Bobby Charlton overleed zaterdag op 86-jarige leeftijd. Zonder het zelf te beseffen en te willen, werd hij een icoon uit de historiek van het wereldvoetbal. Zelfs Nelson Mandela adoreerde hem, zo bleek bij een ontmoeting met de Zuid-Afrikaanse president. Hij wordt geroemd als beste Engelse voetballer aller tijden. De Braziliaanse journalisten schreven over hem tijdens de Wereldbeker 1970 in Mexico dat hij zijn plaats zou hebben bij de winnende Seleçao van Pelé, die later zou worden uitgeroepen tot het beste nationale elftal van de twintigste eeuw. En hij werd ook vergeleken met Nandor Hidegkuti, de spelmaker van the Magical Magyars uit de jaren vijftig, het magische Hongarije rondom Ferenc Puskas. Maar hij was vooral de man die aan de basis lag van ‘de mythe van Manchester United’: als ‘overlever’ van de crash met The Busby Babes in 1958 en als aanvoerder van de ploeg die de Europa Cup der Landskampioenen won in 1968. Deze week, met ook de Manchester Derby op Old Trafford op het programma, in vier afleveringen: Bobby Charlton & de story van Manchester United. Vanuit ‘Het Gouden Boek van de Beker met de Grote Oren. Van Real Madrid 1956 tot Manchester City 2023’.
This is a tribute to those who died in Munich‘This is a tribute to those who died in Munich.’ Zo werd hij geciteerd in het boek United, the legendary years 1958-1968. De cirkel van de dramatische jaren tussen 1958 en1968 was rond. In 1969 vervloog de magie. United investeerde niet in de vernieuwing van de selectie en kreeg de kous over de kop in de competitie (11 de plaats). Het vuur wakkerde enkel nog aan in de Europacup tegen Anderlecht (3-0) en Rapid Wenen (3-0). United sneuvelde voor de derde keer in vijf jaar in de halve finale als een scheidsrechterlijke dwaling AC Milan het voordeel schonk.De Red Devils van Matt Busby hadden van Old Trafford het Europese droomtheater gemaakt: The Theatre of Dreams. De tragiek van het verleden bleef hem echter parten spelen. Hij manifesteerde zich als ‘Father of Football’, een coach met een legendarische status. Het was zijn levensparadox dat hij zijn vermaardheid dankte aan de wereldwijde treurnis om de Babes. Die pijn liet hem nooit meer los en verstrengelde zich met de alles verterende obsessie voor de ‘Beker met de Grote Oren’, waar hij vol verlangen naar smachtte. Hij beschouwde het als zijn levensmissie om de Cup naar Old Trafford te halen. Op 29 mei 1968 dribbelden George Best en Bobby Charlton United naar de zege tegen Benfica. Op de resten van een nasmeulend vliegtuig ontstond de wereldwijde Manchester Unitedmystiek. Maar Busby’s verdriet ebde nooit weg. Bobby Charlton wordt Mister Manchester United op 29 mei 1968Bobby Charlton kroop op 6 februari 1958 levend uit het wrak, maar de eeuwige wonde heelde nimmer. Hij praatte niet over de tragedie, het verdriet waarde wel voortdurend door zijn ogen. Hij werd de sleutelspeler in de heropstanding én het symbool van de club, na het drama. In 1966 leidde hij Engeland naar de World Cup. In 1968 zou hij eindelijk zijn missie voltooien. Bobby Charlton speelde op 29 mei 1968 zijn belangrijkste én beste partij voor zijn club. George Best zat aanvankelijk in de greep van de Portugese achterhoede en Denis Law keek node toe vanuit zijn ziekbed in het hospitaal. Charlton acteerde wèl op het hoogste toerental. Tot aan de pauze bleef de stand blank, na een zeer ongeïnspireerde partij. Dan opende Charlton na acht minuten toch de score. De goal werd geboren uit een snelle combinatie van Sadler-Dunne op de linkervleugel. Uit de scherpe voorzet van Sadler kopte Bobby kruiselings en onhoudbaar voor doelman Henrique raak. Benfica herstelde het evenwicht na 90 minuten. Bobby Charlton nam daar zijn verantwoordelijkheid. Hij merkte de vermoeidheid bij de spelers van Benfica, maar vooral de mentale leegte. Binnen de tien minuten scoorden Best, Kidd en Charlton de 2-1, 3-1 en 4-1. Vooral Charlton beurde Matt Busby op met een effectbal uit de verste hoek en demonstreerde op zijn beurt zijn superieure techniek. Die avond trad hij uit de schaduw van George Best en werd hij definitief Mister Manchester United. Zijn club beleefde de meest emotionele nacht uit zijn bestaan, op die ene gitzwarte dag tien jaar eerder na. De droefheid verdween nooit uit zijn blik.
