Op 24 februari 2024 overleed Ulrik le Fevre (25 juni 1946 – 24 februari 2024). Een dag voor de klassieker tegen Anderlecht. Uitgerekend tegen de rivaal speelde hij in juni 1977 zijn laatste match voor Club Brugge: de beroemde bekerfinale die met 4-3 werd gewonnen. Een afscheid in stijl, ondanks de vele gemene overtredingen van de Brusselaars. Drie landstitels, één bekerzege en een Europese finale tussen 1972 en 1977.
Drie unieke bewegingen tegen Real Madrid
Ulrik le Fevre. Real Madrid bezocht Olympia in de herfst van 1976 bij de achtste finale van de Europa Cup der Landskampioenen. Ondanks de 0-0 in de heenmatch ademde Club toch enige onzekerheid uit. Dan toonde Ulrik le Fevre zijn klasse. Hij paarde balkunst aan rendement. In de zeventiende minuut opende hij de score met drie unieke bewegingen in een tijdspanne van zeven seconden. Op de rand van het strafschopgebied pikte hij een hoge bal uit de lucht, tikte hem meteen achter de verdediger en schoot hem in volle vlucht net onder de lat. Met knappe dribbels speelde hij de Spaanse defensie uit verband en leverde hij voorzetten op maat af die door Lambert en Davies net niet werden afgerond. Le Fevre maakte aan zijn maats duidelijk: in tijden van nood is de bal bij hem veilig. En dat was hij.
Bundesligatitels met Borussia Mönchengladbach
Ulrik le Fevre (1946) was een wiskundeleraar uit het Deense fjordstadje Vejle. Op het veld was berekening hem desondanks volslagen vreemd. Le Fevre geloofde heilig in de feeling van de dribbelaar. Hij volgde zijn instinct en voelde het juiste moment aan om de verdediger in de wind te zetten. En nog eens, en nog eens. Toch was le Fevre niet het type van de clowneske goochelaar. Eigenlijk was hij zelfs geen publieksvoetballer. Eens de man gepasseerd, dacht hij in directe lijnen. Dat leerde hij bij Borussia Mönchengladbach (Bundesligatitels in 1970 en 1971) van de vermaarde coach Weisweiler. Hij verstond de zin van het samenspel met de grote Günter Netzer.
Tor des Jahres en samenspel met Günter Netzer
Borussia Mönchengladbach had niet eerder een landskampioenschap gewonnen dan in 1970. Is het toeval dat le Fevre daar in 1969, als eerste Deense voetballer, arriveerde? Hij gaf Borussia iets dat in haar voorhoede nog ontbrak: het intuïtieve. Voor le Fevre was voetbal een kwestie van kijken, zichzelf aanbieden voor de één-twee met Günter Netzer, de artiest van de Bundesliga, en op het juiste ogenblik de bal in de baan van de medemaat sturen. Af en toe ging hij voor eigen succes: zo werd zijn doelpunt op 23 oktober 1971 tegen Schalke 04 uitgeroepen tot ‘Tor des Jahres’. De wedstrijd eindigde op 7-0 en was het eindpunt van een wonderbaarlijke driedaagse. Op 20 oktober 1971 speelde hij wellicht tegen Internazionale Milaan in de achtste finale van de Europa Cup der Landskampioenen. De meesters van het catenaccio werden te kijk gezet als nooit eerder: 7-1. En le Fevre tekende de 2-1 en 3-1 aan nog voor de 35e minuut. Aan de pauze stond het 5-1. Intussen voerde Interspits Roberto Boninsegna een irritant stukje komedie op. Hij simuleerde dat hij door een bierblikje was geraakt en stortte levensloos neer. Hij werd ‘geblesseerd’ afgevoerd. Zonder enige bewijsvoering annuleerde de UEFA de uitslag. Zodat de mooiste match van zowel Borussia als van le Fevre officieel niet meer bestaat.
Ervaring in de eindstrijd bracht eerste landstitel voor Club
Tot ieders verbazing strandde hij in de zomer van 1972 in Brugge. Hij was de Duitse discipline beu. De blauw-zwarte supportersavonden deden hem ontwaken. Hij bewaarde wél zijn nuchterheid. Dankzij zijn bijdragen won Club na 53 jaar in 1973 nog eens een nationale titel. Le Fevre bracht de blauw-zwarten de nodige dosis ervaring bij tijdens de eindstrijd. In de vorige drie seizoenen verloren ze telkens het hoofd in de laatste zeven wedstrijden, waardoor de titel twee keer richting Luik (Standard) en één keer richting Brussel (Anderlecht) ging.
