Raf Willems (1960) noemt zichzelf voetbalschrijver met een boekenkast. Hij is uitgever en auteur van meer dan 40 boeken over ‘voetbal met een knipoog naar geschiedenis & samenleving’ en schreef voor het Nederlandse weekblad Voetbal International (1995-2000), de krant NRC Handelsblad (2001-2006) en de website Stichting meer dan Voetbal (2008-20014). Sinds 2014 Initiatiefnemer van voetbaldenktank & onlineplatform De Witte Duivel.
Hij geeft de versnelling aan het positiespel van City, dat voornamelijk door David Silva werd neergezet. Silva blonk uit in het ‘pauzeren’, het korte passenspel en het afschermen van de bal. KDB voegt daar dynamiek aan toe met zijn diagonale lange ballen.
Uiteindelijk diende hij het ook zelf te geloven. Hij had zijn vader Valentino overtroffen. Het geniet van Il Grande Torino had een waardige opvolger gevonden. Het geniet van Il Grande Inter. Sandro Mazzola.
Hij zou ongetwijfeld een versterking voor ons nationaal elftal betekenen.’ Die selectie kwam er, tot verbittering van Olieslaegers, nooit. In 1969 nam hij afscheid met de Beker van België na een 2-0 overwinning tegen Racing White.
Ik loop tussen de lijnen en zoek de openheid. Ik verkies de centrale positie boven die aan de zijkant. Ik hou ook van het rondtikken van de bal op de eigen speelhelft.
Die confrontatie probeerde ik uit, want ik wilde hem zo diep mogelijk in het spel zien komen. Dat was een intense tweestrijd, want hij bleef azen op de centrale positie zonder dat het voor de buitenstaander opviel.
Zelden gezien tafereel bis: Marcus Rashford, de 22-jarige spits van Manchester United – Mancunian van geboorte en sinds zijn zevende aangesloten bij de Red Devils – en Engeland, gooide zich volop in het verzet.
Rivera werd de solerende en geïsoleerde briljante technicus die zich soms openlijk schaamde over de te volgen tactiek, ondanks de nieuwe successen in de Europacup (1969, Ajax 4-1).
Minder bekend, maar des te meer tragisch, sneed tegelijk het schuldgevoel voor zijn moeder doorheen zijn hele psyche. Omdat hij op zijn vijftiende het ouderlijk huis verliet richting Manchester.
Schalke heeft echt een hart. En niet voor niets noemde men ons toen ‘Meister der Herzen’. Na een geelzwart hart heb ik er sindsdien ook een blauwwit.’
Ik kreeg het beeld binnen van een jongen die niet altijd even handelbaar was. Mij stoorde het niet, want ik verkies iemand met een moeilijk karakter boven iemand zonder karakter. Hij accepteerde lang niet alles, maar zo gedroeg ik me vroeger ook.