Met hun vriendjes schoppen de gebroeders Karel en Han Hollander op de Brink tegen een bal. Dat is wel een groot woord voor het kunstig in elkaar gefrommelde voorwerp van half-natte kranten, maar het plezier is er niet minder om. De jongens zijn graag buiten, want thuis is het een drukte van belang [met een gezin van acht kinderen in totaal; RS].
Door het groepje vrienden wordt een voetbalclub opgericht. Het is de enige manier om officieel mee te gaan doen. Natuurlijk wordt er in Deventer al in clubverband gevoetbald. Bijvoorbeeld bij Utile Dulci (U.D.). De naam is ontleend aan het werk van de Romeinse dichter Horatius en betekent dat het nuttige met het aangename wordt verenigd. Er spreekt deftigheid uit, en daar zit voor de Hollanders en hun vrienden het probleem. U.D. is geen club voor jongens uit het arbeidersmilieu zoals zij zelf. Bovendien kunnen ze de contributie niet betalen.
Op voorstel van Karel kiezen zijn maten voor de naam Be Quick. Het is een knipoog naar zijn voorliefde voor het Engelse voetbal. Karel, die wordt beschouwd als de intellectueel van het gezelschap, wordt direct gebombardeerd tot secretaris-penningmeester. Aan de hand van een Engels spelregelboekje legt hij zijn clubgenoten de regels uit.
Ze mogen hun vergaderingen houden in het koffiehuis van de Volksbond tegen Drankmisbruik. Hun eerste eigen bal kopen ze op afbetaling. Be Quick heeft geen eigen veld, maar gelukkig is U.D. zo bereidwillig om zijn oefenterrein af te staan aan de Hollanders en hun kornuiten.
U.D. is de eerste Nederlandse veldsportvereniging. Zij werd in 1875 opgericht als cricketclub door een Engelse jongeman die een tijdje in Deventer woonde. De voetbaltak dateert van 1894. De leden komen uit de hogere sociale klassen. Gymnasiasten zijn het, en HBS’ers. Hun vaders hebben goede banen.
Bron: Govert van Brakel, ‘Han Hollander – De eerste radiostem van het Nederlandse voetbal’, 2024, blz. 31 e.v.
Rob Siekmann
