Voetbalgedachten op vrijdag – RW

Voetbalgedachten op vrijdag – RW

In deze nieuwe rubriek geef ik elke vrijdag enkele voetbalgedachten over de voorbije week mee. Ik opende met mijn basisprogramma: The Magnificent Seven van de Open Voetbalclub. Zeven uitgangspunten om het Belgisch voetbal een nieuw elan te geven. Met dank aan denktank De Witte Duivel. Deze vindt u dus terug in de eerste aflevering.

• Wat te denken van Mourinho (Manchester United), de duurste coach van de Premier League? Mo Salah (Liverpool FC) en Kevin De Bruyne (Manchester City) werden deze week uitgeroepen tot beste voetballers van de Premier League. Zij kregen op jongere leeftijd van ‘The Special One’ in 2014 bij Chelsea het etiket ‘gekeurd en niet goed genoeg’. Wat een kapitaalvernietiging is dit geweest voor de club van Stamford Bridge! Ben je dan werkelijk een toptrainer? Zowel Liverpool (op tempo) als City (vanuit de combinatie) tekenden het voorbije seizoen het aantrekkelijkste spel uit. Waar de neutrale liefhebber intens van geniet. Wat een contrast met het ‘bodybuildersvoetbal’ dat tegenwoordig op Old Trafford is te aanschouwen, daar waar ooit ‘The Theatre of Dreams’ zich bevond. Is er iemand die zich herinnert wanneer ‘de duurste coach van de wereld’ nog eens een kampioenstitel heeft gewonnen? Geleden van 2015 – met Chelsea – en van 2012 – met Real Madrid. Met andere woorden: twee op acht seizoenen. In dezelfde periode: vier keer halve finale Champions League – 2011, 2012, 2013 met Real en 2014 met Chelsea – en telkens uitgeschakeld tegen minder kapitaalkrachtige opponenten. Ben je dan werkelijk een coach die resultaten behaalt?
• Wat te denken van Klopp (FC Liverpool)? De coach die zichzelf als ‘The Normal One’ afficheert en ‘Heavy Metal Football’ propageert: een lust voor het oog. Meer dan 300 doelpunten in 2,5 seizoen Anfield Road en de veertig dik voorbij in de veertien Champions-Leaguematchen van deze jaargang. Ik geef een citaat uit het boek ‘Vollgasfussball. De voetbalfilosofie van Jürgen Klopp’ dat mijn uitgeverij vorig jaar publiceerde. Het was van de hand van Martin Rafelt, auteur van het tactische online magazine Spielverlagerung.be Hij legde me het belangrijkste element van de aanpak van Klopp uit, de zogenaamde ‘Gegenpressing’: ‘Dat betekent de actieve arbeid als de tegenstander balbezit heeft. Hij perfectioneerde het idee en vertolkte het als zijn model: Pressing & Gegenpressing’. Bij Gegenpressing streeft men na eigen balverlies onmiddellijke balverovering na. Het elftal heeft zich nog niet in de verdedigende formatie teruggeplooid. Door deze druk verhindert men ook de mogelijkheid op de counter. Gegenpressing wordt gebruikt om de tegenaanval te onderbreken. Op die wijze houdt men de tegenstander van het eigen strafschopgebied weg want de middenvelders nemen hun verdedigende verantwoordelijkheid op terwijl ze nog hoog staan. Zo kon Klopp ook met minder goede voetballers het wedstrijdverloop in zijn voordeel beslechten. Zijn spelers zetten de match naar hun hand omdat ze wisten wanneer ze collectief moesten handelen. Dan ontstond er steeds een situatie die ruimte bood op doelgevaar.’ Ziedaar in enkele lijnen uitgelegd: de Gegenpressing, het handelsmerk van Jürgen Klopp. Benieuwd of hij de Romeinse heksenketel overleeft.
• Wat te denken van de dwaze ‘capuchonkillers’ van AS Roma? Ze joegen even voor het begin van de wedstrijd een fan van FC Liverpool bijna de dood in. Dat roept akelige herinneringen op. Aan met name de finale van de Europacup der Landskampioen in 1984 in het Stadio Olimpico in Rome tussen FC Liverpool en …AS Roma. De Reds wonnen het pleit dankzij de ‘spaghettidans’ van doelman Bruce Grobbelaar tijdens de penaltysessie. Ik sprak hierover een dik decennium geleden met John Williams, hooliganexpert van het eerste uur en directeur van het Sir Norman Chester Centre for Football Research aan de Universiteit van Leicester. Hij kwam tot het volgende weinig hoopvolle inzicht: ‘Na de finale van 1984 in Rome kreeg het bezoek uit Liverpool de volle laag van Romeinse vandalen met fascistische sympathieën. Ze houden van de denkbeelden van dictator Mussolini. Engelse vrouwen en kinderen werden gemolesteerd door de Romafans. Zonder dat de politie ingreep. Vermoedelijk speelde de nare herinnering aan de Italiaanse hooligans de Liverpoolaanhang parten in de aanloop naar de vechtpartijen tijdens de finale tegen Juventus een jaar later.’ John Williams zag in het doelbewuste geschop van de Romasupporters in 1984 dus de prelude voor het Heizeldrama één jaar later. Als dat maar goed afloopt, volgende woensdag.
• Wat te denken van de ‘overname’ van het noodlijdende Lierse SK door de groep rond David Nakhid? Als de man uit Trinidad & Tobago inderdaad over het voetbalverstand beschikt dat hem wordt toegedicht, dan neemt hij onmiddellijk contact op met supporterscollectief ‘Lierse voor Altijd’. En geeft hen een vorm van medezeggenschap in het beleid van geelzwart. Lierse voor Altijd heeft bewezen in de slechtst mogelijke tijden zich op te stellen als ‘verbindende factor’ en het op te nemen voor de eens zo geroemde maar vandaag zo goed als ‘failliete’ jeugdacademie. Erfgoeddenkers en inspraakmethodes zijn noodzakelijk in een 21 ste eeuws beleid van een voetbalclub, David.

Hartelijk en tot volgende week!