Raf Willems (1960) noemt zichzelf voetbalschrijver met een boekenkast. Hij is uitgever en auteur van meer dan 40 boeken over ‘voetbal met een knipoog naar geschiedenis & samenleving’ en schreef voor het Nederlandse weekblad Voetbal International (1995-2000), de krant NRC Handelsblad (2001-2006) en de website Stichting meer dan Voetbal (2008-20014). Sinds 2014 Initiatiefnemer van voetbaldenktank & onlineplatform De Witte Duivel.
Dat beweerde men over Matthias Sindelar. De meeste toeschouwers verkneukelden zich in de afwisselend rechtse en linkse draai – inderdaad de Weense wals – van Sindelar rond de Duitse afweergordel.
Ik loop tussen de lijnen en zoek de openheid. Ik verkies de centrale positie boven die aan de zijkant. Ik hou ook van het rondtikken van de bal op de eigen speelhelft.
Die bal, hij kwam! Hoge voorzet viel uit het pak en hij nam hem meteen op de slof. Zomaar? Niet zomaar! Net tussen alle drukte in, met een kleine effectvolle draai. Onhoudbaar voor de doelman.
Hij deelde de Praagse passie voor verbeelding, maar voegde iets toe aan de schoonheidsgedachte van kunst om de kunst. Hij domineerde, liet anderen beter voetballen en scoorde tegelijk belangrijke doelpunten.
En ze begon te vertellen over ‘hare nonkel Jef, die in de jaren vijftig een van de grootste Belgische voetballers was geweest en Anderlecht voor het eerst kampioen had gemaakt.’
Hij blijft in tegendeel vaak ‘onzichtbaar’ maar snijdt de aanvallen van de tegenpartij af op het juiste moment. Het ‘enigma’ laat zich zelden doorgronden
Hij werd van dan af dé held van de Italiaanse voetbalgeschiedenis. Hij speelde voor zowel Inter, AC Milan als Juventus. Hij leidde een luxeleven, gokte naar hartenlust en versierde de ene vrouw na de andere.
Aanvankelijk gedroegen de Argentijnen zich nochtans erg intimiderend. Dat begon al in de spelerstunnel. Ze daagden ons uit met hun geschreeuw. Ze probeerden ons echt omver te brullen.
We vroegen bij het verschijnen van ‘111 Legendarische Voetbalhelden’ een paar voetbalprominenten om hun tien…
Voor wie naast de spotlights van het stadion en de rocktempels greep, was de Kop the place to be. Daar kon men zijn verloren dromen en onverwerkte frustraties ongeremd de vrije loop laten.