een veel langere schorsing hebben geleid.
Dat leidde tot een merkwaardig commentaar van de verslaggever op vtm. Hij zei ongeveer: “In de wetenschap dat de eerste kaart misschien onterecht was, zou de scheidsrechter hier wat milder kunnen zijn”. Hoe kan dat nu? Na scorebordjournalistiek hebben we dus nu compensatiejournalistiek. Fout is fout.
Een nationale krant had het zelfs over de grote Visser-show. Dan mochten de spelers van Racing Genk zich veel meer bekocht voelen door de niet gefloten strafschop op het einde van de wedstrijd. Net zoals bij de wedstrijd van Union tegen Ajax werd hier door Davy Roef de fysieke integriteit van de Genkspits in gevaar gebracht. Zou altijd strafschop moeten zijn. Hieruit leren we dat niet enkel Belgische scheidsrechters in de fout gaan, maar ook Europese toprefs. Toch vond Thorsten Fink dat de scheids een goede match had gefloten. Dat is pas klasse.
Maar wie er zeker in de fout gingen, waren de aanhangers van Brugge die de spelers van Standard op een bierdouche trakteerden. Overduidelijk te zien op tv. Onaanvaardbaar gedrag.
De zwaarste fout van de middag komt echter op rekening van de voorzitter van Club Brugge. Het gedrag van Bart Verhaeghe is volstrekt onaanvaardbaar en schandelijk. Verhaeghe is op het verkeerde moment op de verkeerde plaats en zegt de absoluut verkeerde dingen. Hij vraagt om geel aan Visser, wel de beroepscommissie zou hem als voorzitter en dus als voorbeeld voor een hele ploeg onmiddellijk de rode kaart moeten tonen. Dit gedrag in Engeland zou hem op ettelijke weken schorsing en een monsterboete komen te staan. Gegarandeerd. Verhaeghe vergeet dat bij leiderschap vooral zelfcontrole hoort.
En in de marge daarvan geldt dit ook voor Besnik Hasi. Wat de trainer van KV Mechelen de laatste weken bezielt, is ons niet duidelijk. Ook hij mag van mij rustig naar die beroepscommissie.
Maar zoals gewoonlijk zal daar wel weer niets van dit alles komen. Het was tenslotte Super Sunday en daarna gaan we weer over tot de orde van de dag.
