Toen het boek ‘de eeuwige 25 van Anderlecht’ verscheen was het enkel de bedoeling om een boek te overhandigen aan Pär Zetterberg omdat ikzelf ook met 2 pagina’s in het boek stond. Bij deze pagina’s stond een foto van mij samen met Pär een 25-tal jaren geleden in het oefencomplex te Neerpede. Het lukte mij om een afspraak te regelen in Neerpede om het boek aan Pär te overhandigen. Twee weken voor de ontmoeting werd Frank Vercauteren trainer en sloeg ik eigenlijk twee vliegen in een klap, want uiteraard stond de man met de kromme voorzetten in het boek. Na de dubbele ontmoeting belde ik naar auteur Raf Willems dat het mij gelukt was. Raf feliciteerde mij en kwam op een schitterend idee.
Op zoek naar Dennis
‘Franky ik weet dat je al tientallen anciens hebt ontmoet. Je hebt veel gegevens en contacten. Indien je wil mag je als coauteur aan iedereen die in het boek staat een boek overhandigen.’ Dit was het perfecte signaal om te starten met een ereronde. Het ging van de ene naar de andere ontmoeting. Bij sommige ervan had ik nooit gedacht dat het mij zou lukken zoals Dennis Praet, de youngster van het boek. Begin 2020 belde ik met voormalig sportjournalist Stefan Van Loock. Stefan is nu woordvoerder van de Rode Duivels en schrijft ook voor De Witte Duivel. Hij luisterde aandachtig naar mijn levensverhaal als Anderlechtsupporter en antwoorde ‘Franky we krijgen zoveel aanvragen dat het onmogelijk is om daaraan mee te werken.’
Goed, mijn verhaal kwam wel binnen bij Stefan, want hij maakte een uitzondering en stelde voor om begin mei terug te bellen. Eind mei zullen de Rode Duivels wel een aantal dagen in Tubeke zijn. Ga Dennis aanspreken en we kunnen wel regelen dat je het boek kan overhandigen en ook een foto van jullie samen. Goed, ik moest niet terugbellen want corona gooide roet in het eten doordat het Europees Kampioenschap 2020 werd uitgesteld naar 2021. Een aantal maanden later kreeg ik via auteur Raf Willems het telefoonnummer van de papa van Dennis te pakken. Raf had een aantal jaren geleden het boek van Dennis geschreven en vertelde mij dat de papa een zeer aangename man was. Ik belde naar de papa en inderdaad het verhaal klopte helemaal want we hadden een lang gesprek.
Nostalgie
Bij de papa kwam ook de nostalgie naar boven want hij kende de spelers uit het boek en heeft sympathie voor Anderlecht. ‘Franky we zien Dennis zeer weinig want hij is constant in Engeland waar hij bij Leicester City voetbalt.’ Hij stelde voor om terug te bellen wanneer de Rode Duivels nog eens zouden spelen. Ga het verhaal aan Dennis vertellen en hij zal er zeker aan meewerken. We kunnen ergens in Groot Bijgaarden samenkomen en dan naar het oefencomplex in Tubeke rijden waar ze verblijven. Eind augustus belde ik, want Dennis was geselecteerd voor de twee wedstrijden begin september. De papa antwoorde dat Dennis maar 2,5 dagen vrij was en hij ondertussen afgesproken heeft met zijn vrienden. Dan is er ook nog de familie maar het kan wel doorgaan op dinsdagvoormiddag dan is hij even bij ons thuis aangezien hij in de namiddag binnen moet zijn in Tubeke.
Ik antwoorde ‘aangezien jullie hem bijna niet zien, wil ik wel wachten tot een andere keer.’ ‘Nee geen probleem we willen echt wel even tijd maken.’ Goed, een dagje verlof genomen op mijn werk en dinsdagvoormiddag met een grote smile richting Leuven. Was uiteraard veel te vroeg aanwezig omdat ik bang was voor lange files. Ben dan nog even gaan wandelen genietend van het prachtige landschap tot het tijd was. Ik werd verwelkomd door de papa en werd aan Dennis voorgesteld als een groot Anderlechtsupporter. Dit was voor mij totaal nieuw, want ben gewoon van anciens te ontmoeten, maar Dennis is de eenvoud zelf dus het ijs was snel gebroken. Dennis luisterde naar mijn verhaal en keek mij vol bewondering aan. De papa vroeg aan zijn zoon ‘ken je hem niet’?
Over Praet en Jurion
Dennis antwoorde nee waarop ik zei ‘dat is logisch want ga enkel bij de huidige spelers voor hun handtekening en daar stopt het bij’. We namen plaats aan de tafel zei tegen Dennis dat ik van hem 1,5 halve map heb met foto’s. Je hoeft deze niet allemaal te bekijken want het is allemaal nog zeer recent. Vond het wel schitterend, toen hij de map opende zag hij de foto’s van mijn Anderlechtkamer. Zag hem lachen en hij antwoorde ‘wauw mooi’. Ik antwoorde: ga het jou gemakkelijk maken en een foto laten signeren. Goed daarna vertelde ik hem over het boek. Ik zei ‘nu ben je met voetballen bezig met jouw carrière maar later zal je wel trots zijn om in dit boek te staan.’ Ik vertelde mijn verhaal over Jef Jurion de nog langst levende speler uit het boek.
Dat ik Jef ontmoet heb op 83-jarige leeftijd en hem foto’s toonde van zestig jaar geleden en hij zo blij was als een klein kind. ‘Dennis het gaat niet gebeuren maar beeld je dit even in. Jij bent nu 26 jaar dus binnen 57 jaar sta ik hier terug met deze map van jou.’ Dennis lachte en antwoorde ‘ja eigenlijk moet dit schitterend geweest zijn voor Jef’. Na het nemen van de foto met het boek antwoordde ik ‘ga jullie laten zodat jullie nog even kunnen genieten van elkaar.’
Wenste Dennis nog veel succes met zijn carrière en zei tot binnen 57 jaar. Bedankte de papa voor zijn tussenkomst. Hij antwoordde ‘graag gedaan en ben blij met boek, ook met de nostalgie daarvan, even kwam mijn jeugd naar boven.’ Goed: iedereen tevreden en alweer een ervaring rijker in mijn levensverhaal als supporter van Royal Sporting Club Anderlecht, de rode draad in mijn leven. De liefde van mijn leven.
Eeuwige 25 – Eeuwige 25 van Anderlecht: van Mermans tot Kompany | Raf Willems
