Voetbalgedachten op vrijdag – RW

In deze nieuwe rubriek geef ik elke vrijdag enkele voetbalgedachten over de voorbije week mee. Ik opende met mijn basisprogramma: The Magnificent Seven van de Open Voetbalclub. Zeven uitgangspunten om het Belgisch voetbal een nieuw elan te geven. Met dank aan denktank De Witte Duivel. Deze vindt u dus terug in de eerste aflevering.

Inzake artistieke elegantie kent Cristiano Ronaldo zijn gelijke niet. Hij prees zichzelf nog meer dan anders met een enkele aaitjes op de borst en noemde zijn volgens sommige media ‘buitenaardse omhaal’ één van de mooiste van zijn vele doelpunten. De wijze waarop CR7 Juventusdoelman Buffon versloeg mag inderdaad ingekaderd worden maar was deze poging werkelijk mooier dan de ‘Fallrückzieher’ – jawel, de Duitse term – van Klaus Fischer in 1977 tijdens de interland tegen Zwitserland? Of dan die van Marco van Basten in 1986 met Ajax tegen FC Den Bosch? Of dan de beroemdste van Pelé die omschreven wordt als ‘o movimento da bicicleta perfeita’ en die in een museumbeeldje is nagemaakt? Hij voerde hem uit tijdens Brazilië-België (5-0) in 1965. Wie herinnert zich dat nog? De retro of ‘bicicleta’ of ‘chilena’ ontstond op het einde van de negentiende eeuw in de steegjes van Chileense en Peruaanse havensteden. Kinderen probeerden het kunstje uit tijdens het straatvoetbal. De acrobatie gaf een identiteit aan het Zuid-Amerikaanse spel. Het Chileense nationale elftal beoefende de bicicleta op het hoogste niveau: tijdens de eerste Zuid-Amerikaanse landenkampioenschappen tussen 1910 en 1920 vermaakte vooral verdediger Francisco Sanchez Rojas het publiek met zijn ‘omhalen’. Maar het was toch Leonidas da Silva die uitgroeide tot het echte ‘bicicletagenie’. De ‘zwarte’ Braziliaan (1913-2004) was de eerste speler wiens populariteit de grenzen van het voetbal ver oversteeg: films, liedjes, gedichten, reclameboodschappen. Leonidas, de man van rubber, maakte er een elastische circusartiestenact van: er bestaat zelfs een schilderij dat hem op deze wijze in beeld vat. De in Rio geboren spits scoorde talrijke doelpunten voor achtereenvolgens Vasco da Gama, Botafogo en vooral Flamengo. Hij plaatste zichzelf ook op het maatschappelijke podium. Hij durfde het aan om de vooroordelen tegen voetballers met een zwarte huidskleur aan de kaak te stellen. Als held van de veelkleurige armenclub Flamengo presenteerde hij zich als het eerste gezicht tegen het racisme. Hij was de beste midvoor en ster van het WK 1938 in Frankrijk. Tot plezier van het publiek voerde hij zijn bicicleta op maar de Europese scheidsrechters gedroegen zich zo onwennig dat ze zich afvroegen of het niet strijdig was met de reglementen. De FIFA riep Leonadis da Silva uit tot beste voetballer van het toernooi.

Over goed voetbal gesproken. In de Engelse pers kondigde men het Champions Leagueduel tussen FC Liverpool en Manchester City terecht aan als ‘the battle of the attacks’. Met coaches als Jürgen Klopp en Pep Guardiola wordt inderdaad vrijwel elke voetbalwedstrijd een spektakel voor de neutrale liefhebber. Are you watching, Mourinho? Tijdens de 3-0-overrompeling voor de pauze van ‘the lightblues’ door ‘the Reds’ viel toch op hoe zowel Vincent Kompany als Kevin De Bruyne de pedalen verloor. Het blijft dus nog steeds wachten op een topprestatie op het allerhoogste niveau van een Belgische voetballer. Met deze prestatie treedt Klopp in de voetsporen van zijn beroemde voorgangers Bill Shankly en Bob Paisley, de grondleggers van het ‘pass & move’ –spel waarmee Liverpool in de jaren zeventig en tachtig zes Europacups won. Met Mo Salas beschikt Anfield Road voor het eerst weer over een speler die, na Kevin Keegan en Kenny Dalglish, kan uitgroeien tot de beste van Europa.  De avontuurlijke beleving op het veld stond in de schaduw van het ‘busincident’ voor de match. Wie bedenkt het om de spelersbus van de bezoekende partij tussen de fans van de thuisploeg naar het stadion te sturen? Al blijft de reactie van deze supporters vanzelfsprekend beschamend.

Van individuele (Cristiano) en collectieve (FC Liverpool) voetbalkunst op het hoogste niveau naar de Belgische competitie. Het nu weer door Peter Croonen – CEO van KRC Genk – bezongen play-offsysteem blijft een straf voor elke liefhebber van het balspel. Tegen mijn zin gevolgd het voorbije weekend: Club Brugge – KRC Genk, slecht; RSC Anderlecht – KAA Gent, slechter; Standard – Sporting Charleroi, slechtst! Ik zou daar nog aan willen toevoegen: in de overtreffende trap. En de beelden van Play-Off II doen pijn aan de ogen: lege stadions, met uitzondering van de Bosuil. Maar als Antwerp tegen vierdeprovincialer FC Berendrecht speelt, stroomt Tribune Twee ook vol. Cijfers uit de krant: Lokeren – STVV 2500 kijkers; Eupen – Beerschot: 2000; Antwerp – Oostende 9000, wat dus behoorlijk minder is dan het gemiddelde van meer dan 11.000 tijdens het eerste competitieluik. In de andere groep nog meer droefenis: KV Kortrijk – Waasland-Beveren 5000; Zulte – Waregem – OHL 4500; Lierse – Moeskroen 1400. We overdrijven want officieel waren er op het Lisp zelfs 1401 toeschouwers. We blijven op dezelfde nagel hameren: bestuurders met een hart voor het Belgisch voetbal gevraagd! En een beleidsplan dat de belangen en het welzijn van onze 24 professionele voetbalverenigingen verdedigt.

Nog snel zeggen dat onze ‘actie voor het goede doel’ een sterke start heeft genomen. Even herhalen: het boek ‘Eeuwige optimist’ van Vital Borkelmans wordt, in een officieel partnership met Kom op tegen Kanker, te koop aangeboden. Na een week zijn er reeds veertig exemplaren de deur uit! Alles kan beter maar dit klinkt toch al goed!

Hartelijk en tot volgende keer!