woensdag, november 20

WK-brief 6 van FC aan RW: het drama van het Leninstadion, de grootste voetbalramp uit de geschiedenis

Pinterest LinkedIn Tumblr +

Moskou, 14 juni 2018

Beste Raf,

We zijn gisteren om twaalf uur met de Rode Duivels naar Moskou gevlogen en het was bijna elf uur toen we in het hotel arriveerden. De eerste dag leverde al de nodige problemen op. Bij aankomst bleek dat negen koffers van journalisten ontbraken. Ook die van mij, helaas. Gelukkig had ik een polo, een onderbroekje en een paar sokken in mijn handbagage gestopt. Op de luchthaven heb ik een tandenborstel en tandpaste gekocht. Laat ik je alvast vertellen dat de Russische tandpasta niet te doen is.

Zoals alles wat er in de wereld misgaat, lag de schuld voor valiezengate bij de voetbalbond. De Duivels hadden te veel bagage bij. Onder andere omdat er onverwachts nog twee reuzenschermen mee moesten. En zoals altijd waren de journalisten de pineut.

Door het ontbreken van een deel van de bagage verloren we veel tijd en het verkeer in Moskou was moordend. Met als gevolg dat we een kwartier te laat in het accreditatiecentrum arriveerden. De Russen waren gelukkig zo vriendelijk om toch nog alles in orde te brengen. Beter nog, omdat we te laat waren was er niemand voor ons. Resultaat: ik heb voor de eerste keer met nadruk ‘spasiba’ ( dank u) gezegd.

De probleempjes van gisteren bleken kattenpis met wat ons vandaag overkwam. De bond organiseerde een persconferentie in het poepsjieke hotel Metropol ( 685 euro per nacht voor een kamer). Een Franstalige collega kreeg er een aanval van epilepsie. Gelukkig was er snel medisch personeel bij, want het was ronduit beangstigend. Daardoor kon hij een kwartiertje later op eigen benen in de ambulance stappen.

De persmeute verdeelde zich nadien. Het grootste deel trok naar Dedovsk voor de eerste training van onze jongens. De anderen trokken naar het Luzhniki stadion voor de openingsmatch tussen thuisland Rusland en Saoedi-Arabië.

Mijn oude knoken werden meteen flink op de proef gesteld. Het busje moest ons ruim drie kilometer van het stadion afzetten, omdat de straten waren afgesloten voor het verkeer. Het was niet alleen aardig stappen, maar ook zoeken. En de weg vragen is hier geen sinecure. Een Rus die een woordje Engels spreekt is even schaars als een Belg die geen frieten lust. Tot we een blonde vrijwilligster tegen het lijf liepen( niet letterlijk uiteraard). ‘O, jullie spreken Nederlands’, zei ze met een Hollands accent. ‘Leuk.’ Wij wilden weten uit welk land zij afkomstig was. ‘Rusland’, onderstreepte ze. Raf, er zijn nog wonderen in de wereld.

Intussen zit ik op de perstribune van Luzhniki. Ik was hier al in 1980 voor de Olympische voetbalfinale. Vraag me niet meer wie hier toen speelde, maar het waren zo goed als zeker twee ploegen uit wat vroeger het Oostblok heette. Alleen ‘amateurs’ mochten immers deelnemen.

Het heette toen nog het Leninstadion. Weet je dat hier twee jaar na de olympische finale de grootste voetbalramp uit de geschiedenis plaats vond? Na een Uefacup-match tussen Spartak Moskou en het inmiddels ter ziele gegane FC Haarlem stortte de trap van Blok C van de Oosttribune in. Iwan Tol schreef er een boek over: ‘Drama in het Leninstadion’.

Officieel waren er 66 doden, maar na het Hillsboroughdrama van 1989 publiceerde Sovetsy Sport een ranglijst met de grootste voetbalrampen uit de geschiedenis. Het Leninstadion stond op één met 340 doden. Dat aantal wordt door de Russische autoriteiten echter nog steeds onder de pet gehouden.

Luzhniki is de komende vier weken het centrum van de (voetbal)wereld. Hier worden zeven matchen gespeeld en het toernooi begint en eindigt hier. Denk je dat de Rode Duivels op 15 juli inde finale zullen staan?

Ik ben benieuwd of Rusland en Saoedi-Arabië het vierjaarlijkse voetbalfeest met verve zullen inzetten. Als de Russen straks niet winnen, stuikt het hele evenement al in mekaar. De thuisploeg moet de tweede ronde hallen. In een groep met Saoedi-Arabië, Uruguay en Egypte zou dit geen probleem mogen zijn, maar wereldmacht Rusland is een dwerg in het voetbal. Wat een verschil met 1960 toen één van jouw helden, Lev Jashin, het Russische doel verdedigde.

Ik ben benieuwd wat jij vond van de openingswedstrijd van het 21ste WK.

 

Groet,

François

 

 

 

Share.

About Author

François Colin (1948) was achtereenvolgens rubriekleider voetbal en chef-sport van Het Nieuwsblad en senior writer van De Standaard. Na zijn pensioen in 2014 was hij tot 2021 columnist van SportVoetbalmagazine. Hij bracht verslag uit van twee Olympische Spelen, tien EK's en negen WK's voetbal en was aanwezig bij ruim driehonderd interlands van de Rode Duivels. Hij is auteur of co-auteur van een vijftiental boeken over de mooiste sport op aarde.