Antwerp-Club Brugge op 13 mei 2021: de vijfhonderdste match tussen de palen van Simon Mignolet. Verdeeld over: 106 bij Sint-Truidense VV, 101 bij Sunderland AFC, 204 bij Liverpool FC en 88 bij Club Brugge.
Simon Mignolet keerde in 2018 terug naar België en koos voor Club Brugge. Dat mocht men terecht een toptransfer noemen. Mignolet stond op dat ogenblik al 22 keer in het elftal van de Rode Duivels, maar behoort al een decennium tot de selectie en was aanwezig op de wereldbekers van Brazilië 2014 en Rusland 2018 en op het EK van Frankrijk 2016.
Bij Liverpool stond hij op de rand van de internationale doorbraak. Op Anfield vocht hij het laatste anderhalf seizoen met het statuut van bankzitter. Terecht, ten aanzien van Alisson Becker, onterecht ten aanzien van Karius.
Mét Simon wint Liverpool in 2018 de Champions League
De dwaze keuze van Klopp voor Karius blijft een smet op diens palmares. En verhinderde dat Liverpool reeds in 2018 de Champions League won tegen Real Madrid. Ondanks alle kritiek die hij te verduren kreeg, mag Mignolet toch omzien in schoonheid. Zijn missie op Anfield was geslaagd. Met een recordscore van acht gestopte strafschoppen. Hij eindigde in zijn eerste seizoen bij The Reds – 2013-’14 – op de tweede plaats: op dat ogenblik was dat het beste resultaat van Liverpool in de geschiedenis van twee decennia Premier League. In 2015 werd hij door de voormalige spelers van Liverpool uitgeroepen tot ‘Player of the Year’. In 2016 bereikte hij de finale van de Europa League tegen Sevilla (1-3 verlies) en in 2017 zorgden zijn sterke prestaties ervoor dat coach Jürgen Klopp voor het eerst de kwalificatie afdwong voor de Champions League.
De slimste doelman met wie Jürgen Klopp ooit heeft gewerkt
En ondanks het feit dat Jürgen Klopp hem ooit omschreef als ‘de slimste doelman met wie hij ooit had gewerkt’, liet hij hem toch vallen ten voordele van zijn wispelturige landgenoot Karius. Hoeveel keepers kunnen uiteindelijk zeggen dat ze meer dan 200 keer bij de Reds tussen de palen hebben gestaan? En in twee Champions Leaguefinales op de bank zaten? Van Simon Mignolet is het geweten dat hij het accepteert om naast het elftal te staan, maar dat hij tot het uiterste gaat op de training en zich op en top als professional verzorgt. Dat houdt de doelman voor hem voortdurend scherp: niet alleen bij Liverpool, maar ook bij de Rode Duivels. Waar hij de pech had om op Thibaut Courtois te botsen.
‘He’s our keeper, our Belgian keeper’ op de tonen van The Lion Sleeps Tonight
Bij Sunderland FC kreeg hij het statuut van ‘onsterfelijkheid’ mee. De fans zongen over hem: ‘He’s our keeper, our Belgian keeper’, op de tonen van The Lion Sleeps Tonight. Zij hadden het snel door: hij laat zich nooit uit zijn lood slaan. Zelfs niet na een zware blessure. Het hoofd van Mignolet, dat is stilaan zijn handelsmerk. Bedoeld wordt: zijn brein. Steeds meer ook de benen: door Romelu Lukaku werd hij geroemd als ‘de beste in de één-tegen-één-situatie’.
Dat had de scout van Sunderland al meteen gezien. Hij zag hoe Mignolet blunderde in de match die hij volgde, toch toonde hij zich nadien enthousiast in zijn verslag: ‘Omdat hij er bij de volgende bal stond alsof er niets aan de hand was geweest.’ Zijn nuchterheid was zijn sterkste punt. Het hoofd én de benen. Hij probeerde vanuit een rationele analyse de tegendoelpunten te vermijden. En zich te behoeden voor onverwachte fouten. En inderdaad, er steeds opnieuw te staan.
Hij zocht altijd opnieuw de rust. Liet het hoofd nooit hangen, deed geen gekke dingen, speelde gewoon zijn rol in elke wedstrijd en bande de twijfel. Concentratie verbond hij met inzet. En daaruit groeide het zelfvertrouwen. En toch ook weer de ‘rustige vastheid’ omtrent de eigen feilbaarheid. Want hij wist: het keepersvak krijgt niemand ooit voor de volle honderd procent onder de knie. Tot op het einde zal men volgens hem noodgedwongen vaststellen: ‘Waarom kon ik die bal niet stoppen?’
Het brein van Simon: de kop van de keeper
Het hoofd en de benen, dat is Simon Mignolet. Het hoofd, dat is stilaan zijn handelsmerk. Bedoeld wordt: zijn brein. De kop van de keeper. Dat werd zijn grootste pluspunt. Niemand krijgt hem gek. Na een blunder staat hij er bij een volgende bal opnieuw. Een doelman zonder angst: niet voor de hoge bal, niet voor de strafschop, niet voor de blessure.
De drie stellingen van Simon
Ik vroeg hem enkele jaren geleden: ‘Poneer eens enkele stellingen over de doelman.’ Hij kwam met drie ondubbelzinnige richtlijnen. Met name regel één: vermijd ze, die tegengoal en men laat je je sowieso met rust. Regel twee: maak zo weinig mogelijk fouten. Regel drie: sta er opnieuw en het liefst van al bij de volgende bal. Dat klonk bijzonder nuchter allemaal. Ik confronteerde hem met het spreekwoordelijke addertje onder het gras want dat vereist een zenvorm van zelfverzekerdheid. Je pareert op training duizend ballen en je hebt tijdens een wedstrijd pech. Zijn rustgevende devies? ‘Laat het hoofd nooit hangen, doe geen gekke dingen, speel je rol in de match en ban de twijfel.’
Concentratie verbindt hij met inzet, zodat hij zichzelf niets kan verwijten. Na concentratie volgt vertrouwen. En de derde factor heet ervaring: concentratie-vertrouwen-ervaring. Ziedaar de heilige drie-eenheid uit het keepersevangelie van Simon Mignolet. Hij benoemde ‘experience’ tot het moeilijkste onderdeel want ‘je beheerst dit vak nooit voor de volle honderd procent. Zelfs bij je afscheid zal je nog vaststellen: dàt kon ik niet.’ Het waren wijze woorden over een métier dat eigenlijk niet volledig te ontrafelen valt. Mignolet stopte wonderbaarlijke ballen maar liet ‘gemakkelijke’ ontglippen. En wat als er geen gemakkelijk bal bestaat? Kan in wezen elke doelpoging de keeper niet op het verkeerde been zetten?
Wachten in eenzaamheid
Weinig keepers weten die eenzaamheid beter te plaatsen dan Simon Mignolet. Een topper met de benen, maar vooral met het hoofd.
Bij een doelman telt enkel het totaalbeeld. En dat is optimaal positief in zijn geval.
De denkende doelman, die het wachten tot kunst verheft. Intussen al vijfhonderd keer. Simon Mignolet.
