Volgens mij is het allemaal al in 1966 begonnen. José Barberan floot toen Real Madrid-Anderlecht. En hij ging in de fout. Die match moest toch worden herspeeld. Althans, volgens alle Belgen die de match toen hebben gezien. Nog vele jaren daarna werd op de Belgische terreinen Barberan gescandeerd, wanneer weer eens een scheidsrechterlijke beslissing door supporters op de korrel werd genomen. Neen, de wedstrijd is niet herspeeld. Natuurlijk niet. En deze inleiding is natuurlijk kort door de bocht, maar toch moest ik eraan denken bij wat er nu in ons nationale voetbal wordt opgediend.
Wat er nu gebeurt, kon je van kilometers ver zien aankomen. Het begint bij de feiten die al moeilijk te begrijpen zijn. Dat de ene wedstrijd moet worden herspeeld en de andere net niet. En dat de redenen daarvoor eigenlijk niet transparant zijn en zelfs contradictorisch. Probeer dat maar eens uit te leggen, het verschil tussen een menselijke fout en een fout tegen het reglement. Op zich is het duidelijk, maar niet als je de twee bewuste wedstrijden tegen het licht houdt. Anderlecht-Genk wordt herspeeld, KV Mechelen-Club Brugge niet. Overigens, niet enkel de beslissingen druisen tegen elkaar in, ook de trainers (Riemer en Vrancken) staan lijnrecht tegenover elkaar. Maar de lijnen zijn dus duidelijk niet meer recht.
Het gevolg liet natuurlijk niet lang op zich wachten. Het ging zelfs nog sneller dan iedereen kon verwachten. Het zal wel toeval zijn dat ook nu weer KV Mechelen erbij is betrokken, maar nu is RWDM aan zet om de wedstrijd te laten herspelen. En je kunt je onmiddellijk de vraag stellen: gaat het hier om een menselijke fout of om een fout tegen het reglement?
Ook al zou het niet mogen, het is een fantastisch idee voor de gokbureaus om weddenschappen af te sluiten op de volgende wedstrijd die eventueel zou moeten worden herspeeld. Wees gerust, er zal wel degelijk een groot aanbod zijn. Week na week, want er zijn wel elke week momenten waarop je een scheidsrechterlijke beslissing kunt afschieten. Zeker nu ook het niveau van de refs openlijk in vraag wordt gesteld. Laten we blij zijn dat het niveau van onze competitie (nog) niet openlijk in vraag wordt gesteld.
Minder gelukkig kunnen we zijn om ondertussen een ander weerkerend fenomeen. Wangedrag van malloten op de tribunes. Neen, voor dit soort toeschouwers kunnen en willen we het woord supporter niet in de mond nemen. Toch denkt net dit rapaille dat ze het hart en de ziel van haar club uitmaakt. Het voorval met de nepsupporters van RWDM is hierbij het beste voorbeeld. Maar het geldt evenzeer voor stilgelegde wedstrijden. Met bijvoorbeeld die waanzinnige vijf minuten waardoor Eupen de lange tocht vanuit de Oostkantons naar Brussel moest maken en uiteindelijk zij – en alleen zij – het slachtoffer van die ridicule affaire werden.
Het zou de profliga – in de persoon van Lorin Parys – sieren om eindelijk een ernstig standpunt in te nemen en man en paard te noemen in plaats van steeds weer rond de pot te draaien en lauwe uitspraken te doen. We hebben het hier al vaker gesteld: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Alleen met harde maatregelen kun je dit oplossen. De beste optie is en blijft een forfaitnederlaag voor de ploeg wiens achterban zich misdraagt. Desnoods een tweede en eventueel een derde keer. Wees gerust, het zal snel afgelopen zijn.
Het moge duidelijk zijn, als er niets gebeurt aan de twee problemen die we hier hebben geschetst, dan bestaat de kans dat dit seizoen in de grootste chaos zal eindigen. Toch is de mogelijkheid op een doortastend beleid op korte termijn zo goed als uitgesloten. De kans dat mij opnieuw “zouteloze wijsneuzerigheid” (sic) wordt verweten is daarentegen wel reëel. Maar daar kunnen we wel mee leven.
