Voetbalgedachten op vrijdag – RW

In deze nieuwe rubriek geef ik elke vrijdag enkele voetbalgedachten over de voorbije week mee. Ik opende met mijn basisprogramma: The Magnificent Seven van de Open Voetbalclub. Zeven uitgangspunten om het Belgisch voetbal een nieuw elan te geven. Met dank aan denktank De Witte Duivel. Deze vindt u dus terug in de eerste aflevering.

• Moussa Dembélé. ‘A class apart on the pitch.’ ‘He marshalled the midfield and produced a brilliant performance.’ ‘He’s a genius.’ ‘The Premier League’s ultimate midfield controller.’ ‘There’s something genuinely thrilling in the way he drives this Spurs team on.’ Dat waren enkele commentaren uit de Engelse kranten na de wedstrijden van Tottenham tegen Arsenal en Juventus de voorbije week. Ik schrijf al een jaar of vijf dat hij ‘de spelmaker voor de verdediging’ van de Rode Duivels hoort te zijn. En ik opper hier opnieuw dat Roberto Martinez ook zijn team best bouwt rond de middenveldas Moussa Dembélé-Kevin De Bruyne. Benieuwd of dat er eindelijk van zal komen.
• Stop Darmkanker! De campagne van Luc Colemont krijgt dit weekend een verlengstuk in de stadions van de Jupiler Pro League en 1B. De dokter geeft vanavond zelf de symbolische aftrap bij STVV – Anderlecht. Momenteel schrijf ik met hem en met Piet den Boer aan het boek ‘Helden met darmkanker’. Dat verschijnt in het najaar en het zal een combinatie van getuigenissen worden van ‘onbekende’ en ‘bekende’ Vlamingen die aan de ziekte lijden. Onder meer Mister Michel Verschueren participeert aan de publicatie. Ik kan enkel maar de quote gebruiken die één van de patiënten me gaf over het gratis onderzoek dat alle Belgen vanaf hun 55 ste levensjaar op simpele wijze kunnen bestellen: ‘Ge moet dat doen’. Op die wijze, dat is het statement van Luc Colemont, worden mensenlevens gered.
• Over Anderlecht gesproken. Het doen pijn aan de ogen om de historische nummer 1 van het Belgisch voetbal te zien afglijden. Meningsverschillen en ruzies in de spelersgroep en een gebrek aan beleidsvisie in de bestuurskamer. Ik vond het schrijnend om deze week in de krant Het Nieuwsblad te lezen dat de financiële fundamenten van Anderlecht op drijfzand zijn gebouwd. Zonder uitgaande miljoenentransfer duikt paarswit in de rode cijfers. Een loondruk van 106 procent? Pardon? Sorry, maar dàt is schuldig verzuim van alle betrokkenen: bestuurskamer, spelers & trainers, makelaars. Daar is één woord voor, het zijn er zelfs drie: dit deugt niet.
• En dan kan ik me blijven vrolijk maken over mezelf dat ik wel beter weet en al mijn hele leven – althans sinds ik de jaren van verstand bereikte – het ‘Bundesligamodel’ van de 50 plus 1 regel verdedig. Kan iemand mij één goede reden geven waarom een professionele voetbalclub – met duizenden supporters en een historiek van meer dan honderd jaar – in handen zou moeten zijn van één eigenaar? Wat brengt dit bij aan het Belgisch voetbal? Wat baten kaars en bril als den uil niet ‘zienen’ wil, zegt een oud Vlaams spreekwoord. Waarom wordt dit model door de Pro League niet bestudeerd? Wat drijft onze politici om dit niet in regels te gieten? Waar blijft de eerste gezaghebbende voetbaljournalist die in een krant het Duitse verhaal ten gronde onderzoekt én steunt richting publieke opinie? Intussen herhaal ik me graag zelf en citeer ik op dewitteduivel.com al voor de zoveelste keer uit de rapporten van de Deutsche Fussball Liga. Dit keer uit het  meeste recente ‘Report 2018’ over het voorbije seizoen dat deze week verscheen. Onder het motto ‘Nachhaltig. Stabil. Bedacht’. Versta: duurzaam, maar ook met nadruk op engagement. Stabiel. Overdacht én bedachtzaam. Cijfers & letters: vier miljard inkomsten, een record, voor de 36 profclubs van Bundesliga 1 en 2. Ik herhaal opnieuw: beide reeksen staan elkaar niet naar het leven maar ondersteunen elkaar. Belastingen én sociale zekerheid? De Bundesliga betaalt ze met plezier en is er zelfs trots op: 1,17 miljard richting Duitse schatkist. Tewerkstelling? Bijna 55.000 mensen verdienen hun brood rond het profvoetbal, waarvan 20.000 in een directe relatie met een club. Stadionbezetting: 91%. Weer eens wat anders dan de lege tribunes tijdens Play-Off 2 bij ons. Stijgende inkomsten bij ticketverkoop, reclamewerving en mediarechten. Ziedaar de drie belangrijkste geldbronnen. Zeer interessant, ook voor RSCA: personeelsuitgaven – lees onder meer weddes van spelers & coaches & bestuurders – schommelen rond de 35%. En zo hoort het! Eigen kapitaal van de Bundesligaclubs: 1,31 miljard euro! Investeringen in jeugdopleidingscentra: 163, 41 miljoen euro. Ter vergelijking: dat was in 2003 amper 47,85 miljoen euro.  En dan zwijgen we nog van de talrijke maatschappelijke initiatieven. Zoals reeds eerder gezegd en ik zal blijven op deze nagel kloppen: de DFB is de enige sportbond ter wereld die het begrip ‘soziales Engagement’ in de eigen statuten heeft opgenomen.  Besluit: in Duitsland is de hele samenleving betrokken bij het professioneel voetbal. Meer zelfs: het is voortdurend onderwerp van maatschappelijk debat en zelfs parlementaire controle. En zo hoort het, bis!
• En dan keren we nog een keer terug naar Michy Batshuayi. Hij is na amper twee weken al de cultheld van die Gelbe Wand. Ik herhaal wat ik vorige week reeds opwierp, zo is het gemakkelijk natuurlijk: blijf bij Borussia Batsman! En leer een beetje Duits. Laat het vele geld van de Premier League – en het statuut als bankzitter – voor wat het is. Er zijn andere en betere dingen in het leven van een voetballer: de lieveling zijn van de mooiste staantribune ter wereld bij voorbeeld. Peper dat je makelaar in het hoofd. Zo dat lucht op, en dat het oplucht!

Hartelijk en tot volgende keer!