Cristiano Ronaldo komt definitief in de geschiedenisboeken. Met zijn achthonderdste ‘officiële’ doelpunt in de wedstrijd Manchester United – Arsenal FC op donderdag 2 december 2021 is hij de eerste voetballer ter wereld die deze grens heeft bereikt. Een portret van de ‘god Narcissus’ van het wereldvoetbal in twee delen.
En toch…onderging hij op zijn 32 ste levensjaar nog een metamorfose. Die dankte hij aan zijn coach Zidane en…aan zijn blessure tijdens de finale van het EK 2016 met Portugal. Zidane opende in augustus 2016 het gesprek met zijn geblesseerde sterspeler. Hij wees hem op het feit dat hij ook in 2015 en 2016 kampte met kwaaltjes als gevolg van ‘overdaad’. Zidane overtuigde hem van het belang van ‘rust’ en ‘rotatie’ zodat hij kon pieken tijdens de ultieme fase van het seizoen. Voor het eerst in zijn voetballeven zette Cristiano zijn persoonlijk belang opzij. Hij eiste niet langer dat hij op elk moment van de match alle aandacht kreeg van pers, publiek én ploegmaats. Hij aanvaardde een plaats in de luwte. Zonder morren accepteerde hij zelfs dat hij doelbewust uit het elftal werd gehouden tegen clubs van bescheiden niveau om vervolgens te schitteren tijdens topwedstrijden zoals tegen Bayern, Atletico en Juventus. Zijn eerzucht viel niet te stillen en hij concentreerde zich op de verbetering van zowel lichaam als techniek. In soepele ‘tweebenigheid’ valt hij niet te overtreffen. En ondanks zijn ranke torso heeft ‘de magische zeven’ voldoende spier- en kopbalkracht om zelfs potige duels in de zestien te winnen. Met de tijd evolueerde hij van ‘stepover-winger-wonder’ bij Manchester United naar ‘complete spits’ bij Real Madrid.
Hij is de trotse eigenaar van een niet te imiteren insnijdend overstapje en van een ouderwetse dribbel over de flank. Hij is zowel een typische rechtsbuitenspeler als een inkomende, scorende spits, pendelend tussen middenveld en aanval. Niets dat hun schoonheid evenaart: de vrije trappen van Cristiano! Hij plaatst ze effectvol in de rechterbovenhoek, elke doelman weet dat. Wie kent de remedie? Ronaldo loopt aan en vuurt de bal met een kruising tussen lob en schot over de muur, in een zuivere rechte baan naar wat in voetbaltermen heet de ‘rechterwinkelhaak’. Typerend voor Cristiano is dat hij eerst quasi verontwaardigd rondkijkt – want hij voelt zich altijd wel ergens geschoffeerd door zowel een ploegmaat, het eigen publiek of de voorzitter van Real – en vervolgens triomferend naar zichzelf wijst. Eigendunk is ook een wezenskenmerk van CR 7, een verwijzing naar het rugnummer van ‘the magnificent seven’ maar tevens naar de zeven bolides die op een gegeven moment onderdeel waren van zijn wagenpark. In 2008 won hij met Manchester United de Champions League en ontving hij zijn eerste internationale toponderscheiding: de Ballon d’Or. Cristiano Ronaldo stond op het hoogste podium, wereldspeler nummer één. Het beste moest nog komen: een transfer naar Real Madrid. Niet zo maar een transfer maar dé transfer. In 2009 werd hij de duurste speler aller tijden.
Hij tekende een contract voor vijf jaar en van dan af zou alles in het teken van zijn persoon staan. Het hele elftal speelde voor hem en de narcistische Cristiano raakte verliefd op zijn spiegelbeeld én de eigen doelpunten. Die waren vaak van een onwezenlijke schoonheid, net als zijn stijl: snelheid, dribbels, positiespel, passeerbewegingen. Hij was spits, spelmaker, buitenspeler. In negen seizoenen sneuvelde het ene record na het andere bij Real: eeuwige topschutter met 450 goals in 438 duels. Winnaar van de Champions League in 2014 (Atletico Madrid), 2016 (Atletico Madrid), 2017 (Juventus) , 2018 (FC Liverpool); van de FIFA World Cup Clubs in dezelfde jaren; van de kampioenschappen in 2012 en 2017 en van de Copa del Rey in 2011 en 2014. Met nog drie Europese Supercups en twee Supercopa’s d’Espagne erbij vierde hij zeventien prijzen in het Estadio Bernabeu. Hij evenaarde de allure van Alfredo di Stefano. Doelpunten, doelpunten, doelpunten: ook nog eens 99 voor de nationale ploeg van Portugal. Opgeteld het duizelingwekkende aantal van 725 in 1002 wedstrijden.
De internationale pers beschreef zijn prestaties vanuit het superlatief. Volkomen terecht. Hij werd ‘El Maestro’ van de Champions League. En hoewel hij nog altijd ‘verliefd is op het eigen spiegelbeeld’ bereikte hij in 2018 toch de status van volwassenheid. Het afscheid in Madrid sloeg in als een bom, de megatransfer naar Juventus voelde aan als een uittocht. Cristiano liet een leemte na in de ziel van de socio’s van Real. Want voor hen blijft hij zijn hoogheid-heiligheid CR7. De god Narcissus van de Champions League.
En toch keerde hij in 2021 terug naar zijn ‘eerste grote liefde’: Manchester United, opnieuw op vraag van zijn ‘mentor’ Alex Ferguson. Daar schreef hij ‘doelpuntenmakersgeschiedenis’ met zijn achthonderdste officiële goal. Niemand die het hem heeft nagedaan. Cristiano Ronaldo.
