Vergane glorie

Les één van de voetbaljournalistiek: nooit conclusies trekken op basis van één wedstrijd. Na de winst van Club Brugge tegen Lille in de Brugse Metten luidde het dat de landskampioen klaar was voor de competitiestart. Vergeten werd dat in Frankrijk de competitie twee weken later start en er een aantal basispionnen ontbraken bij de bezoekers. Na de bekerfinale werd de teneur plots dat Club vier maanden was blijven stilstaan.

In het Koning Boudewijnstadion zagen we een heel matig Brugge, maar dat had vooral te maken met het feit dat Antwerp veel meer gebrand was op winst. Er stond voor hen immers heel wat meer op het spel. Het ging niet alleen om de beker, de eerste trofee in 28 jaar op de titel in tweede klasse na, maar om een plaats in de poules van de Europa League.

Antwerp was ook extra gemotiveerd, omdat overal gezegd en geschreven werd dat het met een halve ploeg moest aantreden na het vertrek van jongens als Bolat, Arslanagic, Hoedt, Mirallas en Defour. Club waande zich al eigenaar van de dubbel en zelfs Philippe Clement maakte een uitschuiver. Hij vertelde dat Antwerp zelf had beslist om zonder de eerdergenoemde spelers aan te treden. Voor één wedstrijd die jongens een verlengd contract geven, zou kortetermijnpolitiek geweest zijn.

Een bekerfinale is uniek en kan altijd alle kanten uit. Vorig jaar haalde tweedeklasser KV Mechelen het van AA Gent. In Engeland klopte Arsenal zaterdag Chelsea, dat in de competitie vier plaatsen hoger eindigde en tien punten meer telde.

Voorzichtigheid is meer dan ooit geboden, want de deadlines van de transferperiodes (in de grote voetballanden) liggen verder weg dan ooit. Alles is nog mogelijk en één goede aanwinst of één belangrijke vertrekker kan een wereld van verschil betekenen.

Hoe dan ook, Club Brugge gaat ondanks de bekerfinale als torenhoog favoriet van start. Het wordt echter minder gemakkelijk dan vorig seizoen. Een titel leidt onbewust tot een verlies van een paar procenten focus en iedereen weet intussen hoe blauw-zwart speelt en hoe het best bestreden wordt. Elke kampioensploeg heeft een paar gerichte aankopen nodig om de concurrentie aan te scherpen, nieuwe accenten te leggen en voor verrassing te zorgen.

De belangrijkste achtervolgers worden AA Gent, dat ambitieuzer dan ooit lijkt op de transfermarkt maar Jonathan David dreigt te verliezen, en Antwerp, dat zich na het bekersucces ongetwijfeld nog zal roeren op de transfermarkt. Standard kan bij deze drie mogelijk aanklampen nu het terug over geld zou kunnen beschikken. Misschien heeft Michel Preud’homme te vroeg de handdoek gegooid, al lijkt het voor Philippe Montanier geen pretje om te weten dat MPH bij een mindere gang van zaken klaar zou kunnen staan voor een comeback. 

De club die bij de voetballiefhebbers de meeste vragen oproept, is wellicht Anderlecht. Hoe staat het met de ‘prosses’? Kan het jonge paars-wit van Wouter Vandenhaute zich (al) in het titeldebat mengen?

Grote clubs komen altijd terug, is een heel oude voetbalwijsheid. Maar dat is niet altijd zo en soms kan het bijzonder lang duren. Union domineerde het Belgische voetbal in de vooroorlogse periode, maar vertoeft al sinds 1973 in de lagere reeksen. Het Antwerpse voetbal floreerde in die periode ook, maar het heeft vijftien jaar geduurd vooraleer Antwerp en Beerschot weer samen op het hoogste niveau staan.

Ook in het internationale voetbal zijn er voorbeelden zat van vergane glories. FC Nürnberg behaalde in 1968 zijn tiende titel en verwierf de titel ‘dé Club’. Het speelde twee seizoenen terug nog in de eerste Bundesliga. Enkele weken terug was de Club echter slechts enkele minuten verwijderd van een duik naar de derde Bundesliga. FC Kaiserslautern, de club van de legendarische Fritz Walter, werd nog landskampioen in 1991 en 1998, maar speelt intussen in de 3^de Liga en vroeg deze zomer het faillissement aan.

Real Sociedad was begin Jaren ’80 van de vorige eeuw een grootmacht in het Spaanse voetbal, maar is al enkele decennia nog slechts een middenmoter. Wolverhampton Wanderers werd in de jaren ’50 tot de officieuze wereldkampioen uitgeroepen, zakte in 1986 naar de vierde divisie en heeft pas zijn vijfde campagne in de Premier League afgewerkt.

Leeds United was in 2001 nog halve finalist in de Champions’ League, maar speelde in 2010 in de League One (3^de klasse). Na zestien jaar keert het in september in de Premier League terug. Nottingham Forest won in 1979 en 1980 Europacup I, maar het is van 1999 geleden dat het deel uitmaakte van de Premier League en het vertoefde zelfs enkele jaren in derde klasse.

Feyenoord was de eerste Nederlandse club die Europacup I en de Intercontinentale Beker won, maar moet het deze eeuw met slechts één verdwaalde titel stellen. 

Eén zaak staat vast: veel geduld heeft Wouter niet, heeft Vincent niet en … heeft ook Marc Coucke wellicht niet.