Na 4 op 45 heeft Cercle Brugge – het was Monaco die dat mee besliste – afscheid genomen van Paul Clement, de minzame Brit. Hij die het jonge buitenlandse geweld, van Monaco of door hen aangetrokken, en Belgische eigen jeugd, moest begeleiden in de Jupiler League om er volwaardige spelers van te maken, goed voor doorverkoop of doorbraak. Meteen kan de hetze van de Cercle-supporters die ongemeen hard (maar niet onterecht) was op de sociale media en ook op de Ffacebookpagina en andere kanalen van Cercle Brugge stoppen. Die vier punten kwamen dan nog op verplaatsing tot stand: een meer dan verdiend punt op Beerschot, een terechte zege op KV Kortrijk. De nederlaag op STVV was de druppel te veel. Wie overleeft zo’n dramatische reeks wel? Het geduld van de aanhang was al van voor NIeuwjaar op.
In eigen voet
Eén week geleden, vorige dinsdag, was er nog een anderhalf uur durend ‘digitaal fanboard’ waarbij de communicatie-verantwoordelijke van Cercle vragen van supporters doorgaf aan CEO Oleg Petrov, voorzitter Vincent Goemare en technisch directeur Carlos Avina,. Toen spraken zij nog volop het vertrouwen in het werk van Paul Clement uit, vooral zijn aanpak van de eigen jeugd en aangetrokken huurspelers. De supporters werden buiten het digitaal platform gehouden, dus geen reactie mogelijk. De emmer liep toen echter al over bij de supporters. Paul Clement mocht zich gelukkig prijzen dat hij door de Corona-maatregelen de supporters niet fysiek kon zien. Veel fluitconcerten zijn hem bespaard. Geen matchen met publiek, alle trainingen gesloten. Nagenoeg alles wat hij deed – de aanpak van belhamel Kylian Hazard, de weinige speelkansen voor Brugs product Thibo Somers, de kansen voor de Schot Bates en middenvelder Lopès Da Silva, de eeuwige basisplaatsen van Musaba, het schoot allemaal in het verkeerde keelgat.
Het dient gezegd: Clement schoot zichzelf meer dan ééns in eigen voet. Het was niet de eerste keer dat hij niet met zijn beste elf uitpakte zoals op Sint-Truiden. Die “beste elf” is natuurlijk een hol begrip, maar geen enkele Cercle-volger snapte dat hij op Staaien uitgerekend Dino Hotic op de bank zette om het debuut van Hannes Van der Bruggen mogelijk te maken. Hotic, de enige aanvallende pion van Cercle die tegen Club een degelijk figuur sloeg en algemeen werd beschouwd als de beste man van Cercle. Dat ook Jeremy Taravel naast de selectie viel was ook weer opmerkelijk. De enige routinier in de ploeg die de truukjes van de foor kent en toepast.
Het was niet de eerste keer dat dit gebeurde. Er zijn nog matchen geweest dat Taravel, Hotic of Velkovski fit waren maar niet speelden of zelfs de selectie niet haalden Ook Hazard werd enkele weken geweerd uit de selectie, niet voor gedrag tijdens de matchen, maar voor weerspannigheid of gemakzucht op training of ongepast gedrag. Dat dit seizoen Hazard (zware snelheidsovertreding), Marcelin, Kanouté en Musaba (corona-feestje) over de schreef gingen wijst er op dat de spelers niet bepaald aan een leiband liepen.
Driedubbele opdracht
Het verschil tussen Peter Maes en Paul Clement was op Staaien het verschil tussen een realist pur sang en een goedmenende doch zwalpende coach. Cercle had 54 procent balbezit maar uit 15 doelpogingen kwamen er maar 2 binnen het kader. STVV was efficiënter: drie doelpunten uit tien pogingen? Wie won de match voor de Kanaries? De routiniers Texeira (34), De Ridder, Bruls en Mboyo, allen dertigers die het klappen van de zweep kennen. Texeira durft al eens rudimentair ontzetten als het nodig is, was onverbiddelijk hard én kopte de 2-0 binnen. Mboyo was bij twee doelpunten betrokken, de vrijschop die hij uitlokte voor de 2-0 was zelfs geen overtreding, dat verried de glimlach toen hij na de kleine por van Marcelin weer rechtsprong. De Ridder haalde dikwijls de angel uit de Brugse combinaties en Bruls paarde traptechniek aan instinct. Al die mannen weten hoe ze een fout uitlokken, kijken niet op een foutje meer of min. Bij Cercle hebben er zo ook ene maar die was tribuneklant: Taravel, die werd gespaard. In tijden van nood….
Cercle en de opvolger van Clement staan voor een driedubbele opdracht: voor Waasland-Beveren blijven en zo de directe degradatie vermijden. Tweede opdracht is om nog één ploeg te passeren: Moeskroen heeft vier punten meer, STVV en Kortrijk al acht meer, Eupen negen. Opdracht drie is om zo snel mogelijk en zoveel mogelijk te winnen. Met her én der een puntje zal de kloof niet gedicht geraken. KV Mechelen, Anderlecht en Waasland-Beveren komen in februari op bezoek in het Jan Breydelstadion, voor die laatste match is er nog een uitmatch bij concurrent Moeskroen. Momenteel zullen beloftentrainers Jimmy De Wulf en Wouter Artz (twee ex-spelers) overnemen, maar het is niettemin zeker dat er een nieuwe hoofdcoach komt. De Cercle-supporters hebben al een naam gesuggereerd: Yves Vanderhaeghe, net vrij op de markt…
Ex-spelers
Diezelfde aanhang heeft heimwee naar enkele ex-spelers, die nu het goeie weer elders maken in ons land. We hebben het eens nagekeken: met de sedert 2017, amper vier jaar geleden en in het prille begin van het Monaco-verhaal, vertrokken spelers kan je een elftal samenstellen dat het zeker beter zou doen. We hebben er ééntje moeten tussen zetten die al twee jaar eerder de deur dichttrok, na de degradatie naar tweede, Noë Dussenne. Volgend elftal zou ook wel al meegedraaid hebben zeker? Hubert (KVO); Dewaele (KVK), Dussenne (Standard), Bourdin (Beerschot), D’Haene (KVK); Haroun (Antwerp), Maertens (OHL), Peeters (Eupen), Mercier (OHL); Bruno (Zulte Waregem), Mboyo (STVV).
