VOETBALGEDACHTEN OP VRIJDAG (2) – RW

 In deze nieuwe rubriek geef ik elke vrijdag enkele voetbalgedachten over de voorbije week mee. Ik verwijs graag terug naar mijn basisprogramma: Pleidooi voor de Open Voetbalclub. Zeven uitgangspunten om het Belgisch voetbal een nieuw elan te geven. Met dank aan denktank De Witte Duivel. U vindt het terug in pdf onderaan de tekst.

Wat te denken van de blunder van Thomas Kaminski gisteravond tijdens AA Gent – AS Saint-Etienne?

De doelman van de Buffalo’s miste een controle op een terugspeelbal en zag die via de eigen voet over de doellijn hobbelen. Zelf heb ik tussen 1980 en 2005 meer dan 600 keer het doel verdedigd van ‘clubs uit het Kempische cafévoetbal’ en ik deel sindsdien de wijsheid  van Albert Camus, één der grootste filosofen-schrijvers van de twintigste eeuw: ‘De bal gaat steeds een andere kant uit dan je wenst.’

Ik neem Kaminski dus in bescherming. Meer zelfs, ik volg hier opnieuw de levensles van Albert Camus, winnaar van de Nobelprijs Literatuur in 1957: ‘Schuif de schuld nooit op de doelman.’ Hij verdedigde zelf het doel van zijn universitaire ploeg en verkoos op latere leeftijd een voetbalwedstrijd boven een literaire lezing. Vanuit zijn eigen ervaring nam Camus van dan af ‘de persoon-tussen-de-palen’ in bescherming. Zelfs op zijn persoonlijk hoogtepunt – als beste schrijver van de wereld in het jaar 1957 – liet hij zich door een Engelse krant interviewen op een voetbaltribune en nam hij het op voor zijn ‘flaterende favoriet’ op het veld: ‘Men realiseert zich pas hoe moeilijk het is, als men er zelf heeft gestaan. Alone, in the middle of the wood.’ Een letterlijke vertaling van ‘au milieu des bois’. Camus bedoelde: de doelman staat er altijd alleen voor, in isolement. De keepende wijsgeer voelde dit zelf aan den lijve aan. En geloofde niet in de goede afloop. Omdat ‘die bal dus steeds een andere kant uitgaat dan je wenst.’ Elke keeper weet: in een moment van glorie is geen enkele bal onhoudbaar maar als de twijfel toeslaat in het hoofd kan elk schot in het net eindigen. Wat te denken dus van de blunder van Thomas Kaminski? Ik neem hem Camusiaans in bescherming.

Wat te denken van ‘den John’ van Football Leaks?

Wie herinnert zich ‘den John’ van Football Leaks? Vorig seizoen schreef ik hier reeds: ‘den John for president’. Van de UEFA of de FIFA, het liefst nog allebei. Maakt mij niet langer uit. Ik herhaal ter plaatse opnieuw: wie gelooft die mensen nog? Wie was alweer ‘den John’? Het pseudoniem waarachter de mysterieuze man zich verschool van ‘Football Leaks’. De ‘lekken’ die de voetbalwereld op zijn grondvesten deden daveren. ‘Den John’, een computerwizzard van het zuiverste water, spitte files op die het daglicht niet mochten zien. Hij speelde alles onder meer door aan het Duitse weekblad Der Spiegel dat de zaak in de openbaarheid bracht, ter tenenkromming van de betrokkenen. Zoals het zo vaak gebeurt, draaien de ‘klokkenluiders’ op voor de schade. Dat ondervond ook ‘den John’ begin dit jaar toen hij werd ontmaskerd als de Portugees Rui Pinto. Intussen, zo blijkt ook uit een nieuwsbericht op de BBC-website vandaag, verblijft hij in de gevangenis in afwachting van een proces. Uitgerekend deze week rolde bij de Deutsche Verlags-Anstalt  ‘Football Leaks 2’ van de persen, een staaltje onderzoeksjournalistiek in boekvorm van liefst 571 pagina’s. Getekend: Rafael Buschmann en Michael Wulzinger van het weekblad Der Spiegel. Met als sprekende ondertitel: ‘Neue Enthüllingen aus der Welt des Profifussballs.’ Buschmann en Wulzinger beschrijven in hun ‘Proloog’ hoe ze van ‘den John’ een databank van meer dan zeventig miljoen onthullende documenten ontvingen. Ik steun de beweegreden van ‘den John’: breng het voetbal terug naar de mensen. Zorg voor volledige transparantie en herverdeel de middelen. En ik sluit mij aan bij het woord van de auteurs: ‘Unser besonderen Dank gilt John. Denn Mann, ohne den es, all diese Enthüllingen nie gegeben hätte. Der mutig genug war, sein eigenes Wohl, seine Sicherheit un sein persönliches Glück zugunsten der gesellschaftlichen zurückstellen. Und der nun womöglich den höchsten Preis dafür zahlen muss.’

Laten we er een internationale campagne van maken: Free ‘John’! Free Rui Pinto. John for Football President!

Wat te denken van de ‘Open Brief’ van Voetbalfederatie Vlaanderen?

En als we het toch over ‘ethiek in het voetbal’ hebben, al gaat het hier vooral over ‘het gebrek aan ethiek’, dan breng ik graag de ‘Open Brief’ van Voetbalfederatie Vlaanderen aan de KBVB en de Profliga van deze week in de herinnering. Die verscheen al op onze website www.dewitteduivel.com maar hij zou er eigenlijk elke dag opnieuw moeten staan. Zodat het blijvend in de hoofden van de beleidsverantwoordelijken wordt gehamerd. Voor uw en vooral mijn gemak haal ik hier het belangrijkste besluit nog eens op, ter staving van mijn eigen standpunten: ‘Meer ethiek, meer solidariteit en meer kansen voor de jeugd. Met deze open brief wenst Voetbal Vlaanderen, de Vlaamse vleugel van de KBVB, een pleidooi te houden voor meer ethiek, meer solidariteit en meer kansen voor de jeugd in ons Belgisch voetballandschap. 

Het is niet allemaal kommer en kwel, verre van. Voetbal is nog steeds de mooiste sport ter wereld. Voetbal geeft nog steeds tienduizenden jongeren dag in dag uit plezier. Het brengt culturen, alle lagen van de bevolking en alle mogelijke kleuren bij elkaar. Mensen komen samen die elkaar anders nooit zouden ontmoeten. Jongeren leren in ploeg spelen, aan een gemeenschappelijk doel werken en verantwoordelijkheid opnemen. En bovenal dromen ze van een mooi doelpunt en het vieren van een overwinning. ‘

Getekend dus: Voetbalfederatie Vlaanderen, de grootste ‘voetbalbeweging’ van het land. Gericht aan de ‘machtigen’ van de KBVB en de Profliga. Ik herhaal: ‘meer ethiek, meer solidariteit en, meer kansen voor de jeugd in ons Belgisch voetballandschap.’ Moge dit blijvend in de hoofden van de beleidsverantwoordelijken worden gehamerd. Ter redding van ons voetbal.

Tot volgende week!

Hartelijk,
Raf Willems, voetbalschrijver