Donderdag spelen de Rode Duivels in Italië, de maandag nadien komt Frankrijk naar Brussel. Twee geweldige affiches in de Nations League waarvoor het Koning Boudewijnstadion volloopt, maar zo denkt onze bondscoach er niet over. Hij degradeert deze interlands tot oefenmatchen. Dat er enkele miljoenen voor de bond, heel wat prestige en de plaats op de Fifa Ranking (belangrijk voor lotingen van EK of WK) op het spel staan, interesseert hem niet. Hij wil tegen Frankrijk en Italië oefenen voor de WK-kwalificatieduels van over zeven maanden tegen teams genre Oostenrijk, Griekenland, Estland, Azerbeidzjan of San Marino. Waar hebben de Rode Duivels dit na 120 jaar aan verdiend?
Domenico Tedesco laat Kevin De Bruyne en Romelu Lukaku de komende dagen thuis. King Kev is geblesseerd en zijn afwezigheid is dus gewettigd. Vreemd is dat hij ook al afgezegd heeft voor het interlandtweeluik van november. Onaanvaardbaar, zeker voor een aanvoerder. Net als zijn uitspraken vorige maand in Lyon na de schrobbering tegen Les Blues, toen hij zijn medespelers niet alleen laag inschatte maar ook nog eens als luiaards bestempelde. Tedesco vond nu echter dat KDB gelijk had en dat hij dat als kapitein ook mocht zeggen. Dat laatste is verdedigbaar, als het in de groep en niet in de media gebeurt. Maar de bondscoach vindt plots alles goed. Hij zou zelfs op zijn knieën naar Manchester trekken om De Bruyne te overtuigen aan te treden in de WK-voorronde.
Uitvlucht
Dat Lukaku wegblijft is pas echt potsierlijk. ‘Omdat hij niet in vorm is’, luidde het vrijdagmorgen in Tubeke. Big Rom schoot enkele uren later de uitvlucht zelf aan flarden, met een goal en twee assists voor Napoli.
Dat Tedesco dit allemaal pikt, bewijst vooral hoe zwak hij zich voelt. Je kan geen Rode Duivel zijn alleen op momenten dat het jou uitkomt. Zelfs niet als je De Bruyne of Lukaku heet.
Het zou allemaal niet zo erg zijn als er voor de rest enig touw vast te knopen viel aan het selectiebeleid van Tedesco. Dat Leandro Trossard er opnieuw bij is, is de logica zelve en bewijst vooral dat het volstrekt onbegrijpelijk was dat hij begin september niet werd opgeroepen. Arthur Vermeeren was er toen wel bij, ook al had hij op dat moment dit seizoen nog geen speelminuten op clubniveau gekregen. Nu hij bij RB Leipzig wel geregeld aan de bak komt, ontbreekt hij in de nationale keurgroep.
Daarin is wel plaats voor Maarten Vandevoordt, Cyril Ngonge en Malick Fofana. De aanwezigheid van de ex-Gentenaar valt nog enigszins te begrijpen. Hij speelde dit seizoen in de Ligue Un al in zes wedstrijden voor Lyon, maar stond slechts één keer in de basis. Alles samen goed voor 188 speelminuten. Donderdag (aan de vooravond van de bekendmaking van de selectie) scoorde hij echter twee keer tegen Rangers. Vandevoordt kwam dit seizoen nog niet in actie voor RB Leipzig, terwijl Colin Coosemans wekelijks uitblinkt in de Jupiler Pro League. Ook Cyril Ngonge heeft nog niet bewezen aan interlandvoetbal toe te zijn. Hij mocht dit seizoen slechts één keer invallen bij Napoli en staat op elf (11!) speelminuten in de Serie A. Vrijdagavond tegen Como wisselde Antonio Conte zijn drie spitsen, maar aanvaller Ngonge kwam niet van de bank.
Willekeur
Om Rode Duivel te worden moet je je bewijzen op clubniveau. Dat is al 120 jaar een ongeschreven wet in het voetbal. Niet alleen omdat je anders geen competitieritme hebt, maar vooral ook omdat een selectie anders willekeur wordt. Hoe kan je een speler die nooit op het hoogste niveau speelt immers beoordelen?
