Precies 123 jaar geleden, in de naoorlogse jaren en gebukt onder de Spaanse griep, behaalde de Royal Football Club Brugeois onder aanvoering van zijn kapitein Hector Goetinck, na een 3-0 overwinning tegen Racing Mechelen, zijn eerste landstitel. Met een waar volksfeest als gevolg.
Als achterkleinzoon van ‘Torten’ had ik begin de jaren ’70 het voorrecht om de gloriedagen van ‘De Klokke’ te mogen beleven. In de aanloop van het seizoen ’72-73 werd om de volkstoeloop aan te kunnen nog een zittribune bijgebouwd. Blauw-zwart zou er in dat jaar zijn tweede landstitel behalen. Ik herinner mij nog de geweldige sfeer met dansende mensen op de houten zitbanken. Het stadion barstte uit zijn voegen maar kraakte niet. De Brugse vesting was onverwoestbaar, oninneembaar!
Dit was slechts schijn… Donkere wolken pakten samen boven de iconische tribunes. De roem had zijn tol geëist. De hoge lonen en zware winstpremies brachten Club in een financieel moeras. Het lot van de mythische Klokke was bezegeld.
Het was toenmalig burgemeester Michel Van Maele die zowel het noodlijdende Club als Cercle onderbracht in een nieuw gezamenlijk stadion: Olympia. Daardoor verloren derby’s hun identiteit, want niets deed meer deugd dan te gaan winnen in het KOT van de buur!
In het nieuwe stadion zou Club, onder het bewind van grootmeester Ernst Happel, er zijn grootste successen met drie landstitels op een rij en twee Europese bekerfinales behalen. Als apotheose mochten onze elf gladiatoren het heilige gras van Wembley betreden op 10 mei ’78. Je kan je dan ook de vraag stellen, hoe het in godsnaam mogelijk is geweest dat een Brugse volksclub, die ooit op het Rattenplein speelde, erin slaagde om in de meest iconische voetbaltempel ter wereld te mogen aantreden.
De historiek is te aanhoren in de gezangen van de legendarische spionkop van Liverpool, on the merseyside, ‘You never walk alone’.
100 jaar later zal Club zijn 16de landstitel behalen met een nooit geziene dominantie en voorsprong.
Deze keer geen uitzinnige apotheose in de Brugse binnenstad, maar de drang van het Brugs legioen om hun idolen naar een volgende landstitel te schreeuwen zal groter zijn dan ooit tevoren !
Blu’vn goan, deep in my heart,we shall overcome,someday!
Stephan Verfaillie