Spelplezier en Europees spektakel met Ernst Happel
Hij vond het spelplezier ten volle terug onder Ernst Happel, in wiens avontuurlijke denkbeelden hij zichzelf herkende. Happel deed de ballen op zijn beurt bij le Fevre aanspoelen. Omdat hij wist dat zelfs de beste tempomachine soms nood had aan vertraging, vooral in Europa. Dat kunstje wist Ulli te klaren als het de beste. 184 matchen, 43 keer raak.
Vooral in zijn jaren 1975-’76 en 1976-’77 draaide hij op bijzonder hoog toerental in Europa. Club versloeg grote namen als Ipswich Town, AS Roma, AC Milan en Hamburger Sportverein om slechts in de finale onverdiend te zwichten voor Liverpool FC. Tijdens de terugmatch in Brugge van de Uefa Cupfinale was hij één van de beste spelers van het veld, maar Club stuitte op doelman Clemence van the Reds. In 1976-77 eindigde het verhaal opnieuw met een droevige noot: na een prachtprestatie in de heenmatch van de kwartfinale in Düsseldorf tegen…Borussia Mönchengladbach (2-2) stapte Club als favoriet het tweede duel in. Het hield de boel goed gesloten, dankzij zijn vermogen om op balbezit te spelen. Hij verliet het veld in de 78e minuut en vijf minuten later scoorden de Borussen op een diefje na een ongelukkige tussenkomst van de Brugse defensie.
Dubbel tegen Anderlecht in laatste match
Tweevoetig, inzicht, traptechniek, steeds rustig in moeilijke omstandigheden. Werd Club even onder de voet gelopen of had het zelf nood aan enige stilstand: de bal naar Ulli. Hij bepaalde zelf zijn momenten, stak zich weg, met een discrete speelstijl die toch de beslissing uitlokte. Tegelijk richtte hij zich op de verbetering van de ploegmaat. Vanuit zijn roeping als onderwijzer bleef hij altijd de kalmte zelf. Hij overschouwde het geheel en bracht orde in de schermutselingen. Een levensgenieter zonder wildebrasserij. Ulli filosofeerde over het voetbal en dat deed Club deugd op ogenblikken dat het even niet wist waar naartoe met zichzelf.
Le Fevre engageerde zich voor het offensieve voetbal en zijn slotakkoord paste geheel in zijn kijk op het spel. Hij scoorde in zijn laatste optreden voor Club – in de memorabele bekerfinale van 1977 – tegen Anderlecht. De Brusselaars hanteerden de grove borstel en schopten hem van het veld, maar omdat de vervangingen al waren doorgevoerd, moest hij blijven staan. Puur op talent voetbalde hij de wedstrijd uit. Hij bleef de ballen ter hoogte van zijn linkerflank in ontvangst nemen en legde ze op de juiste plaats terug. Club keerde het scoreverloop om van 2-3-achterstand naar 4-3-voorsprong. Spektakel van de bovenste plank, waar hij zijn typische bijdrage leverde: overzicht, niets dan het overzicht.
Onderwijzer in Denemarken op zijn 32e
Coach Ernst Happel bewoog hemel en aarde om hem een contractverlenging te doen tekenen in 1977. Le Fevre, die een onderwijsdiploma bezat, kreeg echter de kans om ‘vast benoemd’ te worden. Hij keerde om die redenen al op zijn 32e terug naar zijn geboortestreek rond Vejle. Hij trok opnieuw naar zijn club van herkomst Vejle BK en besloot zijn loopbaan met een nieuwe landstitel in 1978 en een historische reeks in de Europa Cup der Bekerwinnaars: de Denen haalden voor het eerste de kwartfinale. Ulrik le Fevre speelde 37 interlands voor de nationale ploeg tussen 1966 en 1978.
De discrete dribbelaar van topformaat, de stylist van de Happeltijd bij Club Brugge. Ulrik le Fevre.
