Oh Belgisch Voetbal. Hoogtepunten en sterke verhalen van 1920 tot 2020.
Elke week op zaterdag! In deze verhalenbundel neemt auteur Raf Willems je mee langs de onvergetelijkste momenten van de Belgische voetbalgeschiedenis tussen 1920 en 2020. Legendarische vertellingen, pure voetbalanekdotes. Deze aflevering keert terug naar Diego Maradona. En de halve finale van de Mexicaanse Mundial 1986. Wat als…Danny Veyt de 1-0 op het bord had kunnen spijkeren?
ARGENTINIE – BELGIE 2-0, HALVE FINALE WERELDBEKER 25 JUNI 1986 MEXICO
Wat als Danny Veyt had kunnen scoren tegen Maradona?
Danny Veyt (1956) trok twaalf keer het shirt van de Rode Duivels aan en scoorde één keer. Merkwaardig: hij betrad vijf keer het veld tijdens de Wereldbeker 1986 in Mexico en trof daar ook raak tegen Paraguay. Dankzij die goal plaatste België zich voor de achtste finale. Hij werd echter beroemd door een typische Danny Veyt-move, die hij slechts gedeeltelijk kon uitvoeren. Op volle snelheid de ruimte induiken en zich klaarmakend om op techniek de keeper te degraderen tot een figurant. Iedereen die het zag, kan het zich zo voor de geest halen en toch viel het doelpunt niet.
‘Honderd procent! Honderd procent zekerheid!’ Danny Veyt spreekt die woorden vol overtuiging uit. Ik praat met hem in het spelershome van Sporting Lokeren, op het ogenblik dat de geplaagde club de bondsschulden net betaald heeft. Hij behoorde nog altijd tot de trainersstaf. Ik vroeg hem om nog eens terug te keren naar de fase die zijn leven en dat van het Belgisch voetbal had kunnen veranderen?
Het televisiecommentaar van Rik De Saedeleer klonk als volgt: ‘Het belangrijkste is dat het na 26 minuten nog 0-0 staat. En die Argentijnse sneltrein is al een halve direct geworden. Ceulemans…en het is één tegen één. Geen buiten….Nee! Nee! Oh nee! Nooit op het ogenblik van de pass. Gaat de ploeg van Russendoders nu ook Maradona een kopje kleiner maken?’
Angst voor de Duivels
Na het onderscheppen van een aanval werd de bal drie keer door de Duivels in de lucht gehouden waar het Argentijnse middenveld op het verkeerde been stond. Danny Veyt ziet het nog steeds gebeuren: ‘De laatste verdediger van Argentinië stapte naar voor en stond tussen Caje en mij. Hij legde meteen met zijn rechtervoet de bal in mijn loop en ik was weg. Ik kon alleen op de keeper afstormen, nog dertig meter te gaan. Ik twijfelde niet. Integendeel: ik wist al hoe ik zou scoren. Net als Pelé tijdens Mexico 1970. Ik was niet vergeten hoe die de doelman inpakte: hij duwde de bal rechts voorbij en liep er links omheen. Zo zou ik het doen, dat spookte door mijn hoofd in die paar seconden dat ik op weg was naar wereldfaam. Eens op volle snelheid, haalde niemand me terug. Alle verdedigers liepen dertig meter achter mij. Ik was zo zelfzeker toen. Scoren voor 100.000 mensen, die Portugese grensrechter heeft me dat verhinderd. Bij een 1-0 voorsprong waren de Rode Duivels op weg naar de wereldbekerfinale. We waren er allemaal van overtuigd dat het zou kunnen.
Elke ploeg vreesde de omschakeling van de Rode Duivels. Je zag aan de tegenstanders dat ze wisten dat we niet meer in te halen vielen van zodra we op voorsprong kwamen. Bij Argentinië speelde natuurlijk Diego Maradona. Bij zijn eerste doelpunt bevond ik mij, als spits, aan de rand van ons strafschopgebied. Ik trachtte hem te blokkeren en verwachtte dat hij de bal zou nemen met zijn rechtervoet. In dat geval zou ik die bal altijd hebben onderschept maar hij deed het met de buitenkant van zijn linkervoet, waardoor ik een fractie van een seconde te laat kwam. Dat kon enkel Maradona, op dat gebied was hij niet af te stoppen. Ik denk nog heel dikwijls aan dit moment. Dat is blijven hangen in mijn geheugen. De medaille van de vierde plaats hangt al 34 jaar in mijn living. Omdat ik daar zo aan gehecht ben geweest. Ik heb besloten om ze nu weg te schenken aan een Spaans museum voor voetbalmemorabilia.’
Daar krijgt ze de plaats die ze verdient, want niet alleen Rik De Saedeleer reageerde verontwaardigd. De meeste televisiecommentatoren begrepen de ingreep van de grensrechter evenmin. Danny Veyt werd als 22ste speler toegevoegd aan de selectie. Guy Thys verkoos hem boven ‘zekerheden’ als Marc Degryse en Alex Czerniatinsky. Hij vernam het nieuws via de televisie, waar hij als het ware ‘op zijn knieën’ zat te hopen op een deelname aan de wereldbeker. Hij beschaamde het vertrouwen van de bondscoach niet. En hij is niet de enige die zich op een onbewaakt moment de vraag stelt: ‘Wat als?’ Inderdaad: wat als, Danny Veyt had kunnen scoren zoals Pelé in 1970?
